Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 25 kwietnia 2024, mija rocznica śmierci
:
ks. Kazimierz Buchwald (†1931)
Wczoraj, to jest 24.04.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
ks. Leon Dąbski (†2011)
W dniu jutrzejszym, to jest 26.04.2024, przypada rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych
BIEŚ Stanisław (1960 – 1985), brat, misjonarz w Rwandzie 1981Stanisław, syn rolnika Edwarda i Heleny z d. Bełza, urodził się 8 IX 1960 w Radomyślu Wielkim, w diecezji tarnowskiej. Został ochrzczony 18 IX 1960 w Łączkach Brzeskich. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Łączkach uczęszczał od 1975 do zasadniczej szkoły zawodowej w Mielcu, uzyskując w 1978 zawód elektromontera. Przez 2 miesiące pracował jako elektromonter instalacji i urządzeń elektroenergetycznych. Był ministrantem i lektorem w swojej parafii. 4 IX 1978 wstąpił do nowicjatu w Ząbkowicach Śląskich. Sutannę otrzymał 8 XII z rąk ks. prowincjała Henryka Kietlińskiego. Podczas drugiego roku nowicjatu, kiedy przebywał również w Ząbkowicach, dojrzała w nim myśl poświęcenia się pracy misyjnej. W związku z tym zwrócił się do prowincjała z podaniem o pozwolenie na wyjazd do pracy misyjnej (29 I 1980). Dekretem ks. Kietlińskiego z 22 II 1980 został przeznaczony do Rwandy. Prowincjał zaznaczył, że wyjazd nastąpi po złożeniu pierwszej profesji, a do tego czasu musi przygotowywać się duchowo i językowo pod kierunkiem sekretarza ds. misji ks. Stanisława Kuracińskiego. Wówczas rozpoczął przygotowania językowe oraz pracę w warsztacie samochodowym. Pierwszą profesję złożył 29 IX 1980 w Ołtarzewie na ręce ks. wiceprowincjała Jana Pałygi, razem z kolegami kursowymi. Po kilkumiesięcznym przygotowaniu w siedzibie Pallotyńskiego Sekretariatu Misyjnego w Ząbkach do wyjazdu na misje, 9 I 1981 wraz z br. Janem Grabowskim wyjechał do Osny pod Paryżem, gdzie uczył się języka francuskiego i dokształcał się, praktykując w pallotyńskiej drukarni.
W Rwandzie wylądował 25 VIII 1981. Pierwszym etapem była nauka języków – francuskiego i kinyaruanda. Na prośbę Zarządu Delegatury metropolita Kigali Vincent Nsengiyumva (†1994) udzielił mu (i br. Grabowskiemu) władzy rozdzielania Komunii Świętej; począwszy od Wielkiego Tygodnia 1982, obaj bracia pomagali księżom w pallotyńskich parafiach w Masaka (Muyumbu, Nyakagarama), Gikondo i Ruhango. Dekretem ks. delegata Henryka Hosera z 23 VI 1982 został mianowany ekonomem domu centralnego na Gikondo i pomocnikiem administratora delegatury ks. Józefa Barana. W czasie pierwszych wakacji w Polsce w 1984 prowadził wieczerniki misyjne. Brał też udział w pielgrzymce rzeszowskiej do Częstochowy. Razem z kolegami kursowymi odbył dyrektorium i rekolekcje przed wieczną profesją, którą złożył w Wadowicach na Kopcu 23 IX 1984 na ręce ks. prowincjała Czesława Parzyszka. W związku z nowymi potrzebami w misyjnej drukarni Pallotti-Presse udał się w 1984 ponownie do Osny i tam w szkole drukarskiej odbywał do połowy XII 1984 intensywny staż montażu. Po powrocie do Rwandy dekretem ks. Henryka Hosera z 11 I 1985 został kierownikiem przygotowalni w drukarni na Gikondo. Była to ostatnia jego funkcja.
Od 4 VIII 1985 uczestniczył w rekolekcjach pallotyńskich z okazji roku jubileuszowego ZAK w domu formacyjnym w Butare. W tym czasie wykonywał zadanie nagrywania konferencji rekolekcjonisty ks. Brunona Bayera SAC. W trakcie rekolekcji 8 VIII poczuł się źle i po południu przebywał w swoim pokoju. Nazajutrz został zbadany przez lekarzy i skierowany do kliniki uniwersyteckiej w Butare, gdzie rozpoczęły się badania i konsylia lekarskie, mające na celu rozpoznanie przyczyn złego samopoczucia. Tymczasem stan chorego pogarszał się. W niedzielę 11 VIII w godzinach porannych został poddany operacji chirurgicznej. Przed udaniem się na blok operacyjny wyspowiadał się i otrzymał odpust zupełny
in articulo mortis. Po 3-godzinnym zabiegu został umieszczony na oddziale intensywnej terapii; sprowadzono z Kigali specjalny antybiotyk. Początkowo stan chorego był zadowalający, ale ok. północy z niedzieli na poniedziałek nastąpiło załamanie krążenia. W trakcie pobytu chorego w szpitalu czuwali przy nim współbracia z Butare, a w okresie pooperacyjnym s. Teresa Kusik, służka, dyplomowana pielęgniarka i krajanka br. Biesia. Chory dzielnie znosił cierpienia, utrzymywał kontakt z otoczeniem i rzeczowo odpowiadał na pytania, czasem z humorem.
Zmarł niespodziewanie o godz. 0.30, w dniu 12 VIII 1985, na rozlane zapalenie otrzewnej, po zapaleniu wyrostka robaczkowego, w wieku niespełna 25 lat. Pierwsza msza pogrzebowa odbyła się tego samego dnia o godz. 10.00 w domu formacyjnym w Butare. Przewodniczył jej rektor ks. Stanisław Filipek. Koncelebrowało 15 księży, w tym specjalny wysłannik bpa Butare Jeana Baptiste’a Gahamany’ego (†1997). Kazanie wygłosił mistrz nowicjatu i radca ks. Zenon Bazan. Po mszy przemówił ks. Bruno Bayer. Następnie trumnę przewieziono do Kigali na Gikondo. Tu w kościele św. Wincentego Pallottiego o godz. 15.00 mszę pogrzebową celebrowali: abp Kigali Vincent Nsengiyumva, nuncjusz abp Giovanni Battista Morandini i 38 kapłanów. Oprócz licznych sióstr zakonnych i wielu parafian z Gikondo, udział w pogrzebie wzięli pracownicy pallotyńskich instytucji: Pallotti-Presse i Ośrodka Medyczno-Społecznego. Kazanie pogrzebowe wygłosił abp Kigali, podkreślając w nim młody wiek zmarłego, całkowite zaangażowanie misyjne i jego rolę w drukarni. Następnie trumna została przeniesiona na barkach współbraci na cmentarz pallotyński. Spoczął obok grobu ks. Piotra Granatowicza.
W Polsce msza pogrzebowa została odprawiona 17 VIII w Łączkach Brzeskich przy licznym udziale księży, alumnów, braci, nowicjuszy i wiernych parafii. Koncelebrowanej mszy przewodniczył ks. Parzyszek; on też wygłosił homilię pogrzebową. Na koniec mszy przemówili ks. Tadeusz Bazan, misjonarz z Rwandy, ks. Mieczysław Biały – w imieniu kolegów kursowych, ks. Kuraciński, sekretarz ds. misji, i miejscowy proboszcz.
Był człowiekiem wiary i nią kierował się, wstępując do stowarzyszenia i zgłaszając się na misje. Nie mnożył praktyk pobożnych, ale szukał ich istoty i głębi. Po śmierci w jego pokoju u wezgłowia łóżka znajdowała się książka Pierre’a Taleca (
Wierzyć dzisiaj, Paris 1974), a w notesie własnoręcznie przepisany tekst
Drogi krzyżowej w XVIII-wiecznej polszczyźnie. Wiedział dobrze, że misje nie są barwną przygodą, ale raczej drogą krzyża Chrystusowego. W kaplicy drukarni umieścił wybrany przez siebie cytat z hymnu brewiarzowego z jutrzni III soboty (
Qui donc est Dieu, S’il vient a nos cotes Prendre nos routes? ). Kiedy był w Polsce na wakacjach, często wyjeżdżał z domu rodzinnego, a na zarzuty matki odpowiadał: „mój dom jest tam, w Rwandzie”. Cieszył się, że może pracować jako brat na misjach i dla misji. Miał też swoje trudności, których nie ukrywał, ale starał się je powoli rozwiązywać, świadom czynnika czasu i wiedzy, potrzebnych w duchowym dojrzewaniu.
Brat Bieś był człowiekiem o wyraźnej osobowości i silnym charakterze. Miał wrodzoną łatwość nawiązywania kontaktów towarzyskich. Charakteryzował się ogromną pogodą ducha, optymizmem, radością i odwagą. Lubił żartować, a jego powiedzenia i dowcipy przeszły do historii codzienności misyjnej. Poczucie humoru udzielało się wszystkim, którzy z nim przebywali. Rzadko można było go spotkać posępnym czy zadumanym. Chętnie pomagał potrzebującym. Życiowa energia, spryt i siła przebicia pomagały mu w pokonywaniu trudności życia codziennego. W sprawach poważnych był małomówny. Posiadał duże zdolności, łatwo uczył się języków, odznaczał się talentami manualnymi i skłonnością do majsterkowania. W drukarni wyróżniał się pilnością i dokładnością, wyszukując nawet drobne błędy i potknięcia. Lubił czytać literaturę techniczną, z zakresu swojej specjalności, przydatną w pracy zawodowej. Analizował budowę maszyn i narzędzi pracy.
„Był człowiekiem rozwoju, nadziei [...]. Wiele jeszcze oczekiwano od niego. Przed nim roztaczały się perspektywy pracy misyjnej. [...] Był człowiekiem w drodze. Sądząc po ludzku, ziemskie życie zostało przerwane na samym początku [...]. Pozostały niedokończone sprawy, niespełnione marzenia, niewypowiedziane słowa” (Cz. Parzyszek).
W swoim notatniku pozostawił poniższy wiersz:
W blaskach tęczowych zakwitła miłość;
Miłość jasna, promienna,
Miłość bez końca.
Nasza miłość ma być naszym światłem,
Naszym weselem, naszą radością.
My mamy iść z miłością
Miłością jasną, czystą,
Miłością bez końca.
Nasza miłość ma z nami zwyciężać, przebaczać.
Nasza miłość jest Bogiem,
Bo z Boga pochodzi.
(BD 1985, nr 35, 2)
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015
Tekst biogramu: Tylus Stanisław,
Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 53-55
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
| Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII
2022 |
XII
2023 |
2024 |
| Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
| Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
| Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
| Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
| Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
| Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
| Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
| Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
| Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.