Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 25 kwietnia 2024, mija rocznica śmierci
:
ks. Kazimierz Buchwald (†1931)
Wczoraj, to jest 24.04.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
ks. Leon Dąbski (†2011)
W dniu jutrzejszym, to jest 26.04.2024, przypada rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych
WADOWSKI Franciszek Borgiasz, Wardowski (1897 – 1987), ksiądz, profesor Collegium Marianum i seminarium na Kopcu, duszpasterz polonijny w USAUrodził się 10 X 1897 w Meriden, w stanie Connecticut (USA), jako syn Władysława i Franciszki z d. Romanowska. Dwa lata później, po śmierci ojca, przyjechał wraz z matką do Polski, zamieszkując w Kurzętniku na Pomorzu. Po ukończeniu pallotyńskiego gimnazjum w Wadowicach został 8 XI 1917 obłóczony w sutannę przez ks. Augustyna Zarazę. Pierwszą profesję złożył 15 X 1919 w Wadowicach. Filozofię studiował w Wadowicach i Nakle n. Notecią (1918-20), a teologię przez 2 lata w Rzymie (od 21 X 1920) i przez kolejne 2 lata w Wadowicach ze względu na brak miejsca w domu generalnym. Na Kopcu też złożył wieczną profesję 18 X 1922 i w tamtejszej kaplicy przyjął rano 6 VII 1924 święcenia kapłańskie z rąk bpa Anatola Nowaka, sufragana krakowskiego. Po święceniach początkowo pracował jako prefekt, radca i profesor w Sucharach (od 1 VIII 1924), następnie od 21 VII 1926 w Wadowicach. W 1930 podjął studia specjalistyczne z zakresu geografii i geologii na UJ, po których ukończeniu uzyskał dyplom magistra, uprawniający go do nauczania w szkole średniej. Pracy nauczyciela poświęcił łącznie 17 lat życia, z czego większość czasu spędził w Collegium Marianum. W tym czasie udzielał się również jako duszpasterz w okolicznych parafiach. W 1940 wszedł w skład grona profesorskiego seminarium na Kopcu, wykładając nauki przyrodnicze.
Pod koniec 1939 za zgodą prowincjała Jana Maćkowskiego rozpoczął starania o paszport oraz wyjazd do USA. Dzięki staraniom swego wuja, ks. Stanisława Kotarskiego z Nowego Jorku, otrzymał wizę amerykańską i pieniądze. Jako obywatel amerykański otrzymał paszport i 8 V 1941 wyjechał do Berlina, stąd zaś 5 VI wyleciał samolotem via Marsylia-Barcelona do Madrytu, potem pociągiem do Vigo, skąd odpłynął do Ameryki. W VII 1941 dotarł do Nowego Jorku. Z terenu Hiszpanii przekazał też polskiemu wywiadowi poufne informacje
ks. Franciszka Paulińskiego, skierowane do polskich czynników rządowych w Londynie. Od 1941 przez 8 lat był duszpasterzem u pallotynów włoskich, pracując najpierw (1943-45) jako wikariusz w parafii Sacred Heart of Jesus w South Amboy w stanie Nowy York, a następnie w parafii Wszystkich Świętych na Brooklynie. Wraz z ks. I. Curzydłą mieli obowiązek zdobywania w USA pieniędzy dla polskiej prowincji. Tak zadecydował w 1939 ks. prowincjał, wyrażając zgodę na ich wyjazd do Stanów.
Razem z ks. Franciszkiem Cegiełką przybył 14 II 1949 do Buffalo (prowadzili tam rekolekcje u felicjanek przy Villa Maria), gdzie zakupił 17 VII 1949 i otworzył na zlecenie ks. generała Wojciecha Turowskiego pierwszy dom przy 924 Sweeney Street w North Tonawandzie, przyczyniając się w znacznym stopniu do rozwoju wspólnoty polskich pallotynów w USA (pragnienie prowadzenia życia wspólnotowego w jednym domu i duże koszty utrzymania przyczyniły się do jego sprzedaży we IX 1979). John Francis O’Hara, biskup w Buffalo, udzielił pozwolenia na założenie domu misyjnego. Ks. Franciszek pracował najpierw jako wikariusz przy parafii MB Częstochowskiej, a później dorywczo w różnych parafiach diecezji Buffalo. Przez 3 miesiące był kapelanem w więzieniu Attica, a przez 4 lata asystentem przy kościele w North Tonawandzie. W szczególny jednak sposób poświęcił się duszpasterstwu chorych; przez 15 lat był kapelanem w szpitalu De Graff – tę funkcję spełniał do 1980. Od 1964 był kapelanem Rycerzy Kolumba. Równocześnie pracował w środowiskach polonijnych.
Złoty jubileusz kapłaństwa i pracy pallotyńskiej obchodził nie tylko w USA, ale i Rzymie, przy grobie założyciela, oraz w Polsce, na Kopcu i w Ołtarzewie; 7 VII 1974 w koncelebrowanej mszy na Kopcu uczestniczyło 10 księży, w większości jego wychowankowie. Wśród gości obecni byli m.in. ks. prałat Edward Zacher z Wadowic i ks. Stefan Dusza, dyrektor Pallottinum. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Władysław Ciastoń. W uroczystościach wzięło udział 26 postulantów pallotyńskich, przygotowujących się do nowicjatu, którzy wieczorem 6 VII zorganizowali na cześć jubilata specjalną akademię. Podkreślono wtedy, że ks. Wadowski jest pierwszym pallotynem obchodzącym złoty jubileusz, który jest wychowankiem Wadowic (szkoła średnia, studia seminaryjne, święcenia kapłańskie – reprezentant jedynego kursu, który otrzymał na Kopcu kapłaństwo – i praca po święceniach).
Ostatnie lata ks. Wadowski spędził w North Tonawandzie, pomagając w miarę możności w posłudze duszpasterskiej prawie do ostatnich tygodni życia. Wówczas pojawiła się u niego choroba nowotworowa. Przyjął ją ze spokojem i poddaniem się woli Bożej, wyrażając wszystkim wdzięczność za każdą oddaną mu posługę. Zmarł 2 II 1987 w North Tonawandzie. Msza pogrzebowa została odprawiona 6 II w sanktuarium Dzieciątka Jezus. Głównym celebransem był bp pomocniczy z Buffalo Bernard Joseph McLaughlin. W liturgii uczestniczyli okoliczni księża diecezjalni, cała wspólnota pallotyńska i przyjaciele ks. Franciszka. Homilię wygłosił ks. I. Curzydło. Spoczął w kwaterze księży w Kenmore (Elmwood Ave. – Mount Olivet Cemetery), obok grobu ks. I. Olszewskiego.
Ksiądz Franciszek kochał kapłaństwo i zawsze stawiał go na pierwszym miejscu. Eucharystię sprawował z najgłębszym przeżyciem. Z gorliwością głosił słowo Boże. Egzemplarz
Pisma Świętego, który stale nosił przy sobie, miał wiele podkreślonych tekstów. Karmił się nimi i do nich często nawiązywał w swoich kazaniach i konferencjach. Ks. Wadowskiego cechowała żywa wiara, duch służby bliźniemu, umiłowanie stowarzyszenia i patriotyzm. Zawsze były mu bliskie sprawy stowarzyszenia. Z radością wspominał lata pracy wychowawczej na Kopcu i czas duszpasterstwa na Brooklynie. Szczególnie podkreślał, że to on był założycielem wspólnoty pallotyńskiej w North Tonawandzie. Do życia wspólnotowego wnosił ducha pogody, braterstwa, jedności i dobroci. Chętnie dzielił się swoimi doświadczeniami i radościami. Potrafił z uwagą słuchać innych. Zabiegał o nowe powołania do stowarzyszenia. Często podkreślał, że to on odkrył powołanie i wprowadził do wspólnoty br. Adolfa Klocha. Powiedział mu wtedy słowa: „Ty chodź do nas – będziemy razem służyć Chrystusowi”.
Jako duszpasterz chorych służył im niezmordowanie dniami i nocami. Był do dyspozycji chorych na każde zawołanie. Służba chorym w dzień i w noc nie była dla niego ciężarem, ale największą radością i przyjemnością. Wówczas starał się dosłownie naśladować Dobrego Pasterza i św. Wincentego Pallottiego, apostoła chorych. Ks. Wadowski posiadał wielki charyzmat nawiązywania kontaktu z chorymi, a jego obecność wpływała bardzo pozytywnie na ich stan zdrowia. Ludzka dobroć i przyjazny uśmiech ks. Franciszka otwierały wielu ludziom drogę do Boga. Kiedy z powodu wieku i szwankującego zdrowia odszedł od umiłowanej pracy, zamieszkał w domu misyjnym i niemal do końca swych dni pozostał czynny w służbie chorym. Umacniał ich i przygotowywał na spotkanie z Bogiem.
„Na pewno będzie nam brakować księdza Franciszka. Będziemy ubożsi o jego uczucia i jego zdolności pocieszania chorych, zagubionych i tych, którym brakuje odwagi. Jego uśmiech, jego radość, jego słowa pociechy i umocnienia, jego ciągle powtarzane żarty będą wspominane przez wielu pacjentów ze szpitala De Graff, gdzie służył przez wiele lat jako kapelan” (I. Curzydło).
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 16 marca 2016)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław,
Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 567-570
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
| Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII
2022 |
XII
2023 |
2024 |
| Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
| Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
| Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
| Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
| Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
| Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
| Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
| Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
| Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.