Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 26 stycznia 2025, mija rocznica śmierci
:
br. Jan Petruczynik (†1996)br. Antoni Całka (†1998)
Wczoraj, to jest 25.01.2025, miała miejsce rocznica śmierci:
s. Sławomira Pieńkowska (†1971)
W dniu jutrzejszym, to jest 27.01.2025, przypada rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych
PROWINCJA CHRYSTUSA KRÓLA
WARZECHA Julian Jan, krypt.: J. W. (1944 – 2009), ksiądz, profesor Pisma Świętego w Ołtarzewie (WSD i ITA) i ATK (UKSW)Urodził się 23 VII 1944 w Spytkowicach k. Zatora, w archidiecezji krakowskiej, w rodzinie Juliana i Rozalii z d. Mocniak. Ojciec oprócz rolnictwa trudnił się rzemiosłem. Julian ukończył 1958 szkołę podstawową w Spytkowicach, a następnie uczęszczał do NSD na Kopcu w Wadowicach, które ukończył 1962, składając maturę jako ekstern w liceum ogólnokształcącym w Krakowie. Sutannę przyjął z rąk ks. Eugeniusza Werona 8 IX 1962 w Ząbkowicach Śląskich, gdzie po zakończonym nowicjacie złożył 8 IX 1964 pierwszą konsekrację na ręce ks. Eugeniusza Werona. Następnie w roku akademickim 1963-64 przebywał w ołtarzewskim seminarium duchownym, przygotowując się do kapłaństwa poprzez studia z filozofii. Ten czas formacji został zakłócony wcieleniem 3 XI 1964 do jednostki wojskowej w Gdańsku. W czasie pobytu w wojsku zaliczył drugi rok filozofii. Służbę wojskową zakończył 26 X 1966 uzyskaniem stopnia starszego marynarza i powrócił do seminarium, by studiować teologię (1966-70). Angażował się wówczas w życie seminaryjne, a także w duszpasterstwo młodzieżowe. Konsekrację wieczną złożył 8 IX 1969 w Ołtarzewie, a 19 III 1970 przyjął święcenia diakonatu, udzielone przez pomocniczego bpa warszawskiego Władysława Miziołka. Pracę seminaryjną napisał pt.
Eklezjastyczna działalność Ducha Świętego w świetle nauki Vaticanum II (1970). Święcenia kapłańskie przyjął 14 VI 1970 w rodzinnych Spytkowicach wraz z 2 innymi współbraćmi, przez posługę pasterską Albina Małysiaka, krakowskiego bpa pomocniczego.
Po święceniach przez rok odbywał tirocinium i angażował się duszpastersko w Gdańsku przy kościele św. Elżbiety (katecheta młodzieży), by 1 IX 1971 rozpocząć, zgodnie z życzeniem przełożonych, studia z teologii biblijnej na KUL, które ukończył 25 II 1974, zdobywając magisterium na Wydziale Teologicznym w zakresie nauk biblijnych, na podstawie pracy
Jahwe Sędzia według Psalmu 9, pisanej pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Łacha. Zaraz po tym rozpoczął doktorat (w tym czasie był na stypendium naukowym na uniwersytecie w Augsburgu 1976-77), po którego obronie w 1977 został mianowany wykładowcą Pisma Świętego w pallotyńskim WSD w Ołtarzewie. Temat jego rozprawy doktorskiej brzmiał
Znaczenie terminu mišpat w „Psałterzu” . W latach 1979-81 odbył jeszcze 2-letnie studium biblijne w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, zdobywając stopień licencjata nauk biblijnych (na podstawie pracy
La preghiera di Manasse, 1981). Jednocześnie w każdą niedzielę wyruszał z przewodnikiem, by zwiedzać Rzym, poznając jego kulturę artystyczną i chrześcijańską. W VII 1981 powrócił do Ołtarzewa, gdzie oprócz wykładów powierzono mu funkcję prefekta alumnów dla kursów teologicznych, którą pełnił do 1984. Kolejne lata były wypełnione intensywną pracą dydaktyczno-naukową.
Oprócz pallotyńskiego Wyższego Seminarium w Ołtarzewie oraz WSD w Łowiczu, wykładał nauki biblijne najpierw na ATK a następnie na UKSW (1984-2008). Uczestniczył w sympozjach i badaniach naukowych, dzięki którym w 1990 przeprowadził z sukcesem przewód habilitacyjny w dziedzinie nauk biblijnych (rozprawa habilitacyjna:
Znaczenie i pochodzenie biblijnej formuły „posłać słowo” , Warszawa 1990). Osiągnięcia na polu naukowym oraz jego zaangażowanie w pracy dydaktycznej i akademickiej (m.in. od 1996 członek senackiej Komisji Dyscyplinarnej ds. Studentów ATK), doczekały się uznania przez nadanie mu tytułu profesora zwyczajnego (21 XI 1996). Na płaszczyźnie życia wspólnotowego wykazywał się również wielką dyspozycyjnością. Oprócz funkcji prefekta alumnów, pełnił też urząd radcy wspólnot miejscowych w Lublinie i Ołtarzewie, a 29 IX 1995 został mianowany ojcem duchownym WSD w Ołtarzewie. W tym samym czasie został powołany na członka Komisji ds. Zebrania Prowincjalnego. Udzielał się też jako duszpasterz i spowiednik sióstr zakonnych oraz rekolekcjonista.
Ksiądz Warzecha brał udział w rozmowach z Kościołem prawosławnym w pracach nad wzajemnym uznaniem chrztu (1978). Był także członkiem zwyczajnym i wiceprzewodniczącym Sekcji Biblistów Polskich. W dorobku naukowym pozostawił kilka książek (m.in.
Idźcie i wy. Z zagadnień biblijnej teologii apostolstwa, Ząbki 1996;
Historia dawnego Izraela, Warszawa 2005) i liczne artykuły oraz tłumaczenia. Od 1995 uczestniczył w komisji ekumenicznego przekładu
Pisma Świętego i był członkiem redakcji naukowej pierwszego wydania polskiej
Biblii ekumenicznej (
Pismo Święte Nowego Testamentu i Psalmy. Przekład ekumeniczny z języków oryginalnych, Warszawa 2001) i tzw.
Biblii paulistów (Częstochowa 2005). Popularyzował
Biblię w radiu i telewizji. Posiadał uzdolnienia muzyczne, m.in. podczas swych studiów w Lublinie zastępował nieraz organistę; jest współautorem tekstu do
Hymnu pallotyńskiego (
W apostolskich szeregach stań razem).
Ostanie lata życia ks. Juliana naznaczone zostały chorobą i wieloma cierpieniami. Jego stan zdrowia ulegał stopniowemu pogarszaniu. Jednak do ostatnich chwil życia pozostał wierny Pismu Świętemu, Księdze Życia Wiecznego, której znajomość pragnął przekazywać kolejnym pokoleniom. Zmarł nagle 12 I 2009, krótko po godz. 16.00, w Ołtarzewie. Ceremonie pogrzebowe odbyły się 15 I w pallotyńskim kościele seminaryjno-parafialnym pw. Królowej Apostołów w Ołtarzewie. Mszy koncelebrowanej przewodniczył Alojzy Orszulik, bp senior diecezji łowickiej. Homilię podczas Mszy św., pt. „Bóg jest Miłością”, wygłosił ks. dr hab. Czesław Parzyszek, wiceprowincjał. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli profesorowie UKSW z ks. prorektorem prof. dr hab. Henrykiem Skorowskim, delegaci KUL i WSD w Łowiczu, przedstawiciele Stowarzyszenia Biblistów Polskich, z przewodniczącym ks. prof. Waldemarem Chrostowskim, delegaci wydawnictw, z którymi współpracował zmarły, prowincjałowie obydwu prowincji, liczni współbracia i pallotynki oraz duchowieństwo diecezjalne, siostry zakonne, reprezentanci służby zdrowia, którzy wspomagali ks. Juliana, rodzina, współpracownicy, parafianie ze Spytkowic i Ołtarzewa. Zmarły spoczął w kwaterze pallotyńskiej na cmentarzu w Ołtarzewie.
„Ksiądz Profesor Julian, przez przyjaciół »Julem« zwany, urzekał wrażliwością, serdecznością i dążeniem do wysoko stawianych ideałów życia kapłańskiego i apostolskiego. Ciężką i wytrwałą pracą doszedł do najwyższych stopni akademickich jako biblista, naukowiec i wychowawca młodych pokoleń, adeptów nauk kościelnych. Jego podstawową tożsamością było kapłaństwo, któremu służył przez całe życie, głosząc z przekonaniem słowo Boże, udzielając sakramentów, podejmując się kierownictwa duchowego, służąc radą i obecnością świadka Chrystusowego” (H. Hoser). „Pasją jego życia było odkrywanie Bożych tajemnic, zapisanych na kartach Pisma Świętego, które przybliżał i wyjaśniał [alumnom seminariów duchownych i studentom uniwersytetu]. Czynił to także oraz poprzez liczne publikacje naukowe i telewizyjne programy. […] W ostatnich latach dźwigał krzyż choroby, ale cierpiał także i ubolewał, że nie może służyć wspólnocie w pełnym wymiarze tak, jak tego pragnąłby, chociaż ufał, że powróci do pełni sił” (J. Lasak).
Był człowiekiem prawym, uczciwym i przyjacielskim. Umiał okazywać wdzięczność, w tym duchu napisał w testamencie: „Bądź uwielbiony, Boże, za wszystkie dary, a zwłaszcza za dar życia. Uwielbiam Cię za wszystkich ludzi, wśród których mnie postawiłeś, począwszy od rodziców i rodziny, przez których okazywałeś mi, Boże, swoją łaskawość. Bądź uwielbiony za łaskę powołania do kapłaństwa w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego”. To, co robił w swoim życiu, zawsze wykonywał rzetelnie i z finezją. Służył swoimi talentami, rozdając siebie. Pamiętał o tym już od początku drogi kapłańskiej, kiedy na obrazku prymicyjnym wypisał słowa św. Jana Ewangelisty, tak często powtarzane przez Pallottiego: „Bóg jest Miłością”. „Gdy myślę o ostatniej godzinie życia, dziękuję Ci za nadzieję życia wiecznego, którą mi dałeś w Jezusie Chrystusie. Ufam, Ojcze, że okażesz mi swoje miłosierdzie. [...] Wierzę w ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny” (z testamentu).
Fotografia dolna 3: LXVI Prezentacja Verba Sacra, Bazylika Archikatedralna pw. św. Apostołów Piotra i Pawła – Ostrów Tumski, Poznań, 16 IX 2007,
http://www.verbasacra.pl/Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 23 stycznia 2019)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław,
Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 571-574
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 30 października 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
| Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII
2022 |
XII
2023 |
2024 |
| Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
| Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
| Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
| Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
| Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
| Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
| Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
| Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
| Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.