Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 25 kwietnia 2024, mija rocznica śmierci
:
ks. Kazimierz Buchwald (†1931)
Wczoraj, to jest 24.04.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
ks. Leon Dąbski (†2011)
W dniu jutrzejszym, to jest 26.04.2024, przypada rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych
POPIEL, Popielas, Henryk (1908 – 1993), ksiądz, profesor seminarium, rekolekcjonista, biograf Sł. B. ks. Stanisława SzulmińskiegoUrodził się 19 XII 1908 w Erknerze k. Berlina, w parafii Friedrichshagen, w delegaturze apostolskiej Brandenburgia-Pomorze, w rodzinie robotniczej Kaspra i Tekli z d. Kulska. Rodzice jego zamieszkali później w Dolsku, gdzie mieli własny dom (po śmierci ojca został sprzedany, a matka przebywała w rodzinach dzieci). Ojciec w czasie I wojny światowej walczył na froncie w wojsku niemieckim i dostał się do rosyjskiej niewoli. Zwolnienie uzyskała mu żona, zwracając się do Czerwonego Krzyża i przedstawiając swą ciężką sytuację, była bowiem sama z 6 dzieci. Matka należała do Kółka Różańcowego Matek, a Henryk przynależał do ministrantów. Nauki gimnazjalne rozpoczął 4 I 1922 w Sucharach. Zakończył je 25 VI 1928 w pallotyńskim Collegium Marianum w Wadowicach. Rozpoczął nowicjat, ale go przerwał i z własnej woli poszedł odbywać służbę wojskową. Powrócił do stowarzyszenia 14 IX 1931 i na nowo rozpoczął nowicjat w Sucharach. Sutannę pallotyńską otrzymał 24 IX 1931 z rąk
ks. Wojciecha Turowskiego. Pierwszą profesję złożył 24 IX 1933 w Sucharach na ręce
ks. Józefa Bogdana, a wieczną w Ołtarzewie 24 IX 1936 na ręce
ks. Stanisława Wierzbicy. Studia filozoficzne odbył w Sucharach w latach 1932-34, zaś teologiczne w latach 1934-38 w Sucharach i Ołtarzewie. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 VI 1938 w Warszawie z rąk abpa Stanisława Galla.
Po święceniach kapłańskich został skierowany do Wadowic, jako pomocnik prefekta w Collegium Marianum, a potem jako spowiednik nowicjuszy i duszpasterz. W czasie wojny uczył religii w szkole powszechnej z Zaskawia, umieszczonej w budynku pallotyńskim (teren Zaskawia przecinała rzeka graniczna rozdzielająca III Rzeszę od Generalnej Guberni). W 1946 został w seminarium w Sucharach profesorem śpiewu i duszpasterzem w miejscowej kaplicy, a w 1947 przeniesiony do Gdańska pracował jako duszpasterz w parafii Chrystusa Króla. Dał się tu poznać jako dobry duszpasterz młodzieży, którą potrafił zainteresować i zająć ulubionymi występami. Po 2 latach został skierowany do Chełmna jako ojciec duchowny NSD; był tu też dyrygentem chóru, nauczycielem religii i organizował przedstawienia religijne. W 1950 powrócił do Suchar, do pomocy w duszpasterstwie miejscowym oraz jako kapelan sióstr pallotynek (od IX 1951 dom sucharski dzierżawiły siostry pallotynki). Z kolei w 1958 został rektorem i proboszczem parafii w Wałbrzychu. W 1966 został przeniesiony do Topolna na kapelana sióstr pasterek, a 1 VIII 1970 przeniesiono go do Gołuszyc, gdzie był kapelanem albertynek w Domu Pomocy Społecznej dla Dorosłych. Wreszcie, dekretem z 14 XII 1970, został przeniesiony do Radomia, gdzie aż do końca swego ziemskiego życia pomagał w duszpasterstwie parafialnym, powołaniowym i współpracowników.
Pod koniec życia chorował przez wiele miesięcy na nowotwór gardła. W ostatnich tygodniach leżał już tylko w łóżku. Miał nadzieję na polepszenie zdrowia, a objawy duszności uznawał za pozostałość po wcześniejszych chorobach. W czasie choroby był spokojny, nie miał wymagań i nie myślał o sobie. Do końca pozostał przytomny. Dużą pomoc choremu oddali w tym okresie pracownicy hospicjum radomskiego. Jeszcze w niedzielę 14 II 1993 odprawił w pokoju mszę i rozmawiał ze współbraćmi. Powtarzał do końca modlitwy i z modlitwą na ustach zasnął. Zmarł ok. 1.00 w nocy 15 II 1993 w pallotyńskim domu w Radomiu. Tam też odbył się 17 II pogrzeb. Mszy koncelebrowanej przewodniczył bp radomski Edward Materski. Przybyło wielu pallotynów (inni nie dotarli z powodu śnieżnej zawiei), przedstawicieli duchowieństwa diecezjalnego, sióstr zakonnych z Radomia, rodzina i licznie zgromadzeni parafianie. Homilię pogrzebową wygłosił i procesji na cmentarz przewodniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek. W pogrzebie wzięła udział orkiestra, z którą zmarły za życia utrzymywał serdeczny kontakt. Został pochowany na nowym cmentarzu radomskim w Firleju, w nowej kwaterze pallotyńskiej.
Swoje kapłaństwo zawierzył Maryi, dlatego w testamencie z 1969 napisał: „Kilkakrotnie w życiu ofiarowałem się Niepokalanej Bożej Matce, ufam więc, że Ona mnie doprowadzi do szczęśliwości w niebie. Modlić się tam będę za wszystkich, którzy i o mnie przed Bogiem wspomną.
Misericordias Domini in aeternum cantabo!”. Był kapłanem modlitwy oddanym całkowicie Kościołowi. Miał dar otwierania serc. Służył ludziom szczególnie w konfesjonale i kancelarii. Do końca imponował pracowitością, młodością ducha i zaangażowaniem w wykonywanych pracach. Był kapłanem pełnym optymizmu i przedsiębiorczości. Nie wybierał sobie miejsc pracy, ale szedł tam, gdzie skierowali go przełożeni. W Wałbrzychu dokonał ogrodzenia kościoła i plebanii, powiększył cmentarz grzebalny, postawił grotę Matki Bożej, wybudował nowy dom, wymalował kościół (
ks. Jan Młyńczak) i przeprowadził generalny remont plebanii. Miał swoją życiową mądrość i swoje zasady, którym był wierny do końca. W chorobie i cierpieniu nie narzekał. Nie chciał wówczas, by zwracano na niego uwagę. Był zadowolony z każdej zaofiarowanej mu pomocy.
Był człowiekiem wielkiej dobroci i uczciwości. Cenił sobie towarzystwo innych osób i był bardzo lubiany przez innych. Należał do ludzi pogodnych i nie był człowiekiem konfliktowym. Zawsze podchodził do innych z dobrocią. Umiał słuchać innych. Nie wdawał się w długie dyskusje na tematy innych. Zawsze miał czas dla ludzi opuszczonych, biednych, naznaczonych cierpieniem oraz różnymi problemami i potrafił znaleźć satysfakcjonujące rozwiązanie ich trudnych problemów życiowych. To otwierało serca ludzi często oddalonych od Kościoła i ułatwiało drogę powrotu do sakramentów. Rozumiał tych, którzy żyli w ciemnościach grzechu. Chętnie pomagał innym, załatwiając sprawy – po ludzku sądząc – beznadziejne. Łączył wtedy prawo kanoniczne i jego przepisy z zasadami miłości i dobrem wiernych.
Lubił śpiew kościelny. Organizował chórki dziecięce i młodzieżowe, np. w Wałbrzychu prowadził chór młodzieży szkolnej wraz z orkiestrą skrzypiec i akordeonów. Organizował jasełka, misteria męki Pańskiej, akademie na różne uroczystości i wieczorki rozrywkowe, jak również wycieczki.
Popularyzował biografię
ks. Stanisława Szulmińskiego, którego znał osobiście, w artykułach (
Apostoł ekumenizmu. Ks. Stanisław Szulmiński SAC 1894-1941, RP 8(1967) 93-119;
Ksiądz Stanisław Szulmiński (pallotyn). Apostoł ekumenizmu, NR 1978, nr 10, 15-16;
Ks. Stanisław Szulmiński SAC. Apostoł ekumenizmu (1894-1941), w:
Chrześcijanie, red. Bohdan Bejze, Warszawa 1982, IX 87-146;
Apostoł ekumenizmu ks. Stanisław Szulmiński SAC, WPChK 1993, nr 11, 490-515) i maszynopisach (
Ks. Stanisław Szulmiński ze Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni) – Apostoł ekumenizmu 1894-1941, Radom 1984). Usilnie zabiegał o rozpoczęcie jego procesu beatyfikacyjnego i tą sprawą żył aż do końca swego ziemskiego życia. Podobne starania czynił w stosunku do
br. Józefa Lipkowskiego. Ogromnie mu zależało, aby obaj członkowie stowarzyszenia byli przewodnikami dla współczesnych pallotynów. Kochał stowarzyszenie, żył życiem prowincji, dlatego pisał wiele opracowań, w których można znaleźć historię niektórych domów pallotyńskich (Suchary, Kościelisko, Gdańsk Marii Skłodowskiej-Curie, Otwock, Samsieczno, Kopiec-Wadowice, Wałbrzych, Warszawa i Radom) i biografie niektórych pallotynów (
br. Antoni Gatka,
br. Józef Lipkowski,
ks. Alojzy Majewski,
ks. Augustyn Zaraza). W Wałbrzychu prowadził kronikę domową i sporządził albumy obrazujące uroczystości i życie codzienne domu i parafii.
Był inicjatorem systematycznych spotkań kursowych, które łączył z rekolekcjami i pamiątkowym albumem. Spotkania te odbywały się co 5 lat i nazywane były „lustrum”. Spośród albumów pamiątkowych ks. Popiel zredagował:
Księgę Pamiątkową. Ad tertium lustrum 1938-1953, Kościelisko 1953;
Ad jubileum argenteum sacerdotii 1938-1963, Ołtarzew 1963;
Księgę Pamiątkową ad sextum lustrum sacerdotii 1938-1968, Ząbkowice Śląskie 1968;
Księgę Pamiątkową ad septimum lustrum sacerdotii 1938-1973, Ząbkowice Śląskie 1973;
Ad octavum lustrum sacerdotii 1938-1978, Gdańsk 1978;
Ad nonum lustrum sacerdotii 1938-1983, Wadowice-Kopiec 1983.
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 30 grudnia 2019)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław,
Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 435-438
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
| Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII
2022 |
XII
2023 |
2024 |
| Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
| Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
| Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
| Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
| Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
| Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
| Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
| Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
| Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.