Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 9 października 2024, mija rocznica śmierci
:
br. Jan Wilczyński (†1981)br. Wojciech Grobel (†1983)ks. Jan Kowalski (†1993)s. Paula Buchwald (†2007)br. Marian Nowotnik (†2013)ks. Stanisław Orlikowski (†2021)
Wczoraj, to jest 8.10.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych
W dniu jutrzejszym, to jest 10.10.2024, przypada rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych
PROWINCJA CHRYSTUSA KRÓLA
KURACIŃSKI Stanisław (1936 – 2006), ksiądz, rekolekcjonista, profesor dogmatyki w Ołtarzewie, sekretarz prowincjalny ds. misji i organizator misji pallotyńskich, radca prowincjalny, współorganizator drukarni i dyrektor wydawnictwa Pallottinum IIUrodził się 5 V 1936 w Rakowie k. Staszowa, w diecezji sandomierskiej, w rodzinie Stanisława i Marianny z d. Kutrowska. 1 IX 1949 rozpoczął naukę w NSD w Wadowicach. Po jego rozwiązaniu przez władze państwowe zdecydował się wstąpić do nowicjatu pallotyńskiego w Otwocku. Tutaj 12 IX 1952 otrzymał sutannę z rąk
ks. Stanisława Czapli. Mistrzem jego nowicjatu był ks. Leon Cieślak (zginął tragicznie 15 VIII 1953), który zaszczepił u ks. Stanisława szacunek dla Ruchu Szensztackiego i pobożność maryjną, wielbiącą Maryję pod wezwaniem MB Trzykroć Przedziwnej i czczoną w obrazie znajdującym się w kapliczce w Szensztat. Pierwszą profesję złożył 1 VII 1953 w Otwocku na ręce ks. Józefa Wróbla, a wieczną 1 VII 1957 w Rucianem-Nidzie na ręce ks. Franciszka Bogdana. Po odbyciu studiów filozoficznych w Otwocku (1953-55) przeniósł się do Ołtarzewa, by kontynuować studia teologiczne (1955-59). Udzielał się wówczas w chórze i teatrze seminaryjnym. Pracę seminaryjną napisał pt.
Znaczenie środowiska rodzinnego w wychowaniu religijnym dziecka, fazy wczesnego dzieciństwa (1958). Święcenia kapłańskie przyjął 11 VI 1959 w Ołtarzewie z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego.
Po święceniach został skierowany do Gdańska na studium pastoralne, a w 1960 do pracy duszpasterskiej w Kościelisku. Pracował w zespole misjonarzy prowadzących pod kierunkiem
ks. Stanisława Czapli rekolekcje w całej Polsce, szerząc ideę różańca rodzinnego i głosząc orędzie fatimskie. Były to 3-dniowe rekolekcje, połączone z nawiedzeniem figury MB Fatimskiej i całonocnym czuwaniem dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Całość kończyła się uroczystym aktem zawierzenia parafii Niepokalanemu Sercu Maryi. Rekolekcje miały prowadzić wiernych do świadomego podjęcia decyzji odmawiania w rodzinach różańca za Kościół i Ojczyznę. Od prymasa Stefana Wyszyńskiego otrzymał ks. Stanisław w X 1961 figurę MB Fatimskiej, którą ten z kolei dostał od biskupa z Leirii, diecezji, na której terenie leży Fatima. Figura ta wyruszała na rekolekcyjne szlaki pallotynów, a obecnie czczona jest w sanktuarium na Krzeptówkach. Ks. Kuraciński w tym okresie często nawiedzał Jasną Górę. W 1966 wrócił do Ołtarzewa, aby podjąć studia teologii dogmatycznej w ATK w Warszawie, a w 1969 przeniósł się do Otwocka, gdzie mieszkał już do końca studiów. Pracę magisterską napisał pod kierunkiem ks. prof. Henryka Bogackiego pt.
Uroczystości epifanijne wyrazem ekumenicznej działalności św. Wincentego Pallottiego. Po ukończeniu studiów na ATK został mianowany w 1971 wykładowcą dogmatyki w Ołtarzewie. Prowadził tu zajęcia z niektórych traktatów dogmatycznych (
De Uno Deo et Trino, soteriologia) i ekumenizmu (do 1977). W 1973 zostaje skierowany do Lublina do pracy naukowej oraz misjonarskiej. W latach 70. kilkakrotnie wyjeżdżał do NRD, aby w czasie świąt i wakacji pomagać w duszpasterstwie polskim.
W 1974 został sekretarzem ds. misji w polskiej prowincji stowarzyszenia i funkcję tę pełnił przez 32 lata aż do dnia śmierci, mieszkając zarówno w Otwocku, jak i Ząbkach przy ul. Wilczej 8. Ten ostatni dom został założony przez niego w latach 1976-78. W międzyczasie pełnił także funkcję rektora w Ząbkach (1978-84), radcy prowincjalnego – przez kolejne kadencje i był członkiem agend i instytucji doradczych, działających przy Zarządzie Prowincjalnym. Był przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Polskiej Prowincji dla przygotowania uroczystości Roku Jubileuszowego ZAK (komitet powołany 19 V 1984; Rok Jubileuszowy w 1985); należał do Komisji ds. Podziału Prowincji (od 31 XII 1988). Pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego ds. misji przy Zarządzie Generalnym. Brał udział w kongresach i spotkaniach Rady Sekretariatu Generalnego ds. Misji. Uczestniczył w kapitułach generalnych i różnych spotkaniach międzynarodowych. Należał do kościelnej Komisji ds. Apostolstwa Świeckich. Był też współorganizatorem drukarni i wydawnictwa Pallottinum II (oficjalnie zatwierdzone w VII 1985), przekształconego później w wydawnictwo Apostolicum (1993); pełnił w nim funkcję dyrektora wydawnictwa (1984-93).
Troszczył się też o szerokie zaangażowanie w misje księży, braci, sióstr zakonnych i ludzi świeckich. Liczba współpracowników misyjnych sięgała wówczas ok. 35 tysięcy. Miejscem animacji misyjnej były szkoły, szpitale, domy opieki społecznej, parafie, placówki pallotyńskie. Dokonywano tego poprzez misje, rekolekcje, niedziele misyjne, koncerty, różnego rodzaju spotkania, wolontariat, wieczerniki. Był też inicjatorem młodzieżowego „Wieczernika Misyjnego ZAK” (czyli „M”), który powstał w 1978 w ramach Pallotyńskiego Sekretariatu Misyjnego i działa w jego ramach na terenie całej Polski. Formacja członków dokonuje się przez 4-stopniowe rekolekcje trwające po 9 dni. Formami działalności mogą być: czuwania modlitewne, pielgrzymki, kongresy i spotkania o tematyce misyjnej, zbiórki ofiar na rzecz misji, udział w rekolekcjach parafialnych i wakacyjnych. Animacja misyjna „eMki” działa wśród uczniów szkół podstawowych, gimnazjów i średnich oraz prowadzi dzieła dla osób dorosłych. W ramach warszawskiej pieszej pielgrzymki międzynarodowych akademickich grup 17. na Jasną Górę wędruje czerwono-żółto-zielona grupa misyjna, złożona ze współpracowników misyjnych. Podobna grupa istnieje w pielgrzymce zdążającej do Ostrej Bramy w Wilnie. Od 2003 przy Sekretariacie Misyjnym istnieje Pallotyński Wolontariat Misyjny, wspierający Kościół na Wschodzie i projekty misyjne, takie jak: Adopcja Serca, Patronat Misyjny czy animacja misyjna. Celem Pallotyńskiej Adopcji Serca (1996) było znalezienie pomocy charytatywnej dla sierot wojny, więźniów, osób starszych i najbiedniejszych w Rwandzie. Szczególnie pilną sprawą był fakt pół miliona osieroconych dzieci. Dlatego pallotyni zwrócili się do katolików świata z prośbą o wsparcie materialne dla nich. Za pośrednictwem pallotynów również Polacy adoptowali 3500 z tych dzieci, co miesiąc płacąc na utrzymanie konkretnego dziecka, znanego im z imienia i nazwiska, równowartość 15 dolarów. To wystarczało dzieciom na wyżywienie i naukę. Ważną rolę spełnia też opieka duchowa, która polega na modlitwie w intencji adoptowanego dziecka, utrzymywana korespondencja czy też wysyłane zdjęcia. Osoba włączająca się w dzieło Patronatu Misyjnego obejmuje opieką konkretnego misjonarza poprzez ofiarowanie za niego w miarę swoich możliwości: mszy, codziennej modlitwy, różańca lub innych darów duchowych. Osoby należące do pallotyńskiego wolontariatu przechodzą swoją formację w Ząbkach.
Ksiądz Stanisław utworzył domy formacji misyjnej w Konstancinie-Jeziornie (Centrum Animacji Misyjnej otwarte 31 V 1994), Świętej Katarzynie („Wieczernik” 1992, od 2000 Ośrodek Duszpasterstwa Młodzieżowego i Pallotyński Ośrodek Duszpasterstwa Powołań „Apostoł”) i we Wrzosowie, które służą jako pallotyńskie domy rekolekcyjne.
Był głównym organizatorem pallotyńskich misji w Brazylii, Rwandzie, Kongu, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Korei Południowej, Papui-Nowej Gwinei, Wenezueli i Kolumbii. Osobiście odwiedzał pallotyńskie misje lub badał możliwości podjęcia konkretnych misji przez polską prowincję. Angażował się również w organizowanie pomocy katolikom w krajach byłego Związku Radzieckiego. Został członkiem Zespołu Pomocy Kościelnej dla Katolików w Związku Radzieckim (1989; po 1992 Zespół Pomocy Kościelnej dla Katolików na Wschodzie, od 2007 Zespół Pomocy Kościołowi na Wschodzie), który wspiera duchowo i materialnie osoby z Polski pracujące za wschodnią granicą. Natomiast w ramach Sekretariatu Misyjnego polskiej prowincji powołał do życia Pallotyński Sekretariat ds. Ewangelizacji Wschodu, którym kierował do śmierci. Szczególną troską Sekretariat otaczał Białoruś i Ukrainę, a następnie Rosję, Słowację i Czechy. W 1991 założył Dzieło Pomocy dla Katolików na Wschodzie im. ks. Stanisława Szulmińskiego, nazwane symbolicznie „Pomost”, początkowo z siedzibą w Konstancinie-Jeziornie, a potem w Wólce Mlądzkiej (obecnie Otwock). W dzieło „Pomostu” włączali się wierni poprzez modlitwę i cierpienie, ofiarowane w intencji ewangelizacji krajów Europy Wschodniej i poprzez wsparcie materialne na rzecz budowy nowych świątyń i pomoc charytatywną dla ludności.
Szczególnie pielęgnował nabożeństwo do MB Fatimskiej, dlatego często udawał się w pielgrzymkach do Fatimy. Tam pewnego razu od siostry Łucji dos Santos otrzymał jej różaniec, na którym się często modlił, i przechowywał go jak relikwię. Dzięki jego inicjatywie powstało sanktuarium maryjne w Dowbyszu na Ukrainie, dla którego w 1990 sprowadził z Fatimy figurę Matki Bożej. Był też odpowiedzialny za organizację peregrynacji po Polsce figurki MB Fatimskiej w latach 1995-96 i doprowadził do skutku taką peregrynację w Rosji i Kazachstanie (1996-97). Przyczynił się też do powstania sanktuarium MB Fatimskiej w Odessie, ofiarując tam figurę Maryi. Troszczył się o sanktuarium Matki Bożej w Kibeho w Rwandzie i MB Pokoju w Yamoussoukro na Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sprowadzał z Włoch do Polski albumy z tekstami zawierzeń Matce Bożej, które papież Jan Paweł II wypowiadał w sanktuariach maryjnych świata. Jako redaktor zainicjował serię książek Biblioteka Misyjna SAC (1988), które ukazują pracę misyjną polskich misjonarzy pallotyńskich. Sprowadzał też książki religijne (szczególnie o tematyce papieskiej) z Osny, Rzymu i rozprowadzał w Polsce. Od lat 80. organizował transport do Ząbek z polskim wydaniem „L’Osservatore Romano” i prowadził jego dystrybucję w Polsce. Starał się o dodruk
Biblii Tysiąclecia we Włoszech i w Portugalii. Przyczynił się do powstania na Kopcu Centrum Jana Pawła II (otwarte 10 XI 2001), które ma popularyzować i pogłębiać myśl papieską poprzez wystawę obrazującą jego pontyfikat, szczególnie podkreślając podróże apostolskie; jest tam też kolekcja pamiątek. Z jego inicjatywy w pallotyńskim domu w Spiskiej Nowej Wsi na Słowacji znalazła się kolekcja pamiątek związanych z papieżem Janem Pawłem II.
Bezpośrednim powodem śmierci ks. Kuracińskiego był rozległy zawał serca, do którego doszło w godzinach porannych 23 II 2006, w szpitalu powiatowym w Wołominie, gdzie przebywał na hospitalizacji po udarze mózgu. W uroczystościach pogrzebowych 27 II wzięło udział 6 biskupów, ponad 220 księży i wielka liczba ludzi bliskich zmarłemu. Przed rozpoczęciem liturgii pogrzebowej przybył kard. Józef Glemp, który odmówił z wiernymi za zmarłego dziesiątek różańca i wspomniał jego zasługi. Mszy pogrzebowej przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce, abp Józef Kowalczyk, a homilię wygłosił przybyły z Rzymu abp Henryk Hoser, sekretarz pomocniczy Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów i dyrektor Papieskich Dzieł Misyjnych. Współkoncelebrowali bpi: Antoni Pacyfik Dydycz z Drohiczyna, Alojzy Orszulik i Józef Zawitkowski z Łowicza oraz Marcjan Trofimiak z Łucka. Został pochowany na ołtarzewskim cmentarzu, w kwaterze pallotyńskiej obok grobu ks. Henryka Cabały, misjonarza.
W pierwszą rocznicę jego śmierci w domu generalnym stowarzyszenia w Rzymie została odprawiona msza. Przewodniczył jej abp Henryk Hoser, który wygłosił również homilię. Uczestnikami tej uroczystości byli m.in.: abp Szczepan Wesoły, emerytowany bp Polonii, ks. prałat Paweł Ptasznik, z polskiej sekcji Sekretariatu Stanu, ks. Tadeusz Wojda SAC, z Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, prowincjał włoskich pallotynów, przedstawiciele Zarządu Prowincjalnego z Warszawy (wśród nich ks. radca Jan Jędraszek i ks. Grzegorz Młodawski, sekretarz ds. misji), księża z Rzymu współpracujący ze zmarłym i siostry z różnych zgromadzeń zakonnych. Polska delegacja ofiarowała rektorowi domu generalnego ręcznie wyszywany ornat z herbem pallotynów i napisem: „Wierni Bogu i misjom”. 14 X 2007 w domu Sekretariatu Misyjnego w Ząbkach została poświęcona nowa kaplica pw. św. Wincentego Pallottiego, jako wotum wdzięczności za 32-letnią pracę na rzecz misji ks. S. Kuracińskiego i 100-lecie obecności pallotynów na ziemiach polskich. Z tej okazji została umieszczona pamiątkowa tablica z odpowiednią inskrypcją. Pamięć ks. S. Kuracińskiego upamiętnia też stała wystawa misyjna, zorganizowana w pallotyńskim domu w Kielcach na Karczówce i otwarta 6 I 2009 przez ks. wiceprowincjała Czesława Parzyszka oraz sekretarza ds. misji ks. Grzegorza Młodawskiego. Można tam zobaczyć egzotyczne wyroby rękodzielnicze, tkaniny, stroje ludowe, broń myśliwską oraz ceramikę, a wśród nich m.in. obrazy z fragmentów słomy bambusowej, ręcznie tkane stuły czy drewniane figurki Matki Bożej z rwandyjskiego sanktuarium w Kibeho.
Piątą rocznicę jego śmierci uczczono sympozjum misjologicznym 19 II 2010 w Centrum Animacji Misyjnej w Konstancinie-Jeziornej. Zmarłego wspominali bpi: Henryk Hoser, Antoni Pacyfik Dydycz, Bronisław Bernacki, Kazimierz Romaniuk, współpracownicy, misjonarze, siostry zakonne i koledzy. Szczególnie warto podkreślić wystąpienie ks. Józefa Ciupaka, radcy prowincjalnego, który przedstawił fragmenty dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej. Według nich ks. Kuraciński nie uległ współpracy z SB, chociaż przy okazji odbioru paszportu miał częsty kontakt z oficerami tego urzędu. Jeden z nich w notatce zapisał: „O pracy misyjnej i potrzebach misjonarzy opowiadał dużo i chętnie, ale gdy przychodziło do konkretnych informacji z życia zakonnego milczał”. Abp Hoser ukazał pracę kaznodziejską ks. Kuracińskiego i przypomniał, że zmarły nie bał się stosować nowych form głoszenia
Ewangelii i potrafił czynić to przekonująco. Bp odesko-symferopolski Bronisław Bernacki za sugestią ks. Kuracińskiego podjął się rozszerzania kultu MB Fatimskiej i zawierzania jej wszystkich spraw. Podczas sympozjum zaprezentowano książkę-album ks. Jana Kupki,
Ks. Stanisław Kuraciński SAC w służbie misjom (Ząbki 2011, słowo wstępne Grzegorz Młodawski), która w 32 rozdziałach przedstawia życie i działalność zmarłego sekretarza ds. misji.
Fotografia dolna: Uczestnicy Kapituły Generalnej 1992, Prowincja Chrystusa Króla. Od lewej I rząd: ks. Kupka Jan, ks. Juritsch Martin (†1999), ks. Freeman Séamus, ks. Parzyszek Czesław. W drugim rzędzie: ks. Ciupak Józef, ks. Dusza Stefan, ks. Sopicki Jan, ks. Kuraciński S. (z przewieszonymi okularami), br. Fułek Adam, ks. Korycki Jan, ks. Bazan Zenon
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 20 grudnia 2015)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław,
Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 309-311
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII 2022 |
XII 2023 |
2024 |
Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.