Liber mortuorum

Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek

Dziś, to jest 28 marca 2024, mija rocznica śmierci:
br. Tadeusz Kwiecień (†1995)

Wczoraj, to jest 27.03.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
ks. Wilhelm Whitmee (†1909)

W dniu jutrzejszym, to jest 29.03.2024, przypada rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych

BALTER Lucjan Napoleon (1936 – 2010), ksiądz, profesor, wykładowca w WSD w Ołtarzewie i ATK (UKSW), sekretarz i kierownik Instytutu Apostolskiego, prodziekan Wydziału Teologii ATK, pełnomocnik rektora ATK ds. studiów zaocznych, redaktor naczelny polskiej edycji „Concilium” (1968-71), „Communio”, redaktor serii książkowych: Powołanie Człowieka, Kolekcja Communio i AMATECAPROWINCJA CHRYSTUSA KRÓLA

BALTER Lucjan Napoleon, krypt. i pseud.: Wil., KZ SAC, L. B. (1936 – 2010), ksiądz, profesor, wykładowca w WSD w Ołtarzewie i ATK (UKSW), sekretarz i kierownik Instytutu Apostolskiego, prodziekan Wydziału Teologii ATK, pełnomocnik rektora ATK ds. studiów zaocznych, redaktor naczelny polskiej edycji „Concilium” (1968-71), „Communio”, redaktor serii książkowych: Powołanie Człowieka, Kolekcja Communio i AMATECA1

Urodził się 7 I 1936 w Wilnie. Rodzice – Juliusz Józef, adwokat, i Joanna z d. Szurska – mieszkali w dzielnicy Zwierzyniec, przynależąc do parafii Niepokalanego Poczęcia NMP. Wielki wpływ na jego osobowość wywarła w okresie dzieciństwa matka, ojciec został aresztowany i stracony przez gestapo w 1942. Ważne miejsce w kształtowaniu jego wiary miała posługa ministrancka w kaplicy MB Miłosierdzia w Ostrej Bramie. W Wilnie też usłyszał o s. Faustynie i kulcie Jezusa Miłosiernego, który miał wpływ na jego życie. Po zakończeniu wojny matka zdecydowała się na repatriację i wraz z nim przybyła w 1946 do Radomia (ul. Młodzianowska 131); pracowała jako nauczycielka. Tu Lucjan ukończył VI i VII klasę szkoły podstawowej (wcześniej matka uczyła go w domu) i we IX 1948 rozpoczął naukę w Wadowicach na Kopcu, w Liceum Ogólnokształcącym Księży Pallotynów, przekształconym w niedługim czasie w Małe Seminarium Duchowne (NSD), które ukończył w 1952, uzyskując prywatne świadectwo dojrzałości. Następnie wstąpił do stowarzyszenia; 8 IX 1952 został obłóczony w Ząbkowicach Śląskich przez ks. Stanisława Czaplę. Pierwszą profesję złożył 5 VII 1953 w Ząbkowicach na ręce ks. Józefa Wróbla, a wieczną 5 VII 1957 w Ołtarzewie na ręce ks. S. Czapli. W latach 1953-59 odbywał w Ołtarzewie studia filozoficzno-teologiczne. Pracę seminaryjną napisał pt. Eucharystia a Trójca Święta u Novariniego (1958). Święcenia kapłańskie przyjął w Ołtarzewie 11 VI 1959 z rąk bpa Zygmunta Choromańskiego.

Po święceniach był duszpasterzem w Ołtarzewie, kończył IX klasę i przygotowywał się do złożenia egzaminu dojrzałości w Liceum Korespondencyjnym nr 1 w Warszawie. W latach 1960-66 studiował dogmatykę na Wydziale Teologii KUL, udzielając się duszpastersko, prowadząc katechizację i głosząc rekolekcje. W 1963 uzyskał na KUL-u stopień magistra teologii na podstawie pracy Kapłaństwo Maryi w świetle wypowiedzi teologów współczesnych (1950-1962), pisanej pod kierunkiem o. prof. dra Andrzeja Krupy. Od 1963 prowadził wykłady zlecone w Ośrodku Studiów Pallotyńskich w Otwocku i Ołtarzewie; od 1966 rozpoczął wykłady w WSD w Ołtarzewie, wiążąc odtąd całe swe życie z tym miejscem. Prowadził wykłady z teologii fundamentalnej (do 1978), liturgiki (do 1984) i przede wszystkim z teologii dogmatycznej. Przez rok prowadził także ćwiczenia z homiletyki. W latach 1970-86 (z przerwami) prowadził zajęcia z ekumenizmu. Od 1968 do 1993 był dyrektorem biblioteki seminaryjnej, której księgozbiór rozwijał i wzbogacał. Pomagała mu w tym od początku s. Gracjana Tymińska SAC (†2011). Był sekretarzem i drugim z kolei kierownikiem Instytutu Apostolskiego (obie funkcje pełnił przez 2 kadencje) oraz redaktorem serii książkowej Powołanie Człowieka (od 1972). W 1969 uzyskał stopień doktora teologii KUL na podstawie rozprawy Nieomylność encyklik papieskich w świetle wypowiedzi teologów współczesnych 1870-1965 (Lublin 1969), którą przygotował również pod kierunkiem o. prof. dra Krupy.

W roku 1972/1973 został zaangażowany jako adiunkt w pracę dydaktyczno-naukową na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie oraz w punktach konsultacyjnych w Gorzowie Wielkopolskim i Szczecinie (przez 5 lat), Katowicach (2 lata) oraz Suwałkach (18 lat). Habilitował się w 1979 na podstawie obszernego dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Kapłaństwo Ludu Bożego. Studium teologiczno-dogmatyczne. Rok później otrzymał państwową nominację na stanowisko docenta. W V 1980 został powołany na stanowisko prodziekana Wydziału Teologicznego, na którym urzędował aż do 1993 (w międzyczasie nastąpiła reorganizacja wydziału). W tym roku na wniosek dziekana Wydziału Teologicznego został mianowany na czas nieokreślony pełnomocnikiem rektora ds. studiów zaocznych. Pełniąc tę funkcję, został w 1994 ponownie wybrany przez Radę Wydziału Teologicznego na prodziekana (był nim nieprzerwanie do 2005). Prowadził równocześnie zajęcia dydaktyczne na wielu innych uczelniach (m.in. pod koniec życia na Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu), a w 1998, na prośbę ks. prałata Jana Kasiukiewicza, podjął gościnnie wykłady w Wilnie. W 1982 został mianowany kierownikiem drugiej Katedry Teologii Dogmatycznej, przemianowanej potem na Katedrę Teologii Pozytywnej; pełnił też funkcję kuratora Katedry Teologii Ogólnej. W 1990 otrzymał nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego, 21 X 1991 odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej pismo nadające mu tytuł naukowy profesora nauk teologicznych, a w 1996 został profesorem zwyczajnym.

W latach 1968-72 współredagował polską wersję Międzynarodowego Przeglądu Teologicznego „Concilium”, a po zawieszeniu jego działalności – od 1980 zaangażował się w prace zespołu redakcyjnego Międzynarodowego Przeglądu Teologicznego „Communio”. Tutaj od 1991 pełnił funkcję przewodniczącego polskiej wersji „Communio”, w którego przygotowanie merytoryczne, redagowanie i tłumaczenia wkładał całe swoje serce i talent (w 1986 powołał do życia i był redaktorem serii książkowej Communio). Praca wydawniczo-redakcyjna obu czasopism teologicznych o statusie międzynarodowym spowodowała, że w tym czasie uczestniczył w licznych spotkaniach, sympozjach i kongresach naukowych, poszerzając horyzonty wiedzy własnej oraz swoich studentów. W 1986 został nieformalnym członkiem stowarzyszenia AMATECA (Associazione Manuali di Teologia Cattolica), wyłonionego w dużej mierze z członków krajowych redakcji „Communio”, którego zadaniem stało się opracowanie i wydawanie podręczników teologii, ułożonych zgodnie ze schematem Katechizmu Kościoła Katolickiego (redaktor serii książkowej AMATECA od 1994).

W 1988 został członkiem Europejskiego Towarzystwa Teologicznego, którego głównym zadaniem stało się popieranie rozwoju teologii, zwłaszcza przez organizowanie międzynarodowych kongresów teologicznych. W charakterze członka-korespondenta związał się z Pontificia Academia Mariana Internationalis, z siedzibą w Rzymie. Dzięki temu mógł brać czynny udział w międzynarodowych kongresach mariologiczno-maryjnych. Ponadto przez wiele lat współpracował z Religionstheologisches Institut St. Gabriel w Mödlingu (k. Wiednia) oraz z niemiecką sekcją teologów dogmatyków i fundamentalistów. Nawiązał również współpracę z Philosofische-Theologische Hochschule w Vallendarze oraz Wydziałem Teologicznym uniwersytetu w Moguncji (Niemcy). Owocem tych kontaktów stały się liczne sprawozdania i recenzje publikacji, drukowane najczęściej w „Biuletynie Ekumenicznym” i „Collectanea Theologica”.

W latach 1968-83 był członkiem (przez 3 kadencje) Komisji Episkopatu Polski ds. Liturgii. Był to okres bardzo wytężonej pracy nad tłumaczeniem i przygotowaniem do druku polskiej wersji ksiąg liturgicznych. Natomiast w latach 1978-96 był członkiem i sekretarzem Komisji Episkopatu ds. Ekumenizmu oraz sekretarzem Komisji Mieszanej Episkopatu ds. Ekumenizmu i Polskiej Rady Ekumenicznej, która koordynowała współpracę Kościoła rzymskokatolickiego z Kościołami zrzeszonymi w Polskiej Radzie Ekumenicznej. Należał do Zespołu Dialogu ze Wspólnotą Adwentystów Dnia Siódmego (1984-99 współprzewodniczył Zespołowi Rozmów Bilateralnych). Przełożył na język polski Dyrektorium ekumeniczne (1993).

Z nominacji prymasa Polski Stefana kard. Wyszyńskiego stał się uczestnikiem synodu archidiecezjalnego warszawskiego w 1973, a Józef kard. Glemp mianował go członkiem I Komisji Plenarnego Synodu Polskiego. Przez prymasa Józefa kard. Glempa i Konferencję Episkopatu Polski został mianowany adiustatorem polskiego przekładu Katechizmu Kościoła Katolickiego oraz nowego przekładu dokumentów Soboru Watykańskiego II na język polski. W 2006 otrzymał nominację na przedstawiciela Rady Naukowej Konferencji Episkopatu do kontaktów z Radą Główną Szkolnictwa Wyższego w sprawach ujednolicenia standardów studiów teologicznych.

W strukturach stowarzyszenia pełnił także szereg odpowiedzialnych funkcji w różnych komisjach i grupach roboczych, kładąc nieocenione zasługi w rozwoju ITA, Sekretariatu ds. Miłosierdzia Bożego, w redakcji Modlitewnika i Rytuału SAC w wersji polskiej oraz w koordynowaniu i promowaniu pallotyńskich wydawnictw i autorów.

Na kilka dni przed śmiercią ks. Balter znalazł się w szpitalu z silnymi objawami zmęczenia i krwotokiem. Później stan jego zdrowia na tyle się poprawił, że mógł wrócić do swojego mieszkania w Ołtarzewie. Tam zmarł w nocy z 15 na 16 II 2010, w 74. roku życia i 51. kapłaństwa. Mszę pogrzebową za zmarłego sprawowano 22 II w kościele seminaryjnym pw. Królowej Apostołów w Ołtarzewie. Liturgii przewodniczył delegat abpa Kazimierza Nycza, bp Tadeusz Pikus, a Konferencję Episkopatu Polski reprezentował bp łowicki Andrzej Dziuba. Obecny był też bp senior łowicki Alojzy Orszulik, a także rektor seminarium diecezji warszawsko-praskiej (delegat abpa Henryka Hosera) oraz przedstawiciele ośrodków naukowych, przede wszystkim UKSW i UMK. Homilię wygłosił ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek. Słowa wdzięczności wyraził wicegenerał stowarzyszenia ks. Zenon Hanas. Został pochowany w kwaterze pallotyńskiej w Ołtarzewie.

Dorobek naukowy ks. L. Baltera obejmuje 5 książek: Nieomylność encyklik papieskich. Studium teologiczno-historyczne (Warszawa 1975, znacznie poszerzona wersja doktoratu), Kapłańska godność Maryi (Studia Teologicznodogmatyczne 2(1979) 1-183), Kapłaństwo Ludu Bożego. Studium teologiczno-dogmatyczne (Warszawa 1982), Eschatologia końca XX wieku (Siedlce 2001), Eschatologia współczesna dla duszpasterzy i katechetów (Kraków 2010) oraz 39 innych, których był redaktorem. Opublikował ponad 160 artykułów w języku polskim i ponad 20 w wersji obcojęzycznej. Ponadto był autorem haseł encyklopedycznych (Encyklopedia katolicka KUL – w tomach I-IV, Leksykon teologii fundamentalnej, Lublin-Kraków 2002), licznych recenzji, sprawozdań i artykułów popularnonaukowych, nie licząc udzielonych wywiadów. Dzięki dobrej znajomości języków obcych przetłumaczył 7 pozycji książkowych oraz ponad 500 artykułów różnych autorów, drukowanych w „Concilium”, „Communio”, „Biuletynie Ekumenicznym”, „Ateneum Kapłańskim”, „Przeglądzie Katolickim” i innych pozycjach zbiorowych. Tłumaczone one były z języka niemieckiego, francuskiego, hiszpańskiego, portugalskiego, włoskiego, a także angielskiego i holenderskiego. Pod jego kierunkiem powstało bardzo wiele prac naukowych, był bowiem promotorem ponad 350 prac magisterskich i ok. 30 prac doktorskich. Ponadto był cenionym i wymagającym recenzentem – ponad 600 recenzji prac magisterskich, ok. 50 recenzji rozpraw doktorskich, 8 prac habilitacyjnych i 4 profesorskich. Dla Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów wykonywał tzw. superrecenzje (7 habilitacyjnych, 1 profesorską i 1 problemową). Dwie recenzje habilitacyjne napisał także dla Rady Naukowej Episkopatu Polski.

Był teologiem podejmującym refleksję na kultem miłosierdzia Bożego, które wiązał ściśle z posoborowym ekumenizmem i eschatologią. W czasach, gdy kult ten był jeszcze mało znany i popularny w Polsce i na świecie, ks. L. Balter stał się jego gorliwym propagatorem. W seminarium w Ołtarzewie, z udziałem prymasa Stefana kard. Wyszyńskiego i Karola kard. Wojtyły, współorganizował sympozja naukowe poświęcone teologii kultu miłosierdzia Bożego. W centrum jego zainteresowań znajdowała się również refleksja mariologiczna, stąd jego 2-krotny udział w międzynarodowym kongresie mariologicznym w Rzymie oraz w bardzo wielu innych sympozjach i konferencjach o tematyce mariologicznej. Wiedza i uznanie w tej dziedzinie przyczyniły się do powołania go na członka zarządu Polskiego Towarzystwa Mariologicznego, erygowanego w IV 1999. Uczestniczył także w międzynarodowych kongresach józefologicznych w Kaliszu. Jako zasłużony pracownik naukowy otrzymywał kilkakrotnie nagrody rektorskie, a także medal Ministerstwa Edukacji Narodowej.

W 2006 otrzymał księgę jubileuszową Spotkanie miłości z miłosierdziem. Księga pamiątkowa dedykowana księdzu profesorowi Lucjanowi Balterowi SAC z okazji 70. rocznicy urodzin i czterdziestolecia pracy naukowej (red. Paweł Góralczyk, Franciszek Mickiewicz i Tomasz Skibiński, Ząbki 2006), którą wręczono mu podczas sesji inaugurującej nowy rok akademicki w Ołtarzewie (11 X). Tam też w 2009 obchodził jubileusz 50-lecia kapłaństwa (razem z ks. Janem Koryckim, postulatorem generalnym). W homilii ks. Lucjan powiedział: „nie żałuję, życie było wspaniałe i chcę dać świadectwo”. Według niego „nastawienie odbiorników na falę Bożą (potrzeba ciszy), umiłowanie samotności, umiłowanie Jezusa, umiłowanie Eucharystii i dyspozycyjność” są znakami powołania. Pośmiertnie przyjaciele, koledzy i uczniowie dedykowali mu w „Communio” (30(2010) nr 3-4) swe wspomnienia i zaprezentowali zasadnicze wątki problemowe podejmowane w jego pracy naukowo-badawczej.

„Nagłe odejście ks. prof. Lucjana Baltera SAC spowodowało z jednej strony jakąś »wyrwę« w teologii, z drugiej zaś, patrząc przez pryzmat jego życia, śmierć ta jawi się jako ostatni akord pięknej symfonii. Ostatnia jego książka Eschatologia współczesna dla duszpasterzy i katechetów, wydana na 3 dni przed śmiercią, stanowi niejako podsumowanie życiowej filozofii ks. profesora – nie można oprzeć się wrażeniu, że poszedł dla niej po Boży imprimatur” (G. Kurp).

1 Seria podręczników z zakresu teologii wydawanych w różnych językach w oparciu o Katechizm Kościoła Katolickiego i opracowanych przez stowarzyszenie AMATECA (Associazione Manuali di Teologia Cattolica). Stowarzyszenie skupiające teologów z wielu krajów powstało w 1988 z inspiracji Międzynarodowej Komisji Teologicznej i ma siedzibę w Lugano w Szwajcarii. Program podręczników AMATECA jest dostosowany do nauczania teologii w seminariach duchownych i na wydziałach teologicznych.

Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 17 stycznia 2016)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 28-33


Indeks zmarłych według daty śmierci

Alfabetyczny indeks zmarłych

Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci

Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami


Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia

Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami


Rocznice pallotyńskich wydarzeń

Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji

Bereza Kartuska
Suchary

Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.

Ostatnie zmiany
Nowe biogramy
-(od I 2024):ks. Karny Marek (†14 I 2024), ks. Chwiej Jerzy (†24 I 2024), ks. Nowek Tadeusz (†8 III 2024)

-(2023):ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023),

-(2022):ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), s. Kirol Regina (†23 II 2022), s. Dziedzic Krystyna (†8 III 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), s. Jasiulewicz Alina (†2 IV 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), s. Wenta Teresa (†27 VII 2022), bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022), s. Michalik Sylweria (†22 VIII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022).

Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość

1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/ skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.

2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).

Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
Kategorie pallotyńskich biogramów

XII
2014

XII
2015

XII
2016

XII
2017

XII
2018

XII
2019

XII
2020

XII
2021
XII
2022
XII
2023
2024
Polscy pallotyni 368 377 387 395 401 404 419 431 442 455 +3
Pallotyni polskiego pochodzenia (*) 14 16 18 18 18 18 18 18 18 18  
Przełożeni generalni i biskupi 19 19 20 22 23 25 25 26 27 27  
Słudzy Boży spoza Polski -- 5 6 6 6 6 6 6 6 6  
Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) -- 7 11 13 13 13 13 13 13 13  
Ekspallotyni (**) 23 23 25 25 25 25 25 25 25 25  
Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) 47 112 113 114 118 122 127 130 130 130  
Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia -- -- 7 8 8 8 9 9 9 9  
Razem 471 559 587 601 612 621 642 658 670 683 +3

b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020)ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020)ks. Latoń Jan (†7 V 2020)s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020)ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020)ks. Domagała Stefan (†24 X 2020)ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020)ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).

c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować

3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).

5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.

Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.

Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC

Ksiądz dr Stanisław Tylus przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie

Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)





W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016 Księdza Stanisława Tylusa

30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz

TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694Leksykon polskich pallotynów 1915-2012

Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.

Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.

Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.

Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.

Książka jest już niedostępna w sprzedaży.