Liber mortuorum

Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek

Dziś, to jest 28 marca 2024, mija rocznica śmierci:
br. Tadeusz Kwiecień (†1995)

Wczoraj, to jest 27.03.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
ks. Wilhelm Whitmee (†1909)

W dniu jutrzejszym, to jest 29.03.2024, przypada rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych

BOGDAN Franciszek Borgiasz, Franciscus (1909 – 2008), ksiądz, doktor habilitowany, radca prowincjalny, sekretarz generalny, radca generalny stowarzyszenia, przedstawiciel polskiej grupy językowej przy Zarządzie Generalnym, profesor seminarium i ITA, redaktor wydawnictwa Hosianum i Sacrum Poloniae Millenium, rekolekcjonista, pisarz i tłumaczPROWINCJA CHRYSTUSA KRÓLA

BOGDAN Franciszek Borgiasz, Franciscus, krypt. i pseud.: Fr.B., Fr. B., Fr. B. SAC, Secr. Generalis (1909 – 2008), ksiądz, doktor habilitowany, radca prowincjalny, sekretarz generalny, radca generalny stowarzyszenia, przedstawiciel polskiej grupy językowej przy Zarządzie Generalnym, profesor seminarium i ITA, redaktor wydawnictwa Hosianum i Sacrum Poloniae Millenium, rekolekcjonista, pisarz i tłumacz, popularyzator biografii św. Wincentego Pallottiego

Urodził się 11 VIII 1909 w Libuszy, w diecezji tarnowskiej, jako syn Walentego i Anny z d. Kosiba. Szkołę średnią rozpoczął 29 VIII 1923 w pallotyńskim Collegium Marianum (do 25 VI 1928). Sutannę przyjął 15 VIII 1928 z rąk ks. Wojciecha Turowskiego w Ołtarzewie. Tam też w 1929 rozpoczął studia filozofii, a teologię w 1931 w Rzymie. Po otrzymaniu tam bakalaureatu powrócił do kraju z przyczyn od siebie niezależnych i w latach 1932-35 kontynuował teologię w Sucharach. Pierwszą konsekrację złożył 15 VIII 1930 w Ołtarzewie, a wieczną 15 VIII 1933 w Sucharach. Święcenia kapłańskie przyjął 17 VI 1934 w Poznaniu z rąk Augusta kard. Hlonda. W latach 1935-38 studiował prawo kanoniczne na KUL i w 1939 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Geneza i rozwój klauzury zakonnej (Poznań 1954), pisanej pod kierunkiem ks. prof. Jana Rotha (†1944). W tym czasie pełnił tam funkcję prezesa Akademickiego Koła Misjologicznego, pozostającego pod opieką ks. prof. Józefa Pastuszki (†1989). Potem podjął wykłady z teologii moralnej i prawa kanonicznego w pallotyńskim seminarium, najpierw w Ołtarzewie (1939-43), a potem w Wadowicach na Kopcu i u bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej (1943-45). Po wojnie, w latach 1945-50 był rektorem w Gdańsku (dom przy ul. Marii Skłodowskiej-Curie), a także rektorem i wykładowcą współorganizowanej przez niego Wyższej Szkole Religijnej. Ponadto prowadził tam duszpasterstwo akademickie, środowisk naukowych uczelni i pielęgniarek. Od IX 1950 ponownie podjął wykłady z prawa kanonicznego i teologii moralnej w Ołtarzewie. Był wówczas organizatorem i uczestnikiem wędrownych obozów na Mazurach. Pełnił też funkcję radcy prowincjalnego, a w latach 1953-59 wiceprowincjała.

Potem przez 12 lat przebywał w Rzymie, pełniąc urząd sekretarza generalnego (pierwsze 6 lat) i radcy w Zarządzie Generalnym stowarzyszenia (kolejne 6 lat). W tym drugim okresie był również przedstawicielem polskiej grupy językowej, bowiem jedna z kapituł postanowiła, że w skład Rady Generalnej będą wchodzić na stałe reprezentanci 5 grup językowych: włoskiej, angielskiej, niemieckiej, polskiej i hiszpańsko-portugalskiej. Pełnił też funkcję spowiednika zwyczajnego i nadzwyczajnego w kilku żeńskich zgromadzeniach zakonnych. Prowadził rekolekcje dla polskich księży w Instytucie i Kolegium Polskim. W latach 1959-73 był redaktorem „Acta Societatis Apostolatus Catholici”. Miał referaty naukowe w Papieskim Instytucie Studiów Kościelnych, który prowadzili polscy jezuici. Wygłaszał pogadanki w Radiu Watykańskim, m.in. o założycielu i stowarzyszeniu oraz prowadził osobną serię Ojcze nasz. Relacjonował przebieg uroczystości kanonizacyjnych Wincentego Pallottiego (20 I 1963). Miał też swój wkład w organizowaniu pallotyńskiej oktawy epifanijnej, która gromadziła tysiące ludzi w kościele San Andrea della Valle, wysyłając zaproszenia do wszystkich Polaków mieszkających w Rzymie i starając się o kaznodzieję, który w ramach oktawy wygłaszał jedno kazanie w języku polskim. Sama inicjatywa epifanijna, trwająca ponad 120 lat, została z różnych powodów przerwana już w czasach pobytu ks. Franciszka w Rzymie. Należy tu podkreślić jeszcze wkład ks. F. Bogdana w prace komisji kongregacji, przygotowującej nowe prawo o życiu zakonnym. W Sacrum Poloniae Millenium. Rozprawy, szkice, materiały historyczne opublikował artykuł: Sprawa wyjęcia polskich zakonów spod władzy biskupiej w epoce przedtrydenckiej. Studium prawno-historyczne (10(1964) 3-293).

W 1973 powrócił do Ołtarzewa, gdzie do 1983 ponownie wykładał w seminarium teologię moralną. Na ATK przeprowadził w 1973 przewód habilitacyjny na podstawie rozprawy Prawo instytutów życia konsekrowanego (wydana jako: Prawo zakonów, instytutów świeckich i stowarzyszeń życia apostolskiego, Poznań 1988). Kolejnym etapem pracy były kapelanie sióstr elżbietanek i orionistek w Derdach, Anielinie k. Otwocka (1980) i Zalesiu Górnym. W tym okresie był postulatorem ds. beatyfikacji ks. Stanisława Szulmińskiego (nominacja 26 III 1983), członkiem zastępczym Komisji Pośrednictwa i Arbitrażu, sędzią sądu biskupiego diecezji ełckiej oraz członkiem Rady Instytutu św. Wincentego Pallottiego. Jest autorem 3 biografii św. W. Pallottiego: Na drogach nieskończoności. Życie i spuścizna duchowa św. Wincentego Pallottiego (Poznań 1981), Jak złoto w ogniu. Wyzwanie św. W. Pallottiego (Warszawa 1992), Znad Tybru na podniebne szlaki (Ząbki 2000), oraz tłumaczem biografii innych autorów (Francesco Amoroso, Dal nulla al tutto. Il cammino spirituale di Vincenzo Pallotti, Roma 1981, pol. Od nicości do pełni w Bogu, Poznań 1991; Elisabetta Sanna, la handicappata che diventa apostolo, Roma 1992, pol. Elżbieta Sanna. Niepełnosprawna apostołem, Ząbki 1997), a także kontynuatorem tłumaczenia i wydania kolejnych tomów Wyboru pism założyciela stowarzyszenia (II-IV, Poznań-Warszawa 1984-2001; Świętość w służbie apostolstwa. Wybór pism, wybrał Francesco Amoroso, Warszawa 1995) oraz jego listów (Listy. Lata 1816-1833, oprac. Brunon Bayer, Ząbki 1997; Listy łacińskie, Ząbki 2001).

Wkładał też wiele trudu w dostosowywanie konstytucji różnych polskich zgromadzeń żeńskich do norm prawa kanonicznego. Przez całe swe pallotyńskie życie piastował różne stanowiska oraz prowadził różnorodne formy pracy duszpasterskiej, jako naukowiec – prawnik i moralista, pisarz i tłumacz, wykładowca i wychowawca alumnów – ze słynnymi wyjazdami na Mazury. Był ekspertem i konsultantem prawnym w stowarzyszeniu i poza nim oraz audytorem prowadzącym sprawy kapłanów, którzy prosili o łaskę dyspensy od celibatu. Od 12 X 1988 przebywał w Otwocku przy ul. Żeromskiego 6. Tam dedykowano mu książkę pamiątkową I nic nad Boga. Apostolski wymiar życia konsekrowanego. Księga pamiątkowa dedykowana księdzu Franciszkowi Bogdanowi SAC z okazji dziewięćdziesiątej rocznicy urodzin i sześćdziesięciopięciolecia święceń kapłańskich (red. Alfred Dyr, Paweł Góralczyk, Ząbki 1999). Pozostawił też krótkie wspomnienia: Pod wieczór mojego życia (WPChK 2006, nr 4, 76-83), Wspomnienia 1929-1959, RP 9(1968) 164-169 i Wspomnienia najmłodszych lat (WPChK 2000, nr 6, 34-39, nr 7-8, 53-58, nr 9, 58-65, nr 10, 81-88). Jubileusz 70-lecia kapłaństwa był uroczyście obchodzony w Ołtarzewie 11 XI 2004, na którym nie mógł osobiście uczestniczyć ze względu na stan zdrowia. Uroczystościom przewodniczył i kazanie wygłosił prowincjał ks. Czesław Parzyszek.

Ksiądz Franciszek starał się być jak najdłużej samodzielnym i niezależnym od jakiejkolwiek pomocy. Niechętnie przyjmował odwiedziny, nawet ze strony najbliższych krewnych. Uważał, że to uwłacza jego ludzkiej godności. Niecierpliwie reagował na głośniejsze zamykanie drzwi i rugał wszystkich. Na kilka tygodni przed śmiercią całkowicie się zmienił. Ten „straszny dziadunio” stał się dobrotliwym człowiekiem. Odtąd wszystkie przykre posługi przyjmował z anielską cierpliwością, dziękując za wszystko z uśmiechem na twarzy. W wielkim skupieniu modlił się, zatapiając się nieraz w kontemplacji Boga. Zmarł w Otwocku 9 IX 2008 w godzinach porannych. 13 IX mszy koncelebrowanej za zmarłego w Ołtarzewie przewodniczył abp Henryk Hoser, a bp Alojzy Orszulik procesji na cmentarz, gdzie ks. Franciszek spoczął w pallotyńskiej kwaterze.

Całe ziemskie życie ks. Franciszka było wypełnione pracą, modlitwą, pasją pallotyńskim charyzmatem, nauką i cierpieniem. Był przystojnym, wysportowanym, nieprzeciętnie zdolnym i inteligentnym człowiekiem. Wszystkie te dary rozwijał i wykorzystywał w wieloraki sposób przez całe życie. „Talenty swe szlifował systematyczną intensywną, codzienną pracą i ćwiczeniem. Był jednocześnie rygorystą i człowiekiem szerokiego gestu, bogatej uczuciowości i rozległych horyzontów myślenia. Pełen humoru i pogodnego usposobienia asceta, rozmodlony sportowiec, turysta, towarzyski samotnik. Zachowywał należyty dystans, będąc jednocześnie wiernym w przyjaźni wobec swych wychowanków i towarzysząc im w życiowych perypetiach. Tożsamość kapłańską miał ugruntowaną, integralną, stałą i ona była zwornikiem jego osobowości. Wykształcenie prawnicze i w zakresie teologii moralnej, które uprawiał całe życie, dawało jego kapłaństwu solidną podbudowę doktrynalną i racjonalną wiary, która szuka rozumowego uzasadnienia: fides querens intellectum. Takie też było księdza przepowiadanie: stosował mało hasłowości, unikał sentymentalizmu, prezentował siłę przekonania i logikę wywodu” (H. Hoser). Ks. Franciszek wpisał się w pallotyńskie dziedzictwo swoją mrówczą pracą tłumacza tekstów św. Wincentego Pallottiego. To dzięki niej przed polskimi prowincjami pallotynów i pallotynek otwarła się szersza brama do odkrywania wielkości założyciela i jego dzieła, które po sobie pozostawił. Ten tłumacz przez dziesięciolecia kształtował oblicze stowarzyszenia w Polsce i należy do jego filarów, obok ks. A. Majewskiego, W. Turowskiego, S. Wierzbicy, S. Czapli, J. Wróbla i M. Kordeckiego.

W swoim testamencie (z 25 XI 1999) ks. Bogdan napisał: „Odchodząc z tej ziemi, czuję też potrzebę wyrażenia tego, co czuję w tej chwili wobec ludzi: dziękuję z serca i błogosławię tym wszystkim, z którymi żyłem, i z którymi dzieliłem dole i niedole życia. Wiele spotkałem życzliwych mi ludzi i tak wiele mam im do zawdzięczenia! Wśród nich tak bliscy mi i drodzy członkowie mojej Rodziny. Następnie druga rodzina – ta, która powstała »nie z ciała i krwi«, ale zrodzona z ducha skupiła się przy św. Wincentym Pallottim. Wyrażam tej Rodzinie serdeczną wdzięczność, bo po okresie dzieciństwa Jej właśnie, po Bogu, zawdzięczam wszystko co dobre. W niej znalazłem żywe wzory miłości Boga i bliźniego, jak również miałem braterskie wsparcie w trudnych chwilach życia osobistego i w odkrywaniu właściwej myśli i posłannictwa całej Wspólnoty. [...] Wobec członków tych Rodzin, tj. stowarzyszenia, podobnie jak wobec członków mej prywatnej rodziny, budzą się w tym momencie uczucia mej głębokiej wdzięczności, których nie potrafię lepiej wyrazić, niż wypowiadając to wyrosłe z tradycji Ojców: Bóg zapłać za wszystko!”. W stowarzyszeniu miał starszego brata Józefa (1904-67), gorliwego kapłana i wychowawcę wielu pokoleń.











Fotografie dolne 1-4: Z ks. Piotrem Oramowskim w Rzymie
Fotografia dolna 5: Osny. Od lewej księża: Piotr Oramowski, F. Bogdan (†2008) i Julian Zblewski (†1990), Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 17 kwietnia 2016)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 65-68


Indeks zmarłych według daty śmierci

Alfabetyczny indeks zmarłych

Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci

Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami


Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia

Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami


Rocznice pallotyńskich wydarzeń

Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji

Bereza Kartuska
Suchary

Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.

Ostatnie zmiany
Nowe biogramy
-(od I 2024):ks. Karny Marek (†14 I 2024), ks. Chwiej Jerzy (†24 I 2024), ks. Nowek Tadeusz (†8 III 2024)

-(2023):ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023),

-(2022):ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), s. Kirol Regina (†23 II 2022), s. Dziedzic Krystyna (†8 III 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), s. Jasiulewicz Alina (†2 IV 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), s. Wenta Teresa (†27 VII 2022), bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022), s. Michalik Sylweria (†22 VIII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022).

Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość

1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/ skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.

2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).

Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
Kategorie pallotyńskich biogramów

XII
2014

XII
2015

XII
2016

XII
2017

XII
2018

XII
2019

XII
2020

XII
2021
XII
2022
XII
2023
2024
Polscy pallotyni 368 377 387 395 401 404 419 431 442 455 +3
Pallotyni polskiego pochodzenia (*) 14 16 18 18 18 18 18 18 18 18  
Przełożeni generalni i biskupi 19 19 20 22 23 25 25 26 27 27  
Słudzy Boży spoza Polski -- 5 6 6 6 6 6 6 6 6  
Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) -- 7 11 13 13 13 13 13 13 13  
Ekspallotyni (**) 23 23 25 25 25 25 25 25 25 25  
Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) 47 112 113 114 118 122 127 130 130 130  
Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia -- -- 7 8 8 8 9 9 9 9  
Razem 471 559 587 601 612 621 642 658 670 683 +3

b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020)ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020)ks. Latoń Jan (†7 V 2020)s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020)ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020)ks. Domagała Stefan (†24 X 2020)ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020)ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).

c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować

3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).

5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.

Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.

Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC

Ksiądz dr Stanisław Tylus przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie

Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)





W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016 Księdza Stanisława Tylusa

30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz

TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694Leksykon polskich pallotynów 1915-2012

Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.

Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.

Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.

Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.

Książka jest już niedostępna w sprzedaży.