Dziś, to jest 6 czerwca 2023, mija rocznica śmierci
:s. Vita Nowak (†1985) Wczoraj, to jest 5.06.2023, miała miejsce rocznica śmierci:
m. Bonifacja Weiss (†1909) ☼
W dniu jutrzejszym, to jest 7.06.2023, przypada rocznica śmierci:
br. Robert Ciernia (†1968) *
ks. Józef Jażdżewski (†1981)
PROWINCJA CHRYSTUSA KRÓLADROZDEK Mirosław Włodzimierz (1942 – 2007), ksiądz, kapelan NSSZ „Solidarność” w Zakopanem, budowniczy i pierwszy kustosz sanktuarium MB Fatimskiej na Krzeptówkach, założyciel i redaktor wydawnictwa Biblioteka Fatimska
Urodził się 14 VIII 1942 w Zakrzewie, w parafii Kodrąb, w diecezji częstochowskiej, w rodzinie Antoniego i Natalii z d. Trudzińska. Szkołę średnią na Kopcu ukończył maturą w 1961. Do stowarzyszenia wstąpił w Otwocku we IX 1962 i już 8 IX przyjął strój pallotyński w Ołtarzewie z rąk ks. Józefa Dąbrowskiego. Również w Ołtarzewie zaliczył pierwszy rok filozofii (1963-64). Pierwszą konsekrację złożył 8 IX 1964 w Ząbkowicach Śląskich na ręce ks. prowincjała Eugeniusza Werona. W roku akademickim 1963/64 studiował filozofię w Ołtarzewie. Jako kleryk został 3 XI 1964 powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w marynarce wojennej, która trwała do 1966. W tym czasie zaliczył drugi rok filozofii. W wojsku był poddawany różnego rodzaju naciskom, aby zrezygnował z powołania kapłańskiego, m.in. obiecywano w zamian załatwienie studiów na uczelni świeckiej. Studium teologii odbył w Ołtarzewie w latach 1966-70. Wieczną profesję złożył w Ołtarzewie 8 IX 1969 na ręce ks. Dąbrowskiego. Pracę seminaryjną napisał pt. „Pismo Święte” w życiu Kościoła w oparciu o VI rozdz. „Konstytucji o Objawieniu Bożym” (1969). Święcenia kapłańskie przyjął 14 VI 1970 w Ołtarzewie z rąk bpa Bronisława Dąbrowskiego.
Po święceniach był wikariuszem oraz duszpasterzem młodzieży i środowisk twórczych w Gdańsku (1970-74), Poznaniu (1974-79), a od VIII 1979 wikariuszem w Zakopanem na Krzeptówkach. 25 VIII 1983 został tam mianowany proboszczem parafii pw. Niepokalanego Serca Maryi, choć oficjalnie została ona utworzona dekretem Franciszka kard. Macharskiego 2 XI 1983, a objęcie urzędu proboszcza nastąpiło 16 XI 1983. Od 1979 był pierwszym kapelanem zakopiańskiej „Solidarności” (do 2006), szczególnie zaś służby zdrowia i nauczycieli. Wówczas na Krzeptówkach odbywały się szkolenia członków „Solidarności” z hotelu „Kasprowy”, dni skupienia, konferencje, wykłady z nauki społecznej Kościoła oraz rekolekcje dla inteligencji Zakopanego.
30 VII 1987 rozpoczął budowę kościoła i 15 IX 1988 został mianowany kustoszem nowo powstałego sanktuarium MB Fatimskiej. Kamień węgielny z Groty Objawienia MB w Fatimie (pierwszy w historii Fatimy – z numerem 1) przywiózł 9 VIII 1984 wiceprowincjał ks. Henryk Kietliński. Dołączono też kamień węgielny z Grobu św. Piotra. W ołtarzu głównym umieszczono relikwie św. Karola Boromeusza. Świątynia dedykowana MB Fatimskiej, pomyślana była jako dziękczynne wotum za ocalenie papieża Jana Pawła w dniu 13 V 1981. Dokument papieża z jego błogosławieństwem na realizację tego wotum, datowany w III 1987, znajduje się w archiwum sanktuarium. Poświęcenia świątyni MB Fatimskiej dokonał Franciszek kard. Macharski 13 V 1992, w 75. rocznicę objawień fatimskich.
Papież Jan Paweł II na placu bazyliki św. Piotra w Rzymie, po zakończeniu audiencji generalnej 21 X 1987, koronował statuę MB Fatimskiej z Krzeptówek, koronami przywiezionymi z Fatimy (dokument podpisany 22 X 1987 przez papieża Jana Pawła II z pieczęcią Segreteria particolare di Sua Santità; wydarzenie odnotowało „L’Osservatore Romano” 22 X 1987, La cronaca, s. 4; oficjalny dokument potwierdzający to wydarzenie został wystawiony przez Kongregację ds. Kultu Bożego z 24 V 1988), a 7 VI 1997 osobiście konsekrował świątynię podczas VI pielgrzymki do Polski (ks. Drozdek był organizatorem i gospodarzem wizyty Ojca Świętego na Krzeptówkach). Podczas konsekracji kościoła papież powiedział: „Sanktuarium na Krzeptówkach jest mi w najszczególniejszy sposób bliskie i drogie. Za przyczyną MB Fatimskiej życie zostało mi na nowo darowane. Przybyłem do was, aby wam podziękować za waszą dobroć, pamięć i modlitwę, która tu trwa nadal. Dziękuję wszystkim za tę świątynię. Zawiera ona waszą miłość do Kościoła i papieża”. Ks. Drozdek był nie tylko budowniczym, ale i głównym projektantem wnętrz kościoła MB Fatimskiej oraz pozostałych obiektów sanktuaryjnych wraz z parkiem fatimskim, w którym znajduje się słynny ołtarz papieski ze stadionu Wielkiej Krokwi (odprawiał na nim papież mszę 6 VI 1997). Obok ołtarza w 2004 został odsłonięty pomnik przedstawiający papieża Jana Pawła II w towarzystwie sekretarza Stanisława Dziwisza, autorstwa Czesława Dźwigaja (drugi pomnik papieża stoi przed sanktuarium). W 2005 w sanktuarium powstała kaplica upamiętniająca śmierć papieża (od czasu wyboru papieża Benedykta XVI w sanktuarium jest nieustanna modlitwa w jego intencji).
Z inicjatywy ks. Drozdka od X 1979 wprowadzono na stałe w Zakopanem dzień modlitwy za Ojca Świętego i Kościół 16 dnia każdego miesiąca. Od 1981 organizował procesję maryjną z sanktuarium ulicami Zakopanego w dniu 13 V i 13 X, na którą do tej pory gromadzą się ogromne rzesze wiernych, również turyści; w 1987 wprowadził w sanktuarium codzienny apel maryjny i wieczorną modlitwę za Ojca Świętego, a od 1992 nocne czuwania w intencji Stolicy Apostolskiej – od maja do października. W latach 1990-94 organizował 5-godzinne pielgrzymki papieskim szlakiem do Doliny Chochołowskiej, połączone z modlitwą za papieża Jana Pawła II. W czasie pielgrzymek papieskich organizował „sztafety różańcowe” dzieci, młodzieży i dorosłych, podczas których każdy uczestnik odmawiał część różańca w wyznaczonej godzinie. „Sztafeta” trwała od momentu wyjazdu Ojca Świętego z Rzymu do jego powrotu.
Przez cały czas ks. Drozdek rozwijał w Polsce kult MB Fatimskiej – przez kongresy różańcowe (fatimskie), otwierane w sanktuarium zakopiańskim od 1990 – sam zaś był członkiem i uczestnikiem kongresów fatimskich w Europie, m.in. na Węgrzech, w Niemczech, Austrii, Włoszech, USA i Meksyku – przez powołanie Sekretariatu Fatimskiego przy Zarządzie Prowincjalnym Prowincji Chrystusa Króla (8 IV 1999), intensyfikującego rozwój kultu fatimskiego i służącego podobnym ośrodkom w kraju – został wówczas jego dyrektorem. W ramach Sekretariatu powstały w Zakopanem: Ośrodek Dokumentacji Fatimskiej, Apostolat Rodzin Fatimskich, Krucjata Różańca Rodzinnego i dziecięca „Biała Armia”. Krucjata Różańca Rodzinnego została zorganizowana (ponownie) w skali ogólnopolskiej 13 V 1991 i dla celów organizacyjnych został wydany podręcznik Patryka Peytona (Krucjata Różańca Rodzinnego ze słowem wstępnym Józefa kard. Glempa, red. Instytut Prymasowski Ślubów Narodu, Warszawa 1989), który został rozprowadzony w kraju i koordynuje pracę w parafiach. Z inicjatywy ks. Drozdka powstało w 1992 wydawnictwo Biblioteka Fatimska (sam był głównym redaktorem), które wydaje literaturę fatimską; wśród opracowań warto wymienić m.in. jego autorstwa Różaniec w rodzinach. Krucjata Różańca Rodzinnego w Polsce (z Wincentym Łaszewskim, Warszawa 1997) lub redakcji: Mały modlitewnik fatimski (Warszawa 1995), Biała Armia. Apostolat fatimski dla dzieci (Warszawa 1996), Modlitewnik fatimski (Ząbki 1996), Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Zakopanem. Przewodnik (Warszawa 2000), czy Antona Sorga, Fatima. Światło dla świata (Poznań 1992, 19952). Celem Biblioteki Fatimskiej jest popularyzacja orędzia fatimskiego w Polsce. Książki tłumaczone staraniem sanktuarium są drukowane w różnych wydawnictwach.
W latach 1993-2002 sprawował funkcję rektora domu w Zakopanem; w 1996 został członkiem Komisji ds. Programów Domów Rekolekcyjnych przy Zarządzie Prowincjalnym. W 2004 przekazał redemptoryście o. Tadeuszowi Rydzykowi obraz MB Częstochowskiej, podarowany mu przez papieża Jana Pawła II, z intencją wybudowania świątyni-sanktuarium. Obraz ten znajdował się w domowej kaplicy papieża. Ks. Drozdek pełnił funkcję kapelana strażaków powiatu tatrzańskiego (2000) i Związku Podhalan. Był organizatorem wielu góralskich pielgrzymek do Fatimy i Watykanu, a jego parafianie nieśli dary ofiarne podczas pogrzebu Jana Pawła II. Otrzymał odznakę Zasłużonego Działacza Kultury za działalność kulturalną w stanie wojennym (1995), medal Senatu RP za udział w obronie życia nienarodzonych (1999), medal za zasługi dla „Solidarności” Regionu Małopolska z okazji 20. rocznicy powstania NSZZ „Solidarność”. Był autorem wielu programów telewizyjnych i audycji radiowych o tematyce papieskiej i fatimskiej w ramach Katolickiej Redakcji TV Kraków, TV Niepokalanów oraz telewizji publicznej. Był współzałożycielem zakopiańskiego Radia ALEX, współpracował z Radiem Maryja, wieloma wydawnictwami, czasopismami i gazetami; był stałym korespondentem KAI, inicjatorem przekładu Pisma Świętego Nowego Testamentu na gwarę góralską i autorem ponad 300 publikacji o tematyce fatimskiej i papieskiej, m.in. w „Słowie Powszechnym”, „Niedzieli”, „Różańcu”, „Źródle”, „Miejscach Świętych”, „Naszym Dzienniku”. Swoje rozmowy i spotkania z papieżem Janem Pawłem II i s. Łucją dos Santos przedstawił w wywiadzie, który został opublikowany w książce Krzysztofa Tadeja Blask świętości. Nieznane wspomnienia o Janie Pawle II (Warszawa 2006, 20082, 159-172).
Pod koniec życia zapadł na chorobę nowotworową, w wyniku czego przeszedł 18 I 2007 ciężką operację. Zmarł 25 V 2007 w Zakopanem. Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się już wieczorem 27 V przy papieskim ołtarzu w parku fatimskim, gdzie została odprawiona msza. Następnego dnia uroczystościom przewodniczył Stanisław kard. Dziwisz, który w homilii powiedział, że życie i dzieło ks. Drozdka było znakiem Bożej obecności na ziemi podhalańskiej, a poświęcenie świątyni MB Fatimskiej – ukoronowaniem dzieła życia. Mszę koncelebrowali m.in. abp Józef Kowalczyk, nuncjusz w Polsce i Joachim kard. Meissner, metropolita Kolonii. Uczestniczyło w nim ok. 200 kapłanów i tysiące wiernych. Został pochowany w krypcie na terenie sanktuarium. 17 VIII 2008 na miejscu spoczynku ks. Drozdka ks. wiceprowincjał Czesław Parzyszek poświęcił pomnik fundacji Adama Bachledy-Curusia (projekt Ewa Dyakowska-Berbeka). Miejsce to nawiedza rocznie nawet milion pielgrzymów.
W 2006 był niesprawiedliwie oskarżany o współpracę z SB, jako tajny współpracownik o ps. Ewa. Bronili go podhalańscy posłowie, samorządowcy i przedsiębiorcy, wzywając do bojkotu „Tygodnika Podhalańskiego”, który opublikował artykuł Jerzego Jureckiego, szkalujący kapłana. Proces zakończył się w VI 2006 ugodą, stwierdzającą, że zamiarem redaktora „Tygodnika” nie było potwierdzenie współpracy kapłana z SB, ale postawienie pytania, bez własnej odpowiedzi. Również „Gazeta Wyborcza” w wielu artykułach oskarżała ks. Drozdka o taką współpracę. Instytut Pamięci Narodowej wypowiedział się w tej sprawie, informując, że zachowane dokumenty nie wskazują na to, że ks. Mirosław był tajnym współpracownikiem. Bezpieka bez wiedzy zainteresowanego nadała mu pseudonim. Nigdy nie podpisał zgody na współpracę, choć prowadził spotkania z funkcjonariuszem, który go próbował starannie „oswajać” z bezpieką (efektem działań był potajemny ślub funkcjonariusza i bierzmowanie córki). To posądzanie o współpracę przysporzyło ks. Mirosławowi wiele cierpień i zniszczyło go moralnie oraz fizycznie.
Maryjność była istotną cechą duchowości ks. Mirosława. Już jako kleryk wszystkie swoje listy rozpoczynał od słów: Maria omnia vincit. Pracując w tym czasie z młodzieżą w Rodzinie Rodzin, spotykał się z maryjnym Prymasem Tysiąclecia i pielgrzymował z młodymi na Jasną Górę. Należał do konfraternii jasnogórskiej. Znał doskonale i sam często powtarzał słowa Apelu jasnogórskiego: „jestem, pamiętam, czuwam”, napisane przez pallotyna ks. Leona Cieślaka. W duchu maryjnym pracował z młodzieżą w Gdańsku i Poznaniu. Od przybycia do Zakopanego szerzył niestrudzenie przesłanie MB Fatimskiej, a po zamachu na papieża Jana Pawła II rozpoczął budowę świątyni za ocalenie papieża, wkładając w to swoją pracę, trud i cierpienia. Jeszcze 13 V 2007 po uroczystościach fatimskich mówił: „Nie ma ważniejszego tematu. Fatima w naszych czasach zajaśnieje wobec świata […]. Ufam, że Matka Boża znajdzie swoich, aby Jej pomogli. Ktoś musi czuwać przy ogniu”. Zmarł w miesiącu maryjnym, w przeddzień święta Królowej Apostołów, patronki stowarzyszenia, a pogrzeb odbył się w święto Matki Kościoła i w rocznicę śmierci Stefana kard. Wyszyńskiego.
Cześć do Matki Bożej ks. Drozdek szerzył przez modlitwę różańcową, apel maryjny, nocne czuwania, codzienną adorację i nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Ważne miejsce w propagowaniu kultu miało rozdawanie wielu figur Pani Fatimskiej do różnych miejsc w Polsce i za granicę, różańców i obrazków z różnymi modlitwami. W sanktuarium na Krzeptówkach odbywały się zawierzenia osobiste, rodzinne, poszczególnych wspólnot, grup i społeczności miast, wsi, narodów i ludów. Przybywało tu wiele osobistości z kraju i z zagranicy. Dzięki życzliwości ks. Tadeusza Rydzyka i jego Telewizji Trwam oraz Radia Maryja informacje o kulcie MB Fatimskiej docierały na krańce świata.
Kolejne dwa wymiary pracy ks. Mirosława to troska o miłość do Ojczyzny i polskie rodziny. W stanie wojennym był duszpasterzem i przewodnikiem „Solidarności Podhala”, a w późniejszym okresie nawoływał do modlitwy za Ojczyznę i ukazywał jej zagrożenia. Nawet w ostatnich chwilach życia prosił jeszcze: „módlcie się za Ojczyznę, brońcie Polski”. Zabiegając o kondycję moralną polskiej rodziny, często przywoływał słowa papieża Jana Pawła II: „Rodzina Bogiem silna” i z nim budował cywilizację życia.
Z inicjatywy przewodniczącego Rady Miasta Zakopane, Jerzego Zacharki, radni miasta przez aklamację podjęli decyzję (28 VI 2013), aby skwer przy zbiegu ulic: Krupówki i Kościeliska nosił nazwę: Skwer ks. Mirosława Drozdka (obok Krupówek i przejścia podziemnego na Gubałówkę). Została tam umieszczona stosowna tablica informująca.
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 2 czerwca 2016)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 150-155
Materiały źródłowe
W obronie ks. Mirosława Drozdka SAC
1. Komunikat Księdza Rektora Wspólnoty na Krzeptówkach
Drodzy Współbracia,
w związku z informacjami przekazywanymi w mass mediach dotyczących ks. Drozdka, pragnę przekazać kilka informacji bezpośrednio „z terenu”:
1. W środę wieczorem, w przeddzień publikacji w „Tygodniku Podhalańskim” uczestniczyłem w spotkaniu z p. Andrzejem Szczepańskim (były major SB), który jednoznacznie stwierdził, iż ks. Drozdek nie był współpracownikiem SB i gotów jest potwierdzić to zarówno w Kurii krakowskiej, jak i w Zarządzie Prowincjalnym, i w razie konieczności w Sądzie.
Szczepański powtórzył to w wywiadzie dla Radia Kraków, które ukazało się także w mass mediach. Cytuję za „Gazetą Krakowską” z dnia 17 lutego: „On nie podpisał żadnego dokumentu o współpracy z SB. Przychodził do nas w sprawach paszportowych, tak samo jak tysiące innych osób. Rozmawiałem z nim, a z rozmów pisałem notatki”.
2. W piątek spotkałem się osobiście z ks. arcybiskupem Dziwiszem w Zakopanem w „Księżówce”. Ks. Dziwisz powiedział m.in. „Mam pełne zaufanie do ks. Drozdka; wiem że musiał się spotykać z pracownikami SB, bo każdy ksiądz, który budował czy wyjeżdżał musiał to robić. Udzielam pełnego poparcia jego linii obrony, którą przyjął. Rozmawiałem też z jednym z posłów z PO, aby sprawy „dzikiej lustracji” podjęto w parlamencie”.
W sobotę rano ks. arcybiskup wraz z ks. nuncjuszem Kowalczykiem odwiedzili Sanktuarium i w krótkiej rozmowie ze mną potwierdzili wcześniejsze stanowisko wyrażone na spotkaniu w Księżówce; dodając iż wizyta ta jest wyrazem solidarności z naszą wspólnotą i Ks. Kustoszem.
3. W piątek wieczorem rozmawiałem kolejny raz z p. Szczepańskim, który wyraził ponownie gotowość potwierdzenia wcześniejszego oświadczenia przed każdą właściwą instancją.
4. Czwartek i piątek w radiu Alex (regionalne) szereg audycji i wywiadów z ludźmi Solidarności, którzy jednoznacznie wyrażają oburzenie i dają świadectwo zaangażowania ks. Drozdka w pomoc i pracę konspiracyjną w okresie stanu wojennego.
5. Parafianie pod przewodnictwem p. Marii Matejowej (w Urzędzie Miasta odpowiada za sprawy kultury) piszą list do ks. proboszcza w jego obronie (list w załączniku) – trwa zbieranie podpisów.
6. W załączniku także list do p. Jureckiego (autora artykułu) jednego z parafian zaangażowanego w działalność społeczną i narodową (autor ponoć nie jest „nadzwyczajnym sympatykiem” ks. kustosza!).
7. Warto wiedzieć, iż „Tygodnik Podhalański” jest własnością spółki AGORA.
Ks. Józef Lasak SAC
Załącznik 1
Zakopane, 16 lutego 2006
Wielebny Ksiądz Proboszcz Parafii pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny Mirosław Drozdek
Społeczność Parafii z Krzeptówek wyraża niniejszym oburzenie w związku z publicznym zniesławieniem Księdza Proboszcza i Kustosza Sanktuarium.
Nikt z nas nie daje wiary owym „rewelacjom” doniesionym na lamach „Tygodnika Podhalańskiego” przez redaktora Jerzego Jureckiego, które powtarzają inne media.
Trudno jest zrozumieć pobudki, którymi kierował się ów redaktor insynuując agenturalną działalność Księdza Proboszcza – Osoby wielce dla Kościoła, Ojczyzny, naszego miasta i parafii zasłużonej, Osoby, o której żaden zdrowy psychicznie człowiek nic jest w stanie powiedzieć złego słowa. To Tobie Księże, zawdzięczamy bezprzykładną działalność duszpasterską, wychowawczą, patriotyczną. Widzimy od 27 lat Twoją pracę, Twoje skromne życie. Potrafiłeś wybudować najpiękniejszy na Podhalu i nie tylko kościół – wotum wdzięczności za ocalenie życia Ojca Świętego. Pokazałeś charyzmat trwania z Matką Bożą przy Ojcu Świętym Janie Pawle II i jego sekretarzu ks. abpie Stanisławie Dziwiszu przez wszystkie lata. Nauczyłeś nas miłości i oddania Im.
I dziś, gdy zbliża się termin jubileuszu cudu, spełnionego przez wstawiennictwo Maryi – Temu, który jak Jan Paweł II, kardynał Stefan Wyszyński, św. Maksymilian Maria Kolbe, również postawił na Maryję, „Tygodnik” przypisuje kłamliwie współpracę z SB. Gdyby owe „rewelacje” zawierały jakiś cień prawdy, to inwigilowani i więzieni ludzie Solidarności, (których byłeś pierwszym wsparciem, pierwszym kapelanem), mający dostęp do swoich teczek ujawniliby zaistniałe fakty, a nie obdarzali Księdza takim, jak to ma miejsce zaufaniem.
To Ksiądz Proboszcz gościł w Sanktuarium wielokrotnie najwyższych dostojników kościelnych i państwowych. U Ciebie zawsze mogli liczyć na wsparcie ludzie dyskryminowani, najbiedniejsi – i tak jest do dzisiaj. Nie bałeś się mówić prawdy. I za tę prawdę, niewygodną dla niektórych wciąż cierpisz.
Wierzymy, że prawda, której jesteś Księże tak gorącym orędownikiem i tym razem zwycięży. Intryganci zaś i ci, którzy dla własnych – dziś niejasnych jeszcze powodów uczynili Ci tak [...], odpowiedzą za tę haniebną działalność.
W czasach „szatana” spełnia się III tajemnica fatimska, ale Kościoła, którego Ksiądz jest wybitnym przedstawicielem, bramy piekielne nie przemogą.
Jesteśmy z Tobą nasz Księże Proboszczu. Przyjmij nasze wyrazy najgłębszego szacunku i wdzięczności za Twoją służbę i szlachetność.
Do wiadomości:
1. Ks. Abp Stanisław Dziwisz, ul. Franciszkańska 3, 31-004 Kraków
2. Ks. Prowincjał OO Pallotynów Zdzisław Słomka, ul. Skaryszewska 12, skr.poczt.255, 03-802 Warszawa IV
3. Ks. Dziekan Stanisław Olszówka, ul. Krupówki 1, 34-500 Zakopane
4. Dyrektor IPN Ryszard Terlecki, ul. Reformacka 3, 31-012 Kraków
Załącznik 2
Zakopane, 17.02.06
Jerzy Jurecki „Tygodnik Podhalański”
Dot. artykułu w „Tygodniku Podhalańskim” z dnia 16.02.06 na temat ks. Mirosława Drozdka
Z wielkim zaangażowaniem wpisał się Pan w powszechne ataki liberałów i postkomuny na kościół i kapłanów. Metody ma pan te same – założenie, że czytelnicy pisma i parafianie zakopiańskich kościołów są niezdolni do oceniania rzeczywistości, zaś Pana nie obowiązuje poszanowanie prawdy – można snuć przypuszczenia, głosić teorie, oceniać prawdopodobieństwo, manipulować faktami.
Może część młodych i naiwnych w to uwierzy, ale my pamiętamy czasy komuny. Pamiętamy zabiegi i starania ks. Drozdka o budowę Kościoła, o wyjazdy na pielgrzymki, o przyjazd Papieża, a przy tym ciągłą troskę o potrzeby parafian. Pamiętamy, też ile przeszkód trzeba było pokonać w tamtych czasach starając się o budowę Kościoła, czy o paszport.
Trzeba było nieustannie jeździć do władz na rozmowy, podpisywać protokoły, udzielać odpowiedzi na dziesiątki pytań nie związanych z przedmiotem: sprawy. Czy Pan pamięta, że dawny kwestionariusz paszportowy zawierał kilkadziesiąt pytań (6 str. formatu A4) w tym pytania o dalszych krewnych, ich zawód, miejsce pobytu i wyjazdy zagraniczne? Gdy władze odmówiły wydania paszportu zainteresowany musiał jechać na rozmowę na milicję w Nowym Sączu (to na milicji było biuro paszportowe). Z rozmowy spisywano protokół, pytano zaś o wszystko. Ktoś, kto załatwiał tyle spraw, co nasz ks. Drozdek musiał mieć tych kontaktów o wiele więcej i o wiele więcej pytań. Wiadomo również, że kapłanami specjalnie interesowało się UB.
Czy pan będąc dziennikarzem nie wie o tym i robi z tego sensację? Czy słowa pracownika UB zasługują na to, by je cytować a bohaterskie zabiegi naszego księdza o nasze sprawy w trudnych czasach nazywać agenturą?
Może zżera Pana zazdrość, że stanęło „wielkie, pozłacane sanktuarium” (to pańskie określenie) i ksiądz wbrew trudnościom pokonał wszelkie przeszkody, odnosi sukcesy jako organizator, jest ceniony i szanowany jako kapłan, a setki tysięcy pielgrzymów podziwia jego charyzmę, zaangażowanie, umiejętności organizacyjne, poświecenie, bezkompromisowość wobec zła.
Wiem, że spadek poczytności nijakiego pisma popycha do szukania niegodziwych sposobów podniesienia jego sprzedaży, wiem, że wyrokiem sądu zmuszony Pan był przeprosić pokrzywdzonych pańskim pisemkiem ludzi. Wszyscy też pamiętamy baner wiszący w Zakopanem – „Tygodnik Podhalański kłamie”.
Pan zadając pytanie: „Agent czy ofiara?” zasugerował od razu odpowiedź.
Ktoś, kto jest poza Kościołem nie może oceniać pracy kapłana, gdyż nie jest w stanie pojąć duchowego wymiaru jego działań – co udowodnił Pan w swoim artykule.
**********
II. Inicjatywy społeczne mieszkańców Miasta Zakopanego i okolic
Szanowni Państwo!
List mój kieruję do górali, mieszkańców Podhala, członków Związku Podhalan i wszystkich, którym nie jest obojętny własny honor.
Na naszych oczach i w pewien sposób za naszym przyzwoleniem dokonywane są czyny nie tylko godzące w dobre imię ludzi szanowanych na Podhalu. Podważanie autorytetów i sianie społecznego niepokoju, jakiego dopuszcza się redaktor „Tygodnika Podhalańskiego”, narusza dobre imię wszystkich górali i mieszkańców Podhala. „Tygodnik Podhalański”, gazeta lokalna kojarzona z tradycją naszego regionu, jest utożsamiana w społeczeństwie polskim z góralszczyzną. Punkt widzenia prezentowany przez dziennikarzy tygodnika, przez innych odczytywany jest jako punkt widzenia górali.
„Tygodnik Podhalański” istnieje dzięki temu, że go kupujemy oraz korzystamy z niego jako środka reklamy. Dziennikarze, w większości nie pochodzący z Podhala, w pełni korzystają z góralskiej życzliwości i gościnności. W jaki sposób nam za to odpłacają? To nie pierwszy raz, gdy za pośrednictwem „Tygodnika Podhalańskiego”, po Polsce i w świecie rozchodzi się szerokim echem wieść godząca we wszystkich górali. Wydźwięk tak formułowanych i zniekształcanych informacji, jak dopuścił się tego redaktor gazety, obraża nas wszystkich i poniża nas w oczach innych. Mamy prawo domagać się, by gazeta regionalna z godnością pisała o mieszkańcach regionu i dbała o nasze dobre imię.
Jeżeli czujecie podobnie jak ja, że zostały naruszone zasady rzetelnego dziennikarstwa, naruszono dobre imię człowieka i w sposób publiczny poniżono nas wszystkich, bowiem na wszystkich mieszkańców Podhala i czcicieli Matki Boskiej Fatimskiej spada cień manipulacyjnych wypowiedzi redaktorów „Tygodnika Podhalańskiego”, podejmijcie starania, by pokazać, że górale nie są ludźmi, którymi można manipulować i bezkarnie obrażać. Zwracam się do ogłaszających się w tygodniku, aby rozważyli bojkot ekonomiczny gazety. Są inne gazety na terenie Podhala: „Dziennik Polski”, „Na Placówce”, może czas powołać jeszcze jedną gazetę, która będzie dbała o godny obraz Podhala.
Pisząc do mieszkańców, zachęcam do wyrażania swoich opinii na piśmie. Każde dobre słowo i słowo solidarności z Księdzem Kustoszem, będzie dla Niego wsparciem do obrony przed niegodnym atakiem. Listy można przesyłać na adres Sanktuarium na Krzeptówkach:
Kustosz Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej
Ks. Mirosław Drozdek
ul. Krzeptówki 14
34-500 Zakopane
Jako obywatele mamy prawo do wyrażania swojego sprzeciwu i domagania się reakcji organów państwowych powołanych do stania na straży naszej godności. Sprawą naruszenia naszej godności możemy zainteresować Radę Mediów skupioną przy Premierze RP, Radę Etyki Mediów lub nawet Sąd Rejonowy w Zakopanem:
Sąd Rejonowy w Zakopanem
34-500 Zakopane
ul. Gimnazjalna 13
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
Rada Mediów
Al. Ujazdowskie 1/3
00-583 Warszawa
Rada Etyki Mediów
Dom Dziennikarza
ul. Foksal 3/5
00-366 Warszawa
W Polsce istnieją stowarzyszenia dziennikarzy, których zadaniem jest troska o przestrzeganie zasad etyki dziennikarskiej. Oni również powinni usłyszeć o działaniach przekraczających granice dziennikarstwa i posługujących się manipulacją. My, obywatele mamy obowiązek domagać się reakcji środowisk dziennikarskich:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich
ul. Foksal 3/5
00-366 Warszawa
Każdy z nas, czując się odpowiedzialny za Podhale i tradycję góralską, powinien podjąć działanie w sposób możliwy i domagać się od autora nierzetelnych i etycznie nagannych tekstów, zaprzestania manipulowania informacją. Zwracajmy się więc bezpośrednio do redaktora domagając się godnego postępowania:
„Tygodnik Podhalański”
Jurek Jurecki
ul. Kościuszki 3
34-500 Zakopane
Najskuteczniejszym działaniem dla uświadomienia społeczeństwu, że opinia jednego redaktora nie jest opinią wszystkich górali, jest publikowanie naszych głosów w mediach. Skorzystajmy z dostępnych nam mediów, by zabrać głos i wypowiedzieć swoje zdanie w obronie godności góralskiej. Media, które mogą podjąć działania na rzecz obrony godności Podhala, to: „Nasz Dziennik”, „Dziennik Polski”, Serwis internetowy Watra, Radio Alex:
Nasz Dziennik
Ul. Żeligowskiego 16/20
04-476 Warszawa
Radio Alex
ul. Smrekowa 26a
34-500 Zakopane
Dziennik Polski
ul. Krupówki 48
34-500 Zakopane
Na straży tradycji podhalańskiej postawiliśmy Związek Podhalan. Domagajmy się od władz naszej organizacji podjęcia adekwatnych działań i reakcji na podważanie autorytetu górali:
Starostwo Powiatowe w Nowym Targu
Prezes Związku Podhalan
Jan Hamerski
34-400 Nowy Targ
Al. Tysiąclecia 35
Podaję adresy instytucji, które powinny być zainteresowane troską o dobre dziennikarstwo lub do których można zwracać się w związku z nieetycznym postępowaniem dziennikarzy. Uważam, że jeśli wspólnie będziemy domagać się szacunku dla nas samych, możemy liczyć na sukces.
Z poważaniem
Narcyz Sadłoń
Warszawa, dn. 18 lutego 2006
**********
III. Oficjalne stanowisko Rady Miasta Zakopane
Zakopane, 2006-02-23
Rada Miasta Zakopane wyraża swoje oburzenie publikacją, która ukazała się w „Tygodniku Podhalańskim” z dnia 16 lutego b.r.
Swym artykułem redaktor tygodnika nie tylko naruszył dobre imię Księdza, lecz także stanął przeciwko nam wszystkim, góralom, mieszkańcom Zakopanego i Podhala.
Uważamy, iż redaktor Jurecki, jednocześnie właściciel gazety „Tygodnik Podhalański” przekroczył wszelkie dopuszczalne granice.
Uważamy za konieczne dla dobra Rzeczypospolitej ujawnienie prawdy o czasach PRL, w tym o wszystkich tajnych współpracownikach. Jesteśmy przekonani, że komisja „Pamięć i troska” działająca przy Kurii Metropolitalnej w Krakowie szybko i skutecznie podejmie stojące przed nią zadania.
Zwracamy się do Prezesa IPN o nieudostępnianie dokumentów pseudobadaczom, którzy wykorzystują je do walki z Kościołem.
Oczekujemy, że tą sprawą zajmie się prokurator.
