Liber mortuorum

Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek

Dziś, to jest 28 marca 2024, mija rocznica śmierci:
br. Tadeusz Kwiecień (†1995)

Wczoraj, to jest 27.03.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
ks. Wilhelm Whitmee (†1909)

W dniu jutrzejszym, to jest 29.03.2024, przypada rocznica śmierci:
Brak wspomnienia zmarłych

ZBŁOWSKI Władysław Jan (1912 – 2000), ksiądz, kapelan AK Obwodu Wola, Śródmieście-Północ, ps. Struś, profesor Collegium Marianum, działacz harcerski, redaktor Pallottinum, pułkownikPROWINCJA CHRYSTUSA KRÓLA

ZBŁOWSKI Władysław Jan (1912 – 2000), ksiądz, kapelan AK Obwodu Wola, Śródmieście-Północ, ps. Struś, profesor Collegium Marianum, działacz harcerski, redaktor Pallottinum, pułkownik

Urodził się 9 V 1912 w Wernem, w Westfalii, w diecezji monastyrskiej, jako syn górnika Jana i Władysławy z d. Zborowska. W akcie metrykalnym figuruje jako Jan Władysław, ponieważ władze niemieckie nie wyraziły zgody na polskie imię. Ojciec zginął w 1915 nad Narwią podczas I wojny światowej, walcząc w wojsku niemieckim. Rodzinę Zbłowskich znał jeszcze z Westfalii ks. Alojzy Majewski, który u nich zamieszkiwał, przebywając na tamtym terenie w charakterze duszpasterza emigracyjnego. Z czasem matka przeniosła się do Berlina, a potem do Kościany w Wielkopolsce, gdzie Władysław od 1918 uczęszczał do szkoły podstawowej. W 1924 został przyjęty do gimnazjum w Sucharach, a następnie w 1925 w Wadowicach na Kopcu. Miał zdolności matematyczne, dlatego chętnie pomagał innym w nauce. Sutannę pallotyńską przyjął 21 VIII 1930 z rąk ks. Wojciecha Turowskiego w Sucharach. Drugi rok nowicjatu i pierwszą profesję złożył na Kopcu na ręce ks. Leona Bemkego (19 III 1933). Jednocześnie kończył tu gimnazjum. Po otrzymaniu świadectwa maturalnego w 1933 rozpoczął studia filozoficzne, najpierw w Sucharach (1933/1934), później w Kleczy Dolnej (1934/1935), a teologiczne, znowu w Sucharach (1935/1936), potem w Ołtarzewie (1936-39). Ryzykując życie, 19 VII 1934, rzucił się na ratunek klerykowi Władysławowi Paluchowi, tonącemu podczas wakacyjnej kąpieli w Wiśle pod Chełmnem. Niestety, prąd był tak silny, że nie udało się go już uratować. Profesję wieczną złożył w Sucharach 19 III 1936 na ręce ks. Józefa Bogdana. Święcenia kapłańskie otrzymał w Warszawie 11 VI 1938 z rąk abpa Stanisława Galla. Po święceniach kapłańskich rozpoczął studia matematyczno-fizyczne w UW, odbywając jednocześnie ostatni rok studiów teologicznych w Ołtarzewie.

W VIII 1939 został wyznaczony na wikariusza placówki duszpasterskiej w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej. Tam zastał go wybuch II wojny światowej. Według jego wspomnień sam pozostał na straży praskiego domu, który wraz z kościołem został zbombardowany 10. i ponownie 17 IX. Ratował wtedy to, co się dało z płonących budynków. Zamieszkał wówczas i duszpasterzował w kaplicy Sióstr Rodziny Maryi. Kościół przy ul. Skaryszewskiej wraz z domem został odbudowany i powiększony w roku następnym według projektu inż. Stanisława Marzyńskiego (poświęcono go w XI 1941). Po kampanii wrześniowej, od X 1939 ks. Władysław zaangażował się w działalność konspiracyjną. Miał ps. Struś. Jako kapelan wojskowy należał do podziemnego ordynariatu polowego AK. Jego głównym zadaniem było odbieranie przysięgi i błogosławienie. W 1943 został mianowany naczelnym kapelanem AK Obwodu Warszawa-Wola (a potem Śródmieście-Północ, Zgrupowanie „Chrobry II”). W latach 1943-44 pracował w Ołtarzewie w charakterze duszpasterza, pomagając miejscowemu rektorowi. Gdy w VII 1944 Niemcy wyrzucili pallotynów z Ołtarzewa, przeniósł się do Warszawy. Brał czynny udział w powstaniu warszawskim („Zwykle chodzi w hełmie, z pistoletem i granatem za pasem, ale i z fioletową stułą. Wygląda bojowo”, S. Krasucki). Wspierał też powstańców modlitwą i znakiem krzyża, pocieszał cierpiących i odprowadzał do wieczności umierających. Po upadku powstania przebywał w obozach jenieckich, najpierw w Lamsdorfie (obecnie Łambinowice), między Nysą a Opolem, a następnie w Gross Born (obecnie Borne Sulinowo) k. Neustettin (obecnie Szczecinek) – Oflag II D. Dzięki jego posłudze wielu jeńców uczestniczyło we mszach, spowiadało się i przyjmowało Komunię Świętą. W obozie istniał nawet tajny Wyższy Instytut Kultury Religijnej (Zbłowski Władysław, Za drutami Grossborn, „WTK” 1981, nr 16).

Po wyzwoleniu obozu 4 II 1945, po krótkim odpoczynku w Warszawie i Ołtarzewie, od marca do maja administrował parafią w Rąbiniu i Błociszewie (w archidiec. poznańskiej), a w maju tego roku udał się do Krakowa, aby kontynuować studia matematyczne na reaktywowanym UJ. Studia te połączył z pracą nauczyciela matematyki i fizyki w nowo otwartym kopieckim Collegium Marianum. Prowadził tam również drużynę harcerską. W VI 1949 został przeniesiony do Gdańska, gdzie pracował przy kościele Chrystusa Króla. Był tam wikariuszem, a potem 7 IX – 26 XI 1949 pełnił obowiązki komisarycznego proboszcza. Wtedy duszpasterstwo u Chrystusa Króla zostało przejęte przez diecezję gdańską. Ksiądz W. Zbłowski w listopadzie tego roku przeniósł się do odbudowywanego kościoła św. Elżbiety w tym samym mieście, mieszkając przez pierwsze półtora roku u sióstr pallotynek.

W 1955 został przeniesiony do parafii Przechowo k. Świecia (do VI 1956), a po krótkim pobycie w Chełmnie (VI – IX 1956), do Suchar. Po 2 latach został wikariuszem w Szymonce. W V 1961 został przeniesiony do Otwocka, aby przygotowywać się do pracy rekolekcyjnej i po krótkim zastępstwie w kapelanii Sióstr Rodziny Maryi w Brwinowie, we wrześniu tego roku został skierowany do Poznania. Został tu redaktorem w wydawnictwie Pallottinum. W 1966 został przeznaczony do pallotyńskiej placówki w Zakopanem, gdzie jako duszpasterz spędził 8 lat. W latach 1974-87 przebywał w Bobolicach k. Koszalina, gdzie pełnił funkcję kapelana sióstr pallotynek, które prowadziły dom pomocy społecznej. Następnie po roku pobytu w Wólce Mlądzkiej, w 1988 został przeniesiony do Otwocka. Tam spędził resztę życia. Często pomagał spowiadać i uczestniczył w spotkaniach kombatanckich. W 1998 przeżywał w Ołtarzewie diamentowy jubileusz kapłaństwa (z ks. J. Klocem, S. Treuchlem, E. Weronem). Dziękczynnej Eucharystii przewodniczył bp Władysław Miziołek.

W ostatnich tygodniach życia zaczął ograniczać swe porcje żywnościowe i nie wiadomo dlaczego to czynił. Wtedy powoli zaczął słabnąć. Nie mogli mu pomóc już lekarze. Opiekował się nim wówczas szczególnie kleryk Krzysztof Lewiński. Zmarł w swoim pokoju nad ranem 14 VI 2000. Pogrzeb odbył się 16 VI. Uczestniczyli w nim bardzo licznie pallotyni z obydwu prowincji, ks. dziekan otwocki, proboszcz z Bobolic, duża liczba sióstr zakonnych, rodzina i kombatanci AK ze sztandarem. Mszy przewodniczył ks. prowincjał Czesław Parzyszek, który wygłosił też homilię. Na zakończenie mszy kolega kursowy zmarłego, ks. Eugeniusz Weron, wskazał na 3 charakterystyczne cechy jego życia i posługi kapłańskiej: miłość do stowarzyszenia, Ojczyzny i MB Różańcowej – nigdy nie rozstawał się z różańcem. Zwłoki jego spoczęły w kwaterze pallotyńskiej na Katolickim Cmentarzu Komunalnym przy ul. M. Andriollego w Otwocku. Był odznaczony krzyżem Virtuti Militari (1947). Otrzymał Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Walecznych za udział w walkach z hitlerowskim okupantem w latach 1939-45 (odznaczony 27 III 1990), Medal za Warszawę 1939-1945 i Medal Zwycięstwa i Wolności 1945. W uznaniu za wielkie zaangażowanie i czynny udział w życiu środowiska dostał 13 X 1999 Medal Pamiątkowy Zgrupowania „Chrobry II”, a wcześniej: odznakę pamiątkową 25-lecia Powstania Warszawskiego oraz odznakę jubileuszową 50 lat Powstania Warszawskiego. O jego działalności opowiada film Drogi do wolności, wyświetlony w polskiej telewizji 15 VIII 1977. Ks. W. Zbłowski opublikował Wspomnienia kapelana „Strusia” (Warszawa 1993) i Wspomnienia kapelana z Woli, w: Udział kapelanów wojskowych w drugiej wojnie światowej, red. Julian Humeński (Warszawa 1984, 429-440) i Powstanie zaczęliśmy na Woli (KA 1991, nr 7-8, 22-23).

Był wierny nauce Kościoła i Tradycji. Wiarę wyniósł z domu rodzinnego i zawsze rozwijał ją przez żywy kontakt z Bogiem. Chętnie sprawował sakramenty i cieszył się, że może służyć siostrom czy kapłanom. Wszystkie swe zadania wykonywał sumiennie. Sam podkreślał, że chętnie szedł tam, gdzie go posłali przełożeni. Wolał być człowiekiem zwyczajnym, pełnym realizmu, niż błyszczeć na świeczniku. Nigdy nie narzekał. Nie krył swoich emocji i nieraz były one widoczne w różnych sytuacjach. Prowadziło to niekiedy do przykrych dla niego konsekwencji. Podczas pobytu w Gdańsku otrzymał kilkakrotne nagany i suspensy za impulsywne kazania, w których ostro atakował komunizm. Po trzeciej suspensie i zakazie głoszenia kazań napisał do prowincjała: „Serdeczne »Bóg zapłać«. Mnie i tak kazania do szczęścia nie są potrzebne. Tym gorliwiej za to będę się modlił, by inni lepiej mówili kazania. Nie rozumiem jednak na czym dowcip polega, i kto został ukarany – raczej chyba moi współbracia. Czy dla mnie nie wystarczyłoby to, co mi powiedział wyznaniowy wojewódzki? Z synowskim oddaniem ks. Zbłowski W. SAC” (list z 12 IV 1955). Nie miał daru nawiązywania kontaktów z ludźmi, mimo to w jego pogrzebie uczestniczyło wielu, dla których był duszpasterzem, kapelanem i przewodnikiem. Był uczynnym człowiekiem i otwartym na ludzkie potrzeby. Umiał dzielić się z potrzebującymi. Nie lubił sztywnych struktur i przesadnych manier. Interesował się życiem stowarzyszenia i jego działalnością i jak sam stwierdził – modlił się o powołania do niego.

Należał do Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii. W 70. latach XX w. prowadził systematyczne obserwacje słońca i plam słonecznych („Urania” (47)1976 nr 7).







Fotografia dolna 1: AP F1575,1
Fotografia dolna 2: AP F1575,3
Fotografia dolna 3: Karykatura ks. Zbłowskiego 1954, rysunek, AP F1575,2
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 12 października 2016)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 642-645


Indeks zmarłych według daty śmierci

Alfabetyczny indeks zmarłych

Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci

Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami


Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia

Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami


Rocznice pallotyńskich wydarzeń

Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji

Bereza Kartuska
Suchary

Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.

Ostatnie zmiany
Nowe biogramy
-(od I 2024):ks. Karny Marek (†14 I 2024), ks. Chwiej Jerzy (†24 I 2024), ks. Nowek Tadeusz (†8 III 2024)

-(2023):ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023),

-(2022):ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), s. Kirol Regina (†23 II 2022), s. Dziedzic Krystyna (†8 III 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), s. Jasiulewicz Alina (†2 IV 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), s. Wenta Teresa (†27 VII 2022), bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022), s. Michalik Sylweria (†22 VIII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022).

Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość

1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/ skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.

2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).

Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
Kategorie pallotyńskich biogramów

XII
2014

XII
2015

XII
2016

XII
2017

XII
2018

XII
2019

XII
2020

XII
2021
XII
2022
XII
2023
2024
Polscy pallotyni 368 377 387 395 401 404 419 431 442 455 +3
Pallotyni polskiego pochodzenia (*) 14 16 18 18 18 18 18 18 18 18  
Przełożeni generalni i biskupi 19 19 20 22 23 25 25 26 27 27  
Słudzy Boży spoza Polski -- 5 6 6 6 6 6 6 6 6  
Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) -- 7 11 13 13 13 13 13 13 13  
Ekspallotyni (**) 23 23 25 25 25 25 25 25 25 25  
Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) 47 112 113 114 118 122 127 130 130 130  
Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia -- -- 7 8 8 8 9 9 9 9  
Razem 471 559 587 601 612 621 642 658 670 683 +3

b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020)ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020)ks. Latoń Jan (†7 V 2020)s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020)ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020)ks. Domagała Stefan (†24 X 2020)ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020)ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).

c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować

3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).

5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.

Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.

Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC

Ksiądz dr Stanisław Tylus przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie

Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)





W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016 Księdza Stanisława Tylusa

30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz

TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694Leksykon polskich pallotynów 1915-2012

Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.

Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.

Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.

Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.

Książka jest już niedostępna w sprzedaży.