Liber mortuorum

Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek

Dziś, to jest 19 marca 2024, mija rocznica śmierci:
br. Waldemar Paszek (†2007)

Wczoraj, to jest 18.03.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
bp Alberto Trevisan (†1998)
ks. Józef Liszewski (†2020)

W dniu jutrzejszym, to jest 20.03.2024, przypada rocznica śmierci:
ks. Leszek Daniel (†2022)

Ksiądz Józef Jankowski (1910-1941), profesor i rektor Seminarium w Ołtarzewie, więzień i męczennik Auschwitz, błogosławiony (1999) JÓZEF JANKOWSKI błogosławiony (1910 – 1941), ksiądz, ekonom seminarium w Ołtarzewie, więzień i męczennik Auschwitz

Urodził się 17 XI 1910 w Czyczkowach, w parafii Brusy, w diecezji chełmińskiej, jako syn rolnika Roberta i Michaliny z d. Peplińska. 1 IX 1924 rozpoczął naukę w Sucharach (2 pierwsze klasy gimnazjalne), a następnie w wadowickim Collegium Marianum. W czasie wakacji pomagał rodzicom i zarabiał na opłacenie nauki. Nowicjat odbył w Ołtarzewie i tam 15 VIII 1929 otrzymał sutannę pallotyńską z rąk ks. Petera Rescha, ówczesnego generała. Już w nowicjacie rozczytywał się w Dziejach duszy św. Teresy od Dzieciątka Jezus, a jej mała droga świętości oraz heroiczna miłość, realizowana na co dzień i połączona z całkowitym zapomnieniem o sobie, stała się elementem jego życia duchowego. Pierwszą profesję złożył 15 VIII 1931 w Wadowicach. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wadowicach (1931-32) i Sucharach (1932-36). Tam też otrzymał 2 VIII 1936 święcenia kapłańskie z rąk bpa Antoniego Laubitza, sufragana gnieźnieńskiego.

Po święceniach ostatni rok teologii kończył w Ołtarzewie (1936-37) i był moderatorem krucjaty eucharystycznej chłopców, a po zakończeniu studiów seminaryjnych prefektem szkół w Ołtarzewie i w okolicy (Moszna, Laski), opiekunem postulantów, a także biblioteki seminaryjnej. W końcu I 1939 został sekretarzem Komitetu Pomocy Dzieciom. Gdy 7 IX wszyscy profesorowie i klerycy wyruszyli z Ołtarzewa przez Warszawę na wschód Polski, on pozostał na miejscu, stając się duszpasterzem żołnierzy i ludności cywilnej, szukającej w domu seminaryjnym schronienia i żywności. Odprawiał dla nich msze w kaplicy (w parku), spowiadał, uspokajał i zachęcał do męstwa. Podczas walk spieszył z pomocą duchową rannym żołnierzom polskim na pobojowisku, narażając przy tym własne życie. Na najwyższym szczycie domu ołtarzewskiego umieścił obraz MB Częstochowskiej, aby ona sama wzięła go w swą opiekę i broniła od nieszczęść i zniszczenia. I mimo że w pobliżu trwała walka, w czasie której dom przechodził kilkakrotnie z rąk do rąk, to jednak nikt z mieszkańców nie został nawet ranny, budynek nie poniósł szkody. Kiedy w poł. września wkroczyli do domu Niemcy, ks. Józef pozostał na miejscu jako dozorca domu i opiekun chorych oraz aprowizator szpitala wojennego.

Po walkach stopniowo zaczęli powracać do seminarium rozproszeni alumni i profesorowie. W XI 1939 rozpoczęły się wykłady z teologii. Początkowo w schronie, a gdy w grudniu Niemcy zlikwidowali szpital wojskowy i opuścili Ołtarzew, w budynku uruchomiono studium teologiczne – od IX 1940 również dla kleryków z różnych seminariów diecezjalnych i zakonnych. Ks. Jankowski został w nim spowiednikiem i ekonomem. Wyżywienie licznej grupy seminarzystów w czasie okupacji wymagało wiele pracy, pomysłowości i zaufania Bożej Opatrzności. Starał się też wygospodarowywać środki, którymi obdzielał rodziny wielodzietne i ludzi biednych. Wypełniał także obowiązki duszpasterskie względem okolicznej ludności. Rada Prowincjalna 31 III 1941 wybrała go na stanowisko mistrza nowicjatu, które miał objąć od sierpnia.

Jednak 16 V 1941 wraz z innymi współbraćmi został aresztowany przez gestapo. Podczas wielogodzinnych przesłuchań w Ołtarzewie (jak i później na Pawiaku) brał na siebie całą odpowiedzialność za powód aresztowania, chcąc ratować innych, a aresztowanych uwolnić. Gdy go zabierano z Ołtarzewa (razem z nim zostali wywiezieni: ks. F. Kilian, kleryk S. Sadowski, 4 braci i 2 osoby świeckie1), powiedział do najbliżej stojących osób: „Do widzenia w niebie”. Powodem aresztowania mogło być czytanie i rozprowadzanie patriotycznych ulotek, o czym doniósł Alfons Stefan Mayer, uchodźca z Poznańskiego, były powstaniec wielkopolski, przed wojną znany kolporter prasy pallotyńskiej, którego przygarnął do domu rektor ks. Stanisław Wierzbica. Po aresztowaniu Niemcy ustanowili Mayera zarządcą domu (gestapo usunęło go z Ołtarzewa 19 VI).

Osadzony na Pawiaku (dziś nieistniejący budynek przy ul. Dzielnej), był bity. Stamtąd wysłał kartkę do rodziny ze słowami: „Jestem szczęśliwy”, a 28 V przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, dokąd dotarł następnego dnia. Napisał stamtąd 6 listów do matki, w których pocieszał rodzinę co do stanu swego zdrowia i prosił o modlitwę, a także o pomoc materialną dla siebie i innych współwięźniów, których adresy przekazywał. Za wszystko dziękował w imieniu własnym i obdarowanych. Wyniszczony obozowymi warunkami, ciężką pracą i głodem, po dotkliwym pobiciu przez kapo komanda pracy Babice (Krott – znany z okrucieństwa i nienawiści, zwłaszcza w stosunku do duchownych), na wpół żywy został przyniesiony do baraku, gdzie zmarł następnego dnia 16 X 1941. Istnieje też duże prawdopodobieństwo, że został dobity zastrzykiem przez pseudolekarza Alfreda Stössela. Zwłoki jego zostały spalone w krematorium. Informacje o tym przekazał pielęgniarz obozowego szpitala ks. Konrad Szweda (RP 7(1966) 247). Ks. Józef nosił numer obozowy 16895.

Ksiądz Jankowski jest autorem artykułów – Prześladowanie religijne w Rosji („Rodzina Polska” 1931, nr 1, 8-9) i Czwarty sakrament (pod ps. Józef Paś; „Apostoł wśród Świata” 1938, nr 2, 24-26, nr 3, 42-44, nr 4, 53-55, 1939, nr 1, 14-16, nr 3, 3-5 oraz w WPPSAK 1992, nr 4, 175-187) – będących rozważaniami teologicznymi dotyczącymi sakramentu pokuty. Był człowiekiem głębokiej modlitwy i kontemplacji. Wyróżniał się „cichością serca i weselem ducha” (A. Urban), ujmującą dobrocią, ale też i stanowczością, solidnym wykonywaniem obowiązków oraz odwagą w obronie wolności i godności człowieka. Już w 1947 na VIII Kapitule Generalnej Stowarzyszenia został wymieniony jako pierwszy wśród kilku kandydatów do chwały ołtarzy, ponieważ oddał świadomie życie z miłości do Boga i bliźniego. To pragnienie i gotowość oddania życia dla Boga i bliźniego wyrażona została w liście do rodziny („Pragnę kochać Boga nad życie. Oddam je chętnie w każdym czasie”) i potwierdzona czynem w 1939 (słowa skierowane do niemieckiego oficera w obronie ukrywającej się ludności w seminarium: „To są ludzie niewinni. Jeśli macie coś przeciw nim, to mnie zabijcie”) i podczas aresztowania. To wszystko świadczy jednoznacznie, że ks. Jankowski świadomie i dobrowolnie wybrał śmierć z motywu miłości ku Bogu oraz ludziom i w tej postawie wytrwał do końca życia.

Ksiądz Józef Wróbel, jego prefekt i wykładowca, dał piękne świadectwo o nim: „W przestrzeganiu ustaw i porządku dziennego był wzorowy, w obcowaniu z kolegami serdeczny, w pracy społecznej ofiarny, wobec przełożonych szczery. Na jego zawsze uśmiechniętej lekko twarzy malowała się dobroć serca i życzliwość gotowa w każdej chwili do aktu ofiarnej miłości. Miła powierzchowność, prostota w obejściu, przystępność, ofiarność i radość duchowa zjednały mu przyjacielski przydomek »Jasia«. Wreszcie jego gotowość do poświęcenia się za innych, stwierdzona czynami, cierpieniem, obozem i śmiercią – to więcej niż przeciętna lub nawet wyrobiona cnota – to bohaterstwo, to miłość heroiczna, która spieszy śladami miłości Chrystusowej, albowiem »nikt nie ma większej miłości nad tę, aby kto życie swe oddał za przyjaciół swoich« (J 15,13). Życie jego objawia się jako wytrwałe dążenie do mety, jako bieg wraz z innymi po »wieniec chwały« (1 Kor 9,25)”.

Został beatyfikowany 13 VI 1999 w Warszawie przez papieża Jana Pawła II w gronie 108 Męczenników II Wojny Światowej, wraz z drugim pallotynem, ks. Józefem Stankiem. Liturgia dziękczynna za beatyfikację pallotyńskich męczenników odbyła się 21 VI w Rzymie w kościele SS. Salvatore in Onda z udziałem Zarządu Generalnego, wspólnoty domowej, sióstr pallotynek i zaproszonych gości. Okolicznościowe kazanie Wiara, która zaowocowała męczeństwem wygłosił abp Zenon Grocholewski (WPChK 1999, nr 9, 76-79).

Błogosławiony ks. Józef Jankowski cieszy się też żywym kultem w Ołtarzewie, gdzie na reliefie bocznego ołtarza Męczenników II Wojny Światowej znajduje się jego podobizna wyrzeźbiona na tle krematoryjnego pieca przez prof. Wojciecha Durka. Ponadto jego ołtarz znajduje się we wschodniej nawie kościoła w Ołtarzewie. Wykonawcą ołtarza jest Wiaczesław Borecki, absolwent ASP w Kijowie, który dostosował go do innych ołtarzy w kościele. Uroczystego poświęcenia ołtarza dokonał 15 X 2000 Józef kard. Glemp. Przy tej okazji ogłosił też bł. Józefa Jankowskiego patronem miasta i gminy Ożarów Mazowiecki oraz dekanatu Laski. Został też ogłoszony patronem miasta i gminy Brusy oraz szkoły podstawowej w miejscu jego urodzin (22 X 2003). Miejscem kultu jest też sanktuarium w Licheniu, gdzie dolny kościół stał się centralnym sanktuarium kultu 108 Męczenników II Wojny Światowej. Kolejne miejsce kultu błogosławionego powstało w miejscowości Męcikał. Tam 16 X 2011 bp pelpliński Jan Bernard Szlaga poświęcił mu kościół filialny na terenie parafii Brusy. W kazaniu bp Szlaga podkreślił obecność bł. Józefa Jankowskiego w życiu wspólnoty parafialnej jako przewodnika w dążeniu do świętości. W kościele znajduje się witraż bł. Józefa – artysta oprócz sylwetki męczennika wyeksponował obóz koncentracyjny w Auschwitz i makietę świątyni parafialnej w Brusach.

1Jedną z nich był kucharz Antoni Boniecki, ur. 6 II 1874 w Święcicach. W Auschwitz nosił numer obozowy 16880. Tam też poniósł śmierć.

Nową kaplicę w Sucharach pw. bł. ks. Józefa Jankowskiego poświęcił 30 X 2016 bp bydgoski Jan Tyrawa. Bł. Józef właśnie tutaj odbywał studia seminaryjne i przyjął święcenia kapłańskie. W uroczystości poświęcenia kaplicy wzięli udział pallotyni, a wśród nich księża pracujący kiedyś w Sucharach z ks. prowincjałem Adrianem Galbasem, pallotynki, księża z dekanatu i wywodzący się z Suchar. Obecni byli przedstawiciele władz lokalnych i samorządowych, ze starostą powiatu noteckiego oraz liczna delegacja parafian z Brus – rodzinnej miejscowości bł. ks. Józefa. W homilii biskup wskazał na rolę wiary w życiu człowieka i całych społeczeństw. Wyposażenie nowej świątyni stanowią elementy z dotychczasowej kaplicy m.in.: ołtarz, lektorium, krzyż, sedilla, stacje drogi krzyżowej. Parafianie ufundowali nowe ławki. Kaplica powstała od kwietnia do sierpnia 2016 i została zbudowana przez Janusza Franczaka, który kupił od pallotynów dawny dom z kaplicą (był w rękach Stowarzyszenia od 1921) oraz z parkiem, z zobowiązaniem wybudowania mieszkańcom Suchar nowej kaplicy. Zobowiązanie to podjęli po II wojnie światowej pallotyni, kiedy przejęli od mieszkańców wioski materiały budowlane, przygotowane przez nich pod nową kaplicę. W zamian za to, pallotyni pozwolili im korzystać z kaplicy domowej. Przejęte materiały budowlane Stowarzyszenie przeznaczyło na powiększenie domu.

Ksiądz Józef Jankowski (1910-1941), profesor i rektor Seminarium w Ołtarzewie, więzień i męczennik Auschwitz, błogosławiony (1999)




Fotografia górna: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie
Fotografia dolna 1: Ołtarzew. Ołtarz bł. Józefa Jankowskiego. Zbiory br. Franciszka Dziczkiewicza
Fotografia dolna 2: Ołtarzew. Ołtarz bł. Józefa Jankowskiego. Zdjęcie wykonał Stanisław Tylus SAC, V 2016
Fotografia dolna 3: Obrazek bł. Józefa Jankowskiego
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 5 listopada 2016)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 233-236


Indeks zmarłych według daty śmierci

Alfabetyczny indeks zmarłych

Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci

Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami


Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia

Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami


Rocznice pallotyńskich wydarzeń

Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji

Bereza Kartuska
Suchary

Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.

Ostatnie zmiany
Nowe biogramy
-(od I 2024):ks. Karny Marek (†14 I 2024), ks. Chwiej Jerzy (†24 I 2024), ks. Nowek Tadeusz (†8 III 2024)

-(2023):ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023),

-(2022):ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), s. Kirol Regina (†23 II 2022), s. Dziedzic Krystyna (†8 III 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), s. Jasiulewicz Alina (†2 IV 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), s. Wenta Teresa (†27 VII 2022), bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022), s. Michalik Sylweria (†22 VIII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022).

Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość

1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/ skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.

2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).

Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
Kategorie pallotyńskich biogramów

XII
2014

XII
2015

XII
2016

XII
2017

XII
2018

XII
2019

XII
2020

XII
2021
XII
2022
XII
2023
2024
Polscy pallotyni 368 377 387 395 401 404 419 431 442 455 +3
Pallotyni polskiego pochodzenia (*) 14 16 18 18 18 18 18 18 18 18  
Przełożeni generalni i biskupi 19 19 20 22 23 25 25 26 27 27  
Słudzy Boży spoza Polski -- 5 6 6 6 6 6 6 6 6  
Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) -- 7 11 13 13 13 13 13 13 13  
Ekspallotyni (**) 23 23 25 25 25 25 25 25 25 25  
Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) 47 112 113 114 118 122 127 130 130 130  
Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia -- -- 7 8 8 8 9 9 9 9  
Razem 471 559 587 601 612 621 642 658 670 683 +3

b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020)ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020)ks. Latoń Jan (†7 V 2020)s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020)ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020)ks. Domagała Stefan (†24 X 2020)ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020)ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).

c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować

3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).

5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.

Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.

Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC

Ksiądz dr Stanisław Tylus przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie

Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)





W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016 Księdza Stanisława Tylusa

30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz

TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694Leksykon polskich pallotynów 1915-2012

Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.

Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.

Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.

Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.

Książka jest już niedostępna w sprzedaży.