Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 26 kwietnia 2024, mija rocznica śmierci
:
Brak wspomnienia zmarłych
Wczoraj, to jest 25.04.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
ks. Kazimierz Buchwald (†1931)
W dniu jutrzejszym, to jest 27.04.2024, przypada rocznica śmierci:
ks. Antoni Hańderek (†1999)s. Janisława Puzdrowska (†2010)s. Sitarz Władysława (†2019)
REGIA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
WIATER Bronisław (1910 – 1963), ksiądz, duszpasterz polonijny we Francji, założyciel i dyrektor Polskiego Gimnazjum Królowej Apostołów w Chevilly, superior regii francuskiej 1946-49, redaktor prasy katolickiejUrodził się 27 V 1910 w Bystrzycy, w parafii Nockowa, w diecezji tarnowskiej, jako syn rolnika Józefa i Heleny z d. Kukla. Naukę gimnazjalną rozpoczął w Ropczycach, ale w 1926 zgłosił się do III klasy Collegium Marianum w Wadowicach, po którego ukończeniu wstąpił do nowicjatu i 21 III 1930 otrzymał sutannę w Sucharach z rąk
ks. Wojciecha Turowskiego. Pierwszą profesję złożył 19 III 1932 w Wadowicach, a 19 III 1935 wieczną. Studia filozofii odbył w Sucharach (1933-34) i Kleczy Dolnej (1934-35), a teologii w Sucharach (1935-36) i Ołtarzewie (1936-39). Święcenia kapłańskie otrzymał 11 VI 1938 w katedrze św. Jana w Warszawie z rąk abpa Stanisława Galla. Początkowo pracował jako kapelan więzienny.
Na polecenie przełożonych 8 VII 1939 wyjechał do Francji, gdzie pracował wśród polskiej emigracji. Był proboszczem polskiego kościoła MB Wniebowziętej w Paryżu; obsługiwał również kilka innych polskich placówek duszpasterskich pod Paryżem, wykonując obowiązki kapelana więźniów oraz szpitali. Został aresztowany 10 XII 1940 przez gestapo pod zarzutem szpiegostwa i przez kilka miesięcy był więziony na Cherche-Midi. Dzięki interwencji ks. Wędziocha został wypuszczony na wolność. Po wyjściu z więzienia przez 3 miesiące pracował sam w PMK w Paryżu. Po powrocie z więzienia ks. Wędziocha zajął się chorymi w szpitalach, pracą duszpasterską w Paryżu i objazdami w 15 departamentach. Prawie codziennie był w objazdach, od Nantes po Bordeaux i do granicy szwajcarskiej. Praca ta była fizycznie i psychicznie wyczerpująca, jak również bardzo niebezpieczna.
Z Paryża do Orleanu wyjechał 5 XII 1942, by tam za zgodą bpa Jules'a Marie Courcoux (†1951) zająć się Polakami, szczególnie zaś młodzieżą. W tym rejonie Polacy pracowali w rolnictwie i byli rozproszeni po licznych wsiach. Dom znajdował się przy ul. Ste Anne 14. Otrzymawszy zgodę biskupa przybył na stałe do Orleanu 31 XII tr. razem z
kl. Alojzym Misiakiem i
br. Ignacym Wszołkiem. W końcu VII 1943 przeniósł się do Chevilly, oddalonym 18 km od Orleanu. Tu w poł. X 1943 otworzył Polskie Gimnazjum Królowej Apostołów, którego był dyrektorem w latach 1943-46. Gimnazjum to posiadało prawa szkół francuskich i opierało się na programie humanistycznym. Pełnił też funkcję rektora domu w latach 1945-46. Rozpoczął wówczas budowę (którą prowadził później z Paryża) nowego budynku szkolnego i gmachu z wielką salą wykładową, sypialniami dla gimnazjalistów, kuchnią i 2 jadalniami. Starał się wówczas wszelkimi możliwymi sposobami zdobywać materiały budowlane, przydzielane wtedy na kartki. Na miejscu wszelkimi pracami budowlanymi koordynował rektor domu ks. Piotr Oramowski.
Ksiądz Bronisław był założycielem i redaktorem miesięcznika „Głos Misjonarza” (IX 1944 – XII 1946), drukowanego w Lille, który przejął zadania dotychczasowych biuletynów informujących Polonię o życiu, zadaniach i działalności pallotynów. W I 1947 z inicjatywy
ks. Franciszka Cegiełki czasopismo zmieniło nazwę na „Nasza Rodzina”; ks. Bronisław był w 1947 jego pierwszym redaktorem. Skład i druk pisma wykonywano w paryskiej drukarni Les Presses Rapides Franciszka Pielawy. Był także dyrektorem Związku Stowarzyszeń Dziecięcych we Francji, dla którego w II 1947 zakupił pismo „Rycerzyk. Le Croisé”, pełniące funkcję oficjalnego organu Związku, ale niezawierające informacji o jego działalności; redakcja pisma mieściła się w Chevilly, a ks. Bronisław był redaktorem naczelnym.
W 1946 został mianowany superiorem regii francuskiej i funkcję tę pełnił do 1949, gdy z powodów zdrowotnych zrzekł się jej jeszcze przed upływem kadencji. Pracował wówczas jako duszpasterz objazdowy, a gdy wrócił do sił, został w 1949 duszpasterzem emigracji w Oignies-Ostricourt (objął placówkę po ks. Janie Glapiaku, który był proboszczem w latach 1942-49; †1958). Tutaj duszpasterzował na swój sposób, nie posługując się samochodem, ale wózkiem zaprzężonym w konika, co wzbudzało sensację dzieci i starszych i przyciągało ludzi do kościoła i sakramentów świętych. Doszło tu z czasem do zatargów z Francuzami w obronie ginącej polskości, co skłoniło go w 1951 do zrzeczenia się tej placówki i przeniesienia do Beaulieu (Loire). Został wówczas mianowany dziekanem południowej Francji, budując w Beaulieu duży Dom Katolicki, centrum życia polonijnego.
Od 1953 był przez 3 lata rektorem w Osny, gdzie podjął zaczętą kilka lat wcześniej budowę nowych gmachów. Ciężkie warunki życia spowodowały nadwyrężenie zdrowia, lecz mimo choroby kierował całą budową. Po skończeniu kadencji rektorskiej był przez 3 lata misjonarzem objazdowym, a następnie duszpasterzem polonijnym w Pulversheim (Bas-Rhin). Po kilku latach przejął opuszczoną placówkę w Amiens (10 X 1960), otaczając opieką duszpasterską Polaków w departamencie Somme, w promieniu kilkudziesięciu kilometrów. W pracy posługiwał się motorem (Mobylette), przemierzając okolicę Amiens w czasie mrozów, deszczu i wichur, i takie warunki pracy nadwyrężyły jego słabe zdrowie. Nic więc dziwnego, że to nieoszczędzanie zdrowia spowodowało śmierć.
Ksiądz Wiater skarżył się już od I 1963 na ogólne osłabienie. Z tego powodu, jak również mrozów, nie pojechał w połowie tego miesiąca na uroczystości kanonizacyjne Pallottiego do Rzymu, ale planował zorganizować pielgrzymkę autobusową w wakacje. Mocno wyczerpały go objazdy duszpasterskie z okazji Wielkiego Postu, nieregularny tryb życia, a szczególnie odżywianie. Do tego wszystkiego nałożyły się przygotowania do jubileuszu 25-lecia kapłaństwa, które obchodził 28 IV, a po których musiał kilka dni całkowicie wypocząć. Mimo takiego osłabienia działał dalej i nic nie mogło go powstrzymać od realizacji swej dewizy kapłańskiej: „Panie, daj mi dusze, resztę zabierz” (św. Jan Bosco). Polacy często mówili o tej działalności: „ot prawdziwy Wiater”.
Przed wieczornym nabożeństwem 15 V stracił przytomność w zakrystii i upadając zranił sobie brwi, które mu zszyto w klinice. Nie pozostał w szpitalu ani w domu, ale następnego dnia udał się do Paryża, aby załatwić różne sprawy. Wybierał się wtedy na wakacje do Polski. Odwiedził też pallotynów w Paryżu, gdzie usłyszał od superiora słowa o braku roztropności. Wieczorem 17 V odprawił wieczorne nabożeństwo w Amiens, a w kolejny dzień robił zakupy. Kiedy rano w niedzielę 19 V 1963 nie przyszedł na mszę, duszpasterze znaleźli go już martwego. Lekarz stwierdził śmierć naturalną przez udar serca. Była ona konsekwencją ogólnego osłabienia organizmu.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się 22 V, najpierw w polskim kościele w Amiens, a potem w Osny, gdzie został pochowany na cmentarzu pallotyńskim. Uroczystościom pogrzebowym w Amiens przewodniczył ks. superior regii Alojzy Misiak. Był obecny ks. Doal, wikariusz generalny diecezji, dziekani księży polskich w Pas-de-Calais (region Nord-Pas-de-Calais), liczni księża polscy i francuscy, delegacje polskich stowarzyszeń. W kaplicy gimnazjalnej w Osny mszę celebrował ks. Leon Bemke, a ks. Misiak wygłosił kazanie. Ks. szambelan Augustyn Gałęzowski, dziekan polskiego dekanatu paryskiego i przedstawiciel PMK we Francji odprawił egzekwie przy trumnie, a ks. Misiak poprowadził kondukt żałobny na pallotyński cmentarz na Kalwarii.
Fotografia dolna 1: Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu
Fotografia dolna 2: Jubileusz ks. B. Wiatera w Amiens, 28 IV 1963
Fotografia dolna 3: Pogrzeb ks. B. Wiatera, kościół polski w Amiens, 22 V 1963
Fotografia dolna 4: Pogrzeb ks. B. Wiatera. Kazanie głosi ks. superior Alojzy Misiak
Fotografia dolna 5: Grób ks. B. Wiatera w Osny. Zdjęcie wykonał Stanisław Tylus SAC, IX 2014
Fotografia dolna 6: Tablica nagrobna. Fotografię zrobił ks. Alexandre Pietrzyk SAC, 16 VI 2016
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 5 lutego 2017)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław,
Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 597-600
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
| Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII
2022 |
XII
2023 |
2024 |
| Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
| Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
| Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
| Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
| Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
| Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
| Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
| Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
| Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.