Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 30 kwietnia 2024, mija rocznica śmierci
:
ks. Czesław Wędzioch (†1982)ks. Stanisław Mikulski (†1984)
Wczoraj, to jest 29.04.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
br. Bronisław Ciepielewski (†1983)
W dniu jutrzejszym, to jest 1.05.2024, przypada rocznica śmierci:
s. Cherubina Sendecka (†2002)
FAÀ di BRUNO Giuseppe (1815 – 1889), ksiądz, dr teologii, generał Stowarzyszenia 3 III 1869 – 18 IV 1889, drugi założyciel Stowarzyszenia Urodził się 17 II 1815 w Alessandrii w Piemoncie, w rodzinie markiza Ludwika Marii, hrabiego Carentino i jego małżonki Karoliny Sappa dei Milanesi. Święcenia kapłańskie przyjął 10 III 1838. W 1840 na uniwersytecie w Turynie uzyskał doktorat teologii i do 1844 pracował przy kościele San Francesco. We wrześniu po spotkaniu w Turynie
ks. Raffaele Melii – wiernego współpracownika Założyciela – postanowił przybyć do Rzymu i zapoznać się z ideą apostolstwa katolickiego. Kontynuując studia i mieszkając w Kolegium Szlacheckim, głosił misje i rekolekcje wraz z księżmi ze wspólnoty pallotyńskiej przy kościele Świętego Zbawiciela. Jego decyzja wstąpienia do Stowarzyszenia spotkała się z oporem rodziny, nauczycieli i kolegów. Mimo tego po rekolekcjach odbytych w domu prowincjalnym jezuitów, na początku I 1845 postanowił pozostać współpracownikiem
Wincentego Pallottiego; 30 XI 1846 został obłóczony. Zaraz potem Pallotti skierował go do pracy w Anglii (8 XII 1846). Był tam od I 1847 ojcem duchownym i prefektem studiów w Cheadle k. Oksfordu, w Kolegium św. Wilfryda dla konwertytów z Oksfordu (księży anglikańskich nawróconych na katolicyzm) oraz – przez wiele lat – rektorem placówki w Londynie (dom kanonicznie erygowany w 1863). Mieszkając w Londynie pracował w różnych miejscach diecezji Westminster, zakładając kilka misji. Tu też 16 II 1863 złożył przyrzeczenia wiążące go z Kongregacją. Dzięki jego wielkiemu oddaniu uroczyście konsekrowano 16 IV 1863 kościół św. Piotra (St Peter's Italian Church) – największy wówczas kościół katolicki w Londynie, przy Clerkenwell Road, blisko Hetton Garden, w samym centrum kolonii włoskiej. Kościół zdolny pomieścić 2000 osób konsekrował Nicholas kard. Wiseman, arcybiskup Westminsteru, w obecności 10 biskupów.
Fundusze na budowę tego kościoła zbierał w różnych krajach Europy (1858-61), co uwiecznił w 14 zeszytach pozostałych w rękopisie
Viaggi per le collette della chiesa di S. Pietro. Przebywał też w zaborze pruskim, w Wielkopolsce (1859-60), o czym pisał życzliwie „Przegląd Poznański” z 1860: „Przybył do Poznania i jeździ w obu archidiecezjach zbierający składki na wybudowanie kościoła katolickiego w Londynie o. Faà di Bruno z Kongregacji Misjonarzy wiel. Wincentego Pallottiego. O zgromadzeniu tem zakonnem, założonem przed laty około dwudziestu w Rzymie, pisaliśmy nieraz w Przeglądzie i czytelnicy nasi wiedzą, ile się już ono zasłużyło Kościołowi. Misjonarze wiel. Winc. Pallottiego żyją w ubóstwie i są ubodzy, kościół, który mają budować w Londynie, stanie w części miasta, w której sami niezamożni mieszkają, jest więc rzeczą słuszną, żeby katolicy wszystkich krajów pomagali w miarę możności takiemu dziełu. Podobne sposobności służą do utrzymywania wspólności katolickiej i pokazują, że katolicy są jedną wielką rodziną. Z naszej strony mamy jeszcze i my ważny powód. Anglia od tylu lat przyjmuje gościnnie i wspiera znaczną liczbę braci naszych, więc powinniśmy chwytać sposobność każdą, aby pokazywać, że pamiętamy o tem i umiemy być wdzięcznymi. Sam o. Faà szanowany i znany kapłan, zasługuje, aby go wszędzie z uszanowaniem i uprzejmością przyjmowano”. Trafił tu nawet do więzienia, ale dzięki koneksjom rodzinnym odzyskał wolność. Był więc pierwszym pallotynem, który przybył na ziemie polskie i pozostał wdzięczny Polakom za ich ofiarność, stąd w Londynie zajął się polskimi wychodźcami, sprawując dla nich nabożeństwo z polskim kazaniem (zresztą z polskimi emigrantami – powstańcami listopadowymi – zetknął się w Londynie od początku swego pobytu).
Faà di Bruno prowadził również wiele dysput publicznych z anglikanami, zwłaszcza z dr. Johnem Cummingiem (†1881), renomowanym apologetą. Efektem tego jest książka pt.
Catholic Belief or a short and simple exposition of catholic doctrine, London 1884, New York 1912 (toż w języku włoskim
Credenza Cattolica ossia la dottrina cattolica esposta in modo semplice e breve, Torino 1887). Dzieło to doczekało się 35 wydań. Ponadto przetłumaczył na język włoski książkę Daniele Gilberta
La Manna del Tabernacolo ossia Visite a Gesù Sacramentato (Torino-Roma 1885).
W 1869 po upływie kadencji
ks. I. Auconiego, dekretem Świętej Kongregacji dla Biskupów i Zakonników, został 3 III mianowany rektorem domu w Rzymie oraz przełożonym Kongregacji. Kapituła Stowarzyszenia wybrała go na to stanowisko 5 IX 1869 i funkcję tę pełnił przez 20 lat. Szczególnie troszczył się o rozwój domów formacyjnych i dobre wychowanie przyszłych kapłanów: w 1872 otwarł kolegium dla młodzieży angielskiej w Ipswich (istniało do 1888); 1 XI 1879 uroczyście otworzył centralny nowicjat (kolegium) w Masio, niedaleko od rodzinnej Alessandrii, w płn. Italii (diecezja Asti) – cały kompleks kolegium św. Patryka z kościołem Królowej Apostołów (zw. Kolegium Misji Zagranicznych) zbudował z funduszy osobistych, otrzymanych w spadku – pierwszym rektorem kolegium został ks. Emil Kirner (†1887), rektor z kolegium w Ipswich, który przywiózł ze sobą pięciu alumnów, i do których dołączyło sześciu innych – kościół w Masio poświęcił Faà di Bruno 11 XI 1888; dla studentów filozofii i teologii wynajął w 1884 dom w Rzymie na via della Lungara – tzw. Villa Farnese (do 1890); w latach 1881-84 przejął kierownictwo seminarium diecezjalnego w Terni. Ponownie pozyskał dom w Rocca Priora (1870), otwarł nowe placówki Stowarzyszenia w Hastings w Anglii (1880), Rzymie (1887 kościół San Silvestro in Capite – dla duszpasterstwa katolików języka angielskiego mieszkających w Wiecznym Mieście, w zamian za opuszczenie pomieszczeń w Palazzo Cento Preti; oraz w 1889 dom przy via dei Pettinari 64) i pierwsze domy w Ameryce Północnej (1884: New York – NMP z Góry Karmel – założycielem domu jest ks. Emil Kirner †1887 i Brooklyn – Najśw. Serc Jezusa i Maryi do 1920), Argentynie (1886: Mercedes, Montevideo – NMP z Lourdes i Vale Vêneto), Brazylii (1888: Caxias – do 1893). W latach 1887-88 odbył podróż po Ameryce Południowej (powrócił do Włoch pod koniec 1888), która w Masio obrosła w legendarne opowieści, ukazujące jego walki z Indianami i złośliwymi gauchos (m.in. przed schwytaniem w lasso uchroniło go szerokie rondo kapelusza).
W 1887 zakończono pierwszą część procesu beatyfikacyjnego Wincentego Pallottiego. Dnia 13 I 1887 rozpoczęto proces apostolski Założyciela – w związku z tym przysługiwał już Pallottiemu tytuł
venerabilis (wielebny). W chwili jego śmierci Stowarzyszenie liczyło 83 członków, w tym 31 księży, 40 kleryków i 12 braci mieszkających na 13 placówkach. Pallotyński historyk ks. Francesco Moccia (†1998) uważał go za „drugiego założyciela” Stowarzyszenia.
Już 14 IV 1889 został dotknięty atakiem paraliżu, a śmierć nastąpiła 18 IV w Rzymie, w obecności
ks. C. M. Orlandiego, po przyjęciu sakramentów i otrzymaniu błogosławieństwa pap. Leona XIII. Spoczął na cmentarzu Campo Verano. Ks. Giuseppe miał jedenaścioro rodzeństwa. Najmłodszy brat Franciszek (ur. 1825), początkowo oficer, profesor w Turynie, a potem kapłan i założyciel instytutu Sióstr NMP z Suffragio (sanktuarium w Turynie – gdzie siostry modlą się za poległych żołnierzy, za ofiary wojen i pokój między narodami) i Pobożnego Dzieła Świętej Zyty, zmarł w Turynie 27 III 1888 i został beatyfikowany 25 IX 1988 przez Jana Pawła II. Drugi z braci Karol wstąpił do pijarów (1883), a z sióstr – Henryka do wizytek (1827) i Kamila do sercanek (1831).
Fotografia: Hettenkofer Johannes,
Piae Societatis Missionum brevis notitia historia, Roma 1906, 56
Ostatnio zmodyfikowano: 4 marca 2012 (uzupełniono 5 listopada 2016)
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
| Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII
2022 |
XII
2023 |
2024 |
| Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
| Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
| Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
| Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
| Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
| Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
| Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
| Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
| Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.