Liber mortuorum
Księga zmarłych polskich pallotynów i pallotynek
Dziś, to jest 26 kwietnia 2024, mija rocznica śmierci
:
Brak wspomnienia zmarłych
Wczoraj, to jest 25.04.2024, miała miejsce rocznica śmierci:
ks. Kazimierz Buchwald (†1931)
W dniu jutrzejszym, to jest 27.04.2024, przypada rocznica śmierci:
ks. Antoni Hańderek (†1999)s. Janisława Puzdrowska (†2010)s. Sitarz Władysława (†2019)
PROWINCJA ZWIASTOWANIA PAŃSKIEGO
CURZYDŁO Mieczysław Ignacy (1913 – 2011), ksiądz, duszpasterz w USAUrodził się 30 I 1913 w Lgocie k. Wadowic (w przysiółku Podlas), w parafii Witanowice, w diecezji krakowskiej. Był jednym z 11 dzieci rolnika Andrzeja i Heleny z Kłaputów. Szkołę podstawową ukończył w Lgocie (1919-24). Do 1932 uczył się w Gimnazjum im. Marcina Wadowity w Wadowicach (to samo, do którego uczęszczał Karol Wojtyła). Następnie próbował wstąpić do archidiecezjalnego seminarium w Krakowie oraz rozpocząć studia prawa jako eksternista na UJ, ale bez powodzenia. Ostatecznie we IX 1933 został przyjęty przez ks. superiora Tomasza Mąciora do postulatu i równocześnie na studia z filozofii do Suchar, które ukończył w VI 1935 w Kleczy Dolnej. 15 VIII 1935 rozpoczął nowicjat w Sucharach. Przybrał sobie wówczas imię Ignacy. Pierwszą konsekrację w stowarzyszeniu złożył po nowicjacie 29 IX 1936 w Ołtarzewie (wieczną 29 IX 1938 w Szensztat). Studia teologiczne odbywał w Ołtarzewie (1936-37), a następnie w Rzymie na Gregorianum (wyjechał do Rzymu 13 X 1937; studia od XI 1937 do 1941). Miał być w przyszłości profesorem dogmatyki w Ołtarzewie, ale Opatrzność Boża wyznaczyła mu inne plany. Święcenia kapłańskie otrzymał 30 VII 1939 w kościele św. Ignacego Loyoli w Rzymie z rąk abpa Luigiego Traglii. Tego dnia wyjechał do Polski, by odprawić prymicyjną mszę w rodzinnych Witanowicach (6 VIII).
Gdy we wrześniu wybuchła II wojna światowa i pallotyni opuścili Kopiec (3 IX 1939), który zajęło wojsko niemieckie, ks. Mieczysław jako jedyny obecny na miejscu pallotyn otrzymał 7 IX od Niemców zgodę na zamieszkanie i opiekę nad domem oraz gospodarstwem kopieckim. Działania wojenne nie przyniosły poważniejszych uszkodzeń domu, poza szybami. Niemcy pozabierali z gabinetów szkolnych mikroskopy i cenniejsze przedmioty. Reszty spustoszenia dopełnili okoliczni mieszkańcy. W II poł. września powrócili pallotyni (i pojawili się klerycy z kursów filozoficznych), a żołnierze niemieccy opuścili Kopiec. Po przeprowadzonym remoncie oddano gmach do użytku studium filozoficznemu. W tym czasie dzięki jego interwencji został zwolniony z więzienia w Krakowie (skazany już na śmierć) kleryk Tadeusz Płonka. Ks. prowincjał Jan Maćkowski polecił mu wyjazd do Rzymu i kontynuację studiów. Dzięki pomocy rannego żołnierza niemieckiego, który wysłał z terenu Niemiec list do Rzymu, ks. generał przesłał pismo wzywające ks. Mieczysława do powrotu na studia. Uzyskawszy pozwolenie władz niemieckich, wyjechał do Rzymu 26 XII 1939. Do wyznaczonego celu dotarł 1 I 1940. Tu kontynuował studia teologiczne w specjalnym trybie, a po ich ukończeniu w IV 1941 otrzymał stopień licencjata teologii (czerwiec).
Z powodu napiętej sytuacji politycznej we Włoszech ks. generał K. Hoffmann wysłał go 15 V 1941 do USA, do pracy wśród Polonii. Pieniądze na wyjazd uzyskał od Watykanu, do którego zwrócił się z taką prośbą ks. generał. Nie mogąc otrzymać w Rzymie wizy do USA (zajęcie Francji przez Niemców), a posiadając jedynie brazylijską, wyjechał do Lizbony, licząc, że tutaj poczeka na wizę amerykańską, mieszkając u ks. W. Turowskiego. Po przyjeździe nakazano mu szybkie opuszczenie Portugalii; odpłynął więc stąd 23 V do Brazylii, skąd chciał dostać się do wyznaczonego mu celu. Następnie zatrzymał się u dominikanów w Rio de Janeiro, a potem pracował jako misjonarz u niemieckich pallotynów w prowincji św. Pawła Apostoła. Był jakiś czas sekretarzem biskupa diecezji Jacarezinho.
Gdy długo nie otrzymywał wizy do USA, zaplanował zgodnie z sugestią ks. W. Turowskiego wyjechać do Urugwaju, gdzie pracowali polscy pallotyni, ale w ostatniej chwili otrzymał ją i przypłynął do USA 20 IV 1943 (Miami na Florydzie), zatrzymując się u pallotynów włoskich w Nowym Jorku. Następnie pracował jako wikariusz w polskim środowisku w parafii Holy Name w Stamford CT, od XI 1943 do końca 1944 pomagał pallotynom w St. Jude Shrine w Baltimore MD, a po długiej chorobie jako kapelan sierocińca w Wading River NY (Long Island), prowadzonego przez nazaretanki (1945-49). W 1949 za zgodą biskupa Buffalo współzałożył (z ks. F. Wadowskim) pallotyński pierwszy dom przy 924 Sweeney Street w North Tonawandzie i został jego pierwszym rektorem (25 XI 1949) – oprócz wyżej wymienionego tworzyli go ks. F. Cegiełka i ks. L. Bemke. Ich praca obejmowała pomoc w parafiach i głoszenie rekolekcji oraz prowadzenie misji i 40-godzinnych nabożeństw w parafiach polonijnych. Ponieważ kupiony dom był za ciasny, ks. Mieczysław zamienił go w XII 1950 na większy, na 303 Goundry Street, w tym samym mieście. Po odnowieniu dom ten poświęcił 29 VII 1951 bp Buffalo John Francis O’Hara (†1960). Ks. Curzydło założył kilka żeńskich grup tzw. współpracownic pallotyńskich (Pallottine Ladies Auxiliary), z których do dziś zachowała się jedna w szczątkowej formie. W 1957 zakupił obszerną działkę rolniczą przy bulwarze w Weatfield, gdzie w 1962 zbudowano dom, który nadal istnieje (Niagara Falls Blvd). Mieściła się tam jednoklasowa wiejska szkoła, którą w 1978 przekształcono na kaplicę, nazywaną sanktuarium Dzieciątka Jezus (Infant Jesus Shrine), gdzie doznaje czci kopia statui z kościoła SS. Salvatore in Onda w Rzymie. Po przejściu do polskiej prowincji i utworzeniu polskiej delegatury w USA w 1978 ks. Curzydło pełnił wielokrotnie funkcję radcy wspólnoty i jej administratora.
Od 1962 był kapelanem na kontrakcie w szpitalu dla weteranów w Buffalo (VA Medical Center), a w latach 1978-2003 w szpitalu w Canandaigua NY (Veterans Hospital), gdzie zamieszkał, początkowo na pełnym etacie, a w latach 1999-2003 przez 20 godzin tygodniowo. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w tym szpitalu, w domu dla starszych i sprawnych osób, gdzie codziennie odprawiał mszę dla ludzi w swoim pokoju, a w niedziele w sali tego domu (do 11 XI 2006). Od 24 XI 2006 mieszkał w domu opieki prowadzonym przez siostry św. Józefa w Rochester, który zapewniał mu pomoc medyczną i możliwość celebrowania Eucharystii. Tam też w 2009 obchodził 70-lecie święceń kapłańskich, w obecności prowincjała ks. K. Czulaka i współbraci z North Tonawandy.
W 1977 gościł Karola kard. Wojtyłę przebywającego w Buffalo podczas kongresu eucharystycznego, a w 1979 spotkał się z nim na prywatnej audiencji w Watykanie. Wspierał finansowo w głównej mierze remont i odbudowę zniszczonego w czasie II wojny światowej domu pallotyńskiego na Kopcu, fundował szaty i naczynia liturgiczne oraz finansował budowę nowej świątyni w rodzinnych Witanowicach (tu 6 VIII 1989 obchodził 50-lecie swoich święceń kapłańskich). Przyczynił się do pomocy finansowej dla budującego się Pallottinum. Swój jubileusz 60-lecia kapłaństwa obchodził 1 VIII 1999 na Kopcu. Uczestniczyli w nim prowincjałowie obu polskich prowincji, ks. Stanisław Martuszewski, kolega kursowy jubilata, i ks. Jerzy Firczyk, administrator prowincjalny, oraz rodzina (wśród nich 4 rodzeństwa) i goście. Słowo Boże wygłosił ks. prowincjał Czesław Parzyszek. Z tej okazji w nowym holu domu kopieckiego odsłonięto pamiątkową tablicę, będącą wyrazem wdzięczności dla jubilata. Napis na tablicy głosi: „W 90. rocznicę powstania Collegium Marianum na Kopcu księdzu Mieczysławowi Ignacemu Curzydle SAC za hojny wkład w odrestaurowanie domu macierzystego. Wdzięczni współbracia pallotyni AD 1999”. Poświęcenia tablicy dokonał sam jubilat, a odsłonił ją ks. prowincjał Tomasz Skibiński. Opuszczając Kopiec, jubilat stwierdził: „Ten dzień jest najcudowniejszym dniem w moim kapłańskim życiu”.
Był prokuratorem polskich misjonarzy w Afryce, troszcząc się o pomoc finansową dla nich. W 2003 został odznaczony najwyższym medalem, który armia amerykańska może uhonorować cywilnego pracownika ze względu na najdłuższy staż pracy na stanowisku kapelana. Uroczystościom tym przewodniczył pomocniczy biskup polowy. Zmarł w niedzielę 27 II 2011 u sióstr św. Józefa w Rochester. Msza pogrzebowa została odprawiona 7 III 2011 w kościele St. Mary w Canandaigua, której przewodniczył wiceprowincjał
ks. Lesław Gwarek. Obecnych było 14 pallotynów pracujących w USA (Nowy Jork, Buffalo, Niagara Falls) i Kanadzie, duchowieństwo diecezjalne (w tym 2 kapelani z Veterans Hospital) i siostry św. Józefa. Został pochowany na Calvary Cemetery w Canandaigua.
Gdziekolwiek pracował, zawsze pamiętał o słowach matki z ostatniego pożegnania, które były dla niego drogowskazem życia: „Dziecko, ja od ciebie nic nie chcę, jednego tylko pragnę: bądź wierny twemu powołaniu”. Świadomość wierności Chrystusowi nie pozwoliła mu oddać się wypoczynkowi mimo podeszłego wieku. Stale głosił orędzie Chrystusa, całkowicie ufając Bożej Opatrzności.
Ostatnio zmodyfikowano: 12 stycznia 2015 (uzupełniono 30 listopada 2016)
Tekst biogramu: Tylus Stanisław,
Leksykon polskich pallotynów (1915-2012), Ząbki 2013, 123-125
Indeks zmarłych według daty śmierci
Alfabetyczny indeks zmarłych
Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci
Miejsca spoczynku polskich pallotynów wraz ze zdjęciami
Ci, co odeszli ze Stowarzyszenia
Więzi Kardynała Franciszka Macharskiego z pallotynami
Rocznice pallotyńskich wydarzeń
Ks. Stanisław Jurkowski SAC, duszpasterz polonijny we Francji
Bereza Kartuska
Suchary
Indeksy i biogramy sporządził ks. Stanisław Tylus SAC
Kontakt: stansac@wp.pl
Stan z 11 marca 2024
Wszelkie prawa zastrzeżone! Kopiowanie, powielanie i wykorzystywanie tekstów i fotografii bez zgody autora strony jest zabronione.
Liber mortuorum w latach 2020-2024. Przeszłość i przyszłość
1. Krótka historia strony Liber mortuorum
a) Pierwsze biogramy zmarłych pallotynów ukazały się na stronie internetowej WSD Ołtarzew w styczniu 2007 r. Autorem ich był ks. Janusz Dyl SAC, który tworzył je pod niezrealizowaną przez niego „Księgę zmarłych pallotynów”. W maju 2009 r., wraz z przebudową strony internetowej, zostały one zastąpione życiorysami, które również pochodziły z książki ks. Dyla pt. Pallotyni w Polsce w latach 1907-1947, Lublin 2001, s. 397-475. Te krótkie biogramy zostały doprowadzone do lat 1998-99 (nie były też kompletne i nie uwzględniały członków Regii Miłosierdzia Bożego). Od tego czasu ks. Stanisław Tylus SAC sporządził Indeks zmarłych według daty śmierci i dołączył wszystkie brakujące życiorysy zarówno z obu polskich prowincji, jak i Regii Miłosierdzia Bożego. Na stronie Seminarium ołtarzewskiego biogramy te istniały do 2013 r.
b) Nowe, obecnie istniejące biogramy zmarłych pallotynów, zostały napisane przez ks. Stanisława Tylusa SAC. W 2011 r. zostały one umieszczone na stronie http://www.pallotyni.pl, pod nazwą LIBER MORTUORUM. Początkowo były to tylko biogramy polskich pallotynów i przełożonych generalnych Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego oraz życiorysy pallotynek. Poszerzona i poprawiona ich wersja (ale bez pallotynek i przełożonych generalnych pallotynów) została opublikowana drukiem (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013, ss. 694).
c) W latach 2013-15 strona Liber mortuorum (http://pallotyni.eu/Liber.mortuorum/zmarli_index.php) została poszerzona o życiorysy pallotynów i pallotynek pochodzenia polskiego oraz ekspallotynów, którzy zmarli jako księża diecezjalni lub w innym instytucie życia zakonnego. Od listopada 2014 r. dołączone zostały też biogramy pallotynek pracujących w Polsce lub pochodzących z terenów polskich, jak również ich przełożone generalne. W 2015 r. rozszerzono zakres przedmiotowy strony o nowe kategorie: Słudzy Boży spoza Polski i Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Niezależnie od tego uaktualniane były kategorie Polskich pallotynów i Pallotynek, którzy odeszli do wieczności w okresie lat 2013-15. W celu szybszego znalezienia poszukiwanego biogramu przemodelowano Indeks zmarłych według daty śmierci oraz sporządzono nowy Alfabetyczny indeks zmarłych oraz Indeks zmarłych z podziałem na lata śmierci.
d) W listopadzie 2017 r. strona została umieszczona w domenie https://LiberMortuorum.pl/
skąd jej zawartość jest dostępna w serwisach takich jak: http://www.pallotyni.pl, http://sac.org.pl
e) W 2015 r. strona Liber mortuorum aktualizowana była kilkanaście razy. Pojawiło się na niej 88 nowych biogramów, głównie pallotynek (65). Tego roku, praktycznie w 50% istniejących biogramów, zostały wprowadzone liczne uzupełnienia i poszerzenia, a także poprawiono zauważone błędy. Zmiany w poszczególnych biogramach sygnalizowane są informacjami naniesionymi pod konkretnym biogramem. Pod określeniem Zmienione lub Uzupełnione biogramy autor ma na myśli nie tylko istotną lub większą partię zmian, ale i pewne drobne informacje, które pojawiały się niezależnie od ich zaznaczenia. W 2016 r. dodano 28 nowych biogramów, zaś w 2017 r. pojawiło się 14 biogramów.
2. Stan aktualny biogramów
a) W latach 2022-2023 strona Liber mortuorum poszerzyła się o łącznie o 24 biogramy, z których 23 to nowe biogramy polskich pallotynów: ks. Charchut Stanisław (†9 II 2022), ks. Daniel Leszek (†20 III 2022), ks. Tomasiński Tadeusz (†1 VI 2022), ks. Matuszewski Stanisław (†23 VI 2022), br. Mystkowski Mieczysław (†1 VII 2022), br. Szporna Wojciech (†5 X 2022), ks. Stasiak Władysław (†29 X 2022), ks. Bławat Anastazy (†1 I 2023), ks. Szczotka Marian (†28 I 2023), ks. Jurkowski Stanisław (†10 II 2023), ks. Czaja Piotr (†25 II 2023), ks. Szczepański Józef (†19 V 2023), ks. Bazan Tadeusz (†15 VI 2023), ks. Borowski Tomasz (†20 VI 2023), ks. Kantor Stanisław (†20 VI 2023), br. Kubiszewski Jan (†3 X 2023), ks. Wierzba Jacek (†21 XI 2023), ks. Kozłowski Józef (†26 XI 2023), ks. Rembisz Zbigniew (†7 XII 2023), ks. Bober Szczepan (†24 XII 2023). Ukazał się również jeden biogram przełożonych geberalnych i biskupów - bp Freeman Séamus (†20 VIII 2022).
Tabela. Stan aktualny biogramów na koniec grudnia 2014-2024 r.
| Kategorie pallotyńskich biogramów | XII
2014 | XII
2015 | XII
2016 | XII
2017 |
XII
2018 |
XII
2019 |
XII
2020 |
XII
2021 |
XII
2022 |
XII
2023 |
2024 |
| Polscy pallotyni | 368 | 377 | 387 | 395 |
401 |
404 |
419 |
431 |
442 |
455 |
+3 |
| Pallotyni polskiego pochodzenia (*) | 14 | 16 | 18 | 18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
18 |
|
| Przełożeni generalni i biskupi | 19 | 19 | 20 | 22 |
23 |
25 |
25 |
26 |
27 |
27 |
|
| Słudzy Boży spoza Polski | -- | 5 | 6 | 6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
6 |
|
| Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich (✺) | -- | 7 | 11 | 13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
13 |
|
| Ekspallotyni (**) | 23 | 23 | 25 | 25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
25 |
|
| Pallotynki (przełożone generalne i siostry pracujące w Polsce lub pochodzące z terenów polskich zostały oznaczone znakiem ☼) | 47 | 112 | 113 | 114 |
118 |
122 |
127 |
130 |
130 |
130 |
|
| Przyjaciele SAC i ci, co odeszli od Stowarzyszenia | -- | -- | 7 | 8 |
8 |
8 |
9 |
9 |
9 |
9 |
|
| Razem | 471 | 559 | 587 | 601 |
612 |
621 |
642 |
658 |
670 |
683 |
+3 |
b) W latach 2018-2021 strona Liber mortuorum poszerzyła się o 24 nowych biogramów. W grupie Polskich pallotynów i Pallotynek znalazły się następujące biogramy: s. Speransa Joniec (†11 II 2018), s. Teresa Matula (†1 VI 2018), ks. Jerzy Maj (†24 VI 2018), br. Jan Bandoszek (†28 VII 2018), ks. Tadeusz Płonka (†24 VIII 2018), ks. Bogdan Kusznir (†26 VIII 2018), s. Majola Rataj (†6 XI 2018) , s. Jadwiga Waszczeniuk (†17 XI 2018), ks. Józef Świerkosz (†20 XII 2018) , ks. Andrzej Biernacki (†23 XII 2018), s. Władysława Sitarz (†27 IV 2019) , s. Helena Szaniawska (†22 VII 2019), ks. Witalij Wezdeckij (†24 VIII 2019), s. Martyna Gumul (†9 IX 2019), s. Estera Stachnik (†20 IX 2019), ks. Kazimierz Czulak (†29 IX 2019), br. Tadeusz Wojciechowski (†12 XII 2019), ks. Stanisław Kobielus (†3 I 2020), br. Jan Cuper (†18 II 2020), ks. Józef Żemlok (†16 III 2020) i ks. Józef Liszewski (†18 III 2020). ks. Żemlok Józef (†16 III 2020), ks. Liszewski Józef (†18 III 2020), ks. Kantor Wiesław (†5 V 2020), ks. Latoń Jan (†7 V 2020), s. Wołosewicz Wirginitas (†17 V 2020), s. Hetnał Maria (†14 VI 2020), s. Otta Agnieszka (†15 VII 2020), ks. Korycki Jan (†31 VII 2020), ks. Szewczul Jerzy (†6 X 2020), s. Smentoch Kryspina (†14 X 2020), s. Suchecka Zofia (†19 X 2020), ks. Domagała Stefan (†24 X 2020), ks. Dragiel Mirosław (†30 X 2020), ks. Pytka Kazimierz (†5 XI 2020), ks. Domański Ryszard (†10 XI 2020), ks. Młodawski Grzegorz (†22 XI 2020), ks. Lisiak Józef (†27 XII 2020), s. Klekowska Mariola (†27 XII 2020), ks. Dzwonkowski Roman (†30 XI 2020), s. Wojtczak Urszula (†9 I 2021), ks. Błaszczak Jerzy (†15 I 2021), ks. Rykaczewski Tadeusz (†9 II 2021), ks. Czulak Antoni (†23 IV 2021), ks. Daniel Edward (†17 IV 2021), s. Gojtowska Agnieszka (†27 V 2021), ks. Nowak Kazimierz (†14 V 2021), s. Pruszyńska Zefiryna (†1 V 2021), ks. Zając Jan (†4 VII 2021), ks. Kot Jan (†8 VII 2021), ks. Mugobe Banuni Ignace (†26 VII 2021), ks. Kończak Jan (†11 VIII 2021), ks. Stachera Kazimierz (†24 VIII 2021), ks. Orlikowski Stanisław (†9 X 2021) i br. Dziczkiewicz Franciszek (†21 X 2021). Grupę Przełożonych Generalnych i pallotyńskich biskupów reprezentują: bp Konrad Walter (†20 IX 2018), bp Thomas Thennatt (†14 XII 2018), bp Alojzy Orszulik (†21 II 2019) i abp Hoser Henryk (†13 VIII 2021).
c) W latach 2018-19 autor strony przeprowadził kwerendę materiałów zawartych w archiwum domu pallotyńskiego w Gdańsku (dom przy ul. Elżbietańskiej). Niezależnie od tego, trwała kwerenda materiałów w Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Szerokiemu badaniu poddawane były materiały, które autor strony pozyskał wcześniej w Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie, w Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu i w Archiwum Sekretariatu Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Wiele nowych informacji autor otrzymał od osób prywatnych i instytucji. Istniejące biogramy są systematycznie wzbogacane o fotografie, zarówno portretowe, jak i grupowe (sytuacyjne). Zdjęcia pochodzą głównie ze zbiorów Archiwum Prowincji Chrystusa Króla, ale i wielu osób prywatnych, którym pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować
3. Zrealizowane plany z ubiegłych lat (zapowiadane i niezapowiadane)
a) Z dniem 12 stycznia 2015 r. zostały wymienione na stronie Liber mortuorum wszystkie dotychczasowe wersje życiorysów pallotynów polskich zmarłych do 2012 r. W ich miejsce wprowadzono biogramy zaczerpnięte z publikacji autora strony (Tylus Stanisław, Leksykon polskich pallotynów 1915-2012, Ząbki 2013). Inne kategorie pozostały bez zmian.
b) Zgodnie z zapowiedziami od sierpnia 2015 r. włączane są stopniowo do strony Liber mortuorum biogramy niemieckich pallotynów, działających przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich. Na chwilę obecną włączono biogramy 13 niemieckich pallotynów, umieszczając przy ich nazwisku symbol ✺.
c) Spośród nie sygnalizowanych wcześniej zmian na stronie Liber mortuorum pojawiła się od maja 2015 r. nowa grupa biogramów, to jest pallotyńskich sług Bożych spoza Polski. Obecnie w jej ramach można znaleźć 6 biogramów. Są to życiorysy: bł. Richarda Henkesa (†1945), bł. Elisabetty Sanny Porcu (†1857), Josefa Englinga (†1918), Josefa Kentenicha (†1968), Franza Reinischa (†1942) i bpa Heinricha Vietera (†1914).
d) Wśród nowych inicjatyw, nie sygnalizowanych wcześniej, należy wymienić dział Materiały źródłowe. Dział ma za zadanie poszerzać naszą wiedzę na temat życia i działalności zmarłego.
e) Dołączono również Miejsca spoczynku polskich pallotynów. Jest to alfabetyczny układ według miejsc pochówków, w których złożono zmarłych Współbraci. Obejmuje zarówno obszar Polski, jak i całego świata. Na końcu listy umieszczono też miejsca pochówków pallotynów z niemieckiej Prowincji Świętej Trójcy, spoczywających na ziemi polskiej, pallotynek i ekspallotynów. Pierwotna wersja została umieszczona 31 października 2015 r.
f) W styczniu 2016 r. umieszczono na stronie Liber mortuorum biogram ks. Antoniego Słomkowskiego †1982, kapłana archidiecezji gnieźnieńskiej, profesora i rektora KUL (i materiały źródłowe, którymi są jego wspomnienia na temat kontaktów z pallotynami), zapoczątkowując w ten sposób grupę przyjaciół SAC. Grupa aktualnie obejmuje 8 nazwisk i będzie ona stopniowo realizowana w najbliższych latach.
g) Uzupełniono i poszerzono biografie w kategorii Niemieccy pallotyni działający przed 1945 r. na obecnych ziemiach polskich i Pallotyńscy słudzy Boży spoza Polski. Kontynuowane będą dalsze prace nad uzupełnianiem i poszerzaniem dotychczasowych biogramów, bowiem kwerenda materiałów archiwalnych dostarcza wiele nowych i nieznanych do tej pory informacji.
h) Na początku 2016 r. dołączono do strony Liber mortuorum zestawienie chronologiczne, które zostało zatytułowane: Rocznice pallotyńskich wydarzeń przypadających w 2016 roku. Autor strony zestawił wydarzenia, jakie dokonały się w latach: 1916 (100 lat temu), 1941 (75 lat temu), 1966 (50 lat temu) i 1991 (25 lat temu). W 2020 r. w miejsce w.w. Rocznic pojawi się Kalendarium pallotyńskie, które autor systematycznie publikuje na swoim profilu FB - https://www.facebook.com/profile.php?id=100012227057005.
i) Spośród innych planów zrealizowanych planów było zakończenie Kalendarium dziejów Regii Miłosierdzia Bożego (1946-2019).
5. Uwagi i prośba o materiały
Wszystkich zainteresowanych biogramami zmarłych pallotynów lub pallotynek proszę o ewentualne spostrzeżenia i uwagi dotyczące treści biogramu lub innych kwestii. Ponadto zachęcam Wszystkich do przekazywania fotografii, informacji lub materiałów (jeśli trzeba, oczywiście do zwrotu) na adres e-mailowy: stansac@wp.pl lub listownie na adres: Pallotyński Instytut Historyczny, ul. Skaryszewska 12, 03-802 Warszawa.
Stroną techniczną Liber mortuorum już od 15 lat (od 2009 r.) zajmuje się Pan Donat Jaroszewski. Za lata współpracy, cierpliwość i wszelaką pomoc w tym zakresie jestem Mu bardzo wdzięczny.
Warszawa 28 I 2024
Stanisław Tylus SAC
Autor strony przy relikwiach św. Wincentego Pallottiego w kościele SS. Salvatore in Onda przy via dei Pettinari w Rzymie (8 XII 2014)
W Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu (7 II 2015)
30. rocznica święceń kapłańskich. Ołtarzew 10 V 2016. Od lewej księża: Waldemar Seremak, Jerzy Suchecki, Marian Kowalczyk, Tadeusz Pawłowski, Zbigniew Rembisz, Józef Targosz, Andrzej Majchrzak, Stanisław Tylus, Krzysztof Wojda, Kazimierz Szczepanik, Józef Nowak, Edward Grudziński, Wojciech Pietrzak, Edward Szram i br. Franciszek Dziczkiewicz
TYLUS STANISŁAW, LEKSYKON POLSKICH PALLOTYNÓW (1915-2012), APOSTOLICUM Ząbki – PALLOTTINUM Poznań 2013, ss. 694
Publikacja Leksykon polskich pallotynów zawiera 356 biogramów polskich pallotynów zmarłych w latach 1915-2012. W książce został zastosowany układ alfabetyczny. Do biogramów zostały dołączone fotografie portretowe. Pod każdym biogramem została zamieszczona literatura, zawierająca bibliografię przedmiotową. Publikację zamyka indeks osobowy.
Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią akta osobowe zgromadzone w: Archiwum Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Sekretariatu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie, Archiwum Regii Miłosierdzia Bożego w Paryżu, Archiwum Generalnym Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego w Rzymie i Archiwum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W pracy zostały uwzględnione „Wiadomości Polskiej Prowincji SAK” (do 1993), „Wiadomości Prowincji Chrystusa Króla” (1993-2012), „Annuntianda. Biuletyn Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAK” (1994-2012). Pomocne okazały się katalogi stowarzyszenia i prowincji polskich, czasopisma wydawane przez pallotynów i kroniki poszczególnych domów. Nie bez znaczenia były również relacje ustne żyjących członków stowarzyszenia i przedstawicieli rodzin zmarłych.
Zmarli współbracia tworzyli pallotyńską historię i byli nieomal wszechobecni w wielu dziedzinach polskiej kultury XX-XXI w., np. w nauce, literaturze i wszelkiego rodzaju piśmiennictwie oraz w działalności edukacyjnej, wychowawczej i wydawniczej, a także w pracach na rzecz emigracji, misji i apostolstwa świeckich. Pośród nich są postacie bardzo znane, które wywarły duży wpływ na dzieje Kościoła polskiego, m.in.: ks. Alojzy Majewski, ks. Wojciech Turowski czy Sł. B. ks. Stanisław Szulmiński, albo przeszły do historii Polski dzięki wielkiej miłości do Ojczyzny, jak Bł. ks. Józef Stanek czy ks. Franciszek Cegiełka i wielu innych.
Jednak w Leksykonie znajdują się nie tylko ci najwięksi, ale wszyscy, którzy żyli i działali w polskich strukturach stowarzyszenia w kraju i poza nim. O każdym z nich, nawet najskromniejszym bracie, kleryku czy nowicjuszu, możemy dowiedzieć się wszystkiego, co można było wydobyć ze źródeł i opracowań.
Książka jest już niedostępna w sprzedaży.